tag:blogger.com,1999:blog-23253219112213861762024-03-14T08:48:47.283+04:00Rufat Majidrufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.comBlogger79125tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-10023026085524630902017-11-02T19:26:00.000+04:002017-11-04T19:26:18.843+04:00İstanbul xatirələri<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Owts8gQSl8M/Wf3byAyIYRI/AAAAAAAABCE/FdOaGrTwnmELvb0vDSEBirSeKcsfbUj2ACLcBGAs/s1600/ceymig.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="634" height="301" src="https://1.bp.blogspot.com/-Owts8gQSl8M/Wf3byAyIYRI/AAAAAAAABCE/FdOaGrTwnmELvb0vDSEBirSeKcsfbUj2ACLcBGAs/s400/ceymig.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Fasilədə telefonuma baxdım, "Everton" azarkeşi olan tanışlarım məni mesaj yağmuruna tutmuşdular. Yazdıqlarını tam olaraq ifadə etmək istəsəm, "məzələnmək" sözü belə kifayətsiz qalar. İkinci 45 dəqiqədə birinci hissənin ssenarisi təkrarlanacağı təqdirdə məni nələrin gözlədiyini təxmin etmək çətin deyildi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məktəb vaxtlarından tanıdığım bir dostum var idi, "Seddo" deyə çağırardıq. Mənim sədaqətimdə dəyişiklik olsa da, onun "Liverpul"a olan nifrəti heç azalmamışdı. Deməli, Seddo fasilədə "Liverpul"un qələbəsinə verilən əmsalı öyrənmək üçün bukmeker kontorlarından birinə zəng vurub. Əmsalı eşitdikdən gülməyə başlayıb və deyib: "Nə? Sizə hələ də onlara şans verirsiz?" İndi də deyir ki, kaş sizə pul qoyardım, bəlkə bu yolla üzüntüm azalardı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eşitdiyimə görə, "Everton" azarkeşi olan biri gecə saat 4-də işə getməliymiş. Fasilədən sonra, uduzduğumuzdan əmin olduğu üçün yatağına uzanıb. Gecə yarısı birdən atəşfəşanlığın səsinə ayılıb ki, görəsən, nə baş verir. Televizoru yandırıb, görüb ki, əlimizdə kubok, stadionda dövrə vururuq. Adam bir anlıq öldüyünü və cəhənnəmə düşdüyünü düşünüb..." - Ceymi Karraqer, İstanbul-2005 xatirələri.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-47336100305884103552017-10-27T19:22:00.000+04:002017-11-04T19:22:32.275+04:0050/50: Klopp&Vaqner<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-fNQxpHMlZQo/Wf3asXqry5I/AAAAAAAABBw/rjDkoZRMHnYd3a_-kylLy722-Dd-OyGOgCLcBGAs/s1600/klopd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-fNQxpHMlZQo/Wf3asXqry5I/AAAAAAAABBw/rjDkoZRMHnYd3a_-kylLy722-Dd-OyGOgCLcBGAs/s400/klopd.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sabah iki yaxın dost - Yurqen Klopp ("Liverpul) və David Vaqner ("Haddersfild") - bir-birinə rəqib olacaq. Onların dostluğu "Maynts" günlərindən başlayır. Karyeralarının sonrakı gedişatı fərqli istiqamət alsa da, heç vaxt əlaqəni kəsməyiblər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vaqnerin "Quterslo" formasıyla "Maynts"a qarşı ulduzlaşdığı bir matç var. Aylardı qol üzünə həsrət olan David rəqib müdafiədə Kloppu görər-görməz orucu pozur - həm də üç qol birdən. İndiyə kimi het-trikin söhbətini o qədər də açmasa da, Vaqner etiraf edir, bəlkə sabah əlindəki "kozer"dən istifadə etdi:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Onunla birlikdə oynamışıq, otaq yoldaşı olmuşuq. Aramızda çox münaqişələr olub, ancaq hamısı unudulub. Eynilə, bilirəm ki, 90 dəqiqə ərzində baş verənlər də oyundan sonra yaddan çıxacaq.
Hə, çox göylə getsə, bəlkə o het-trik mövzusunu açdım (gülür)".</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-12438301188557388962017-10-26T19:19:00.000+04:002017-11-04T19:19:17.940+04:00Mixels və ağıl oyunları<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-9TB6RAVR16A/Wf3aOm6qAAI/AAAAAAAABBs/4ljLuSFJOxQkVosfm5aYTWROC4NcF1FlACLcBGAs/s1600/krayfmix.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="484" data-original-width="758" height="255" src="https://4.bp.blogspot.com/-9TB6RAVR16A/Wf3aOm6qAAI/AAAAAAAABBs/4ljLuSFJOxQkVosfm5aYTWROC4NcF1FlACLcBGAs/s400/krayfmix.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Rinus Mixels ağıl oyunlarını sevərdi. Qəsdən edilən tənqidlər, provokasiya cəhdləri... - menyuda nə istəsən var idi. Oyunun gedişində işlər istədiyi kimi getməyəndə, fasilədə süni münaqişələr yaradarmış. Çox vaxt bilərəkdən komandanın əsas futbolçularına yüklənərmiş. Təxmin etdiyiniz kimi, hədəf əksər hallarda Yohan Krayf olarmış. Məsələn, Krayfın oyununda gördüyü xırda bir səhvi şişirdib, yüklənirmiş, mesaj avtomatik digərlərinə də çatırmış. Ancaq özü də etiraf edir, belə manipulyasiya çox riskli idi. Dozanı aşsan, işlər tam tərsinə də ola bilərdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məşq sessiyaları da istisna deyilmiş. Köməkçi məşqçi Bobbi Haarms xatirələrində qeyd edir: "Məşqlər zamanı bəzən hakim funksiyasını yerinə yetirərdim. Mixels isə hər şeyə nəzarət edirdi. Günəşli günlər yadımdadı, oyunçular o qədər də can yandırmazdılar. O dəqiqə mənə yaxınlaşardı və deyərdi: "Ölü kimidilər. Bir şey elə. Oyunu canlandır". Bunun açıqlamasını deyim? Ok. Yəni heç nədən hansısa tərəfin əleyhinə cərimə zərbəsi verməliydim, ya da boş yerə ofsayd. Belə-belə aqressiya yaranırdı və işlər qaydasına düşürdü".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Krayfın da özünəməxsus rolu var imiş. Yohan önəmli matçlar ərəfəsində komanda yoldaşlarını film izləmək üçün evinə dəvət edərmiş. Seçim kriteriyası günlük ortama baxırdı: komandada gərginlik varsa, komediya, yox, sakitlikdisə, canlanmaq üçün müharibədən, döyüşdən bol film...</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-70594022925403335642017-10-25T19:16:00.000+04:002017-11-04T19:17:04.431+04:00Dayerin dönüşü&Poçettino amili<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-KzymghvE-Kw/Wf3YVE_VRcI/AAAAAAAABBg/TNdbL4eMOuoeuzpOPhHOqbwJeS_TMRgPQCLcBGAs/s1600/pocettino.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="768" height="225" src="https://2.bp.blogspot.com/-KzymghvE-Kw/Wf3YVE_VRcI/AAAAAAAABBg/TNdbL4eMOuoeuzpOPhHOqbwJeS_TMRgPQCLcBGAs/s400/pocettino.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maurisio Poçettino Avro-2016-dan sonrakı periodda Erik Dayerdən narazı idi. Digər tərəfdən, Vanyamanın transferi, Poçettinonun stopper yaratma cəhdləri, "Mançester Yunayted"in sonu naməlum israrı... - etiraf edək, ingilis oyunçunun bütün diqqətini futboluna yönəltməsi üçün heç də münasib zaman deyildi. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2016-cı ilin dekabrında "Mançester Yunayted"lə oynanılan və "Tottenhem"in 0:1 hesablı məğlubiyyəti ilə başa çatan matçdan sonra baş verənlər isə argentinalı məşqçini məsələ ilə bağlı addım atmağa vadar edib. Oyundan sonra Joze Mourinyunun Dayerlə portuqal dilində danışmasını, üstəlik bütün bunların Poçettinonun önündə baş verməsini bir yerə qeyd edək.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Poçettino Eriki yenidən qazanmaq üçün ona fokuslanmaq qərarına gəlib. İlk görüşləri 4 saat davam edib. Mourinyu, şəxsi həyatı, meneceri... - nələr baş verdiyini tam olaraq anlamaq üçün bütün mövzulara toxunublar. Dayer Mou ilə Portuqaliyadan yaranan tanışlığından bəhs edib, sadəcə salamlaşdıqlarını və bu mövzuda onluq bir şey olmadığını vurğulayıb. Eyni zamanda, söhbət əsnasında "Yunayted"in yaydan bəri onunla maraqlandığı ortaya çıxıb.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Poçettino: "Ona dedim: "Qulaq as, avqustda yeni 5 illik müqavilə imzaladın, klubdan ayrılmayacaqsan. 22 yaşın var və artıq indidən "Tottenhem"in ən çox qazanan futbolçularından birisən. Bizim üçün önəmlisən. Məncə, Premyer Liqanın ən yaxşı mərkəz müdafiəçilərindən biri ola bilərsən".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yanvar ayında daha bir həftəmi ona ayırdım. Hər gün müxtəlif şeyləri gözdən keçirirdik. Bir dəfə onun üçün cədvəl hazırlamışdım. Dörd kateqoriyaya bölmüşdüm: yaxşı, çox yaxşı, əla, unikal. Maradona, Messi və Kriştianu Ronaldunun adlarını dördüncü - unikal - sıraya yazmışdım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sonra ondan özünü hansında gördüyünü soruşdum. "Çox yaxşı" cavabını verdi. Təsdiqlədim və "əla" olmaq üçün elə də çox yol qət etməli olmadığını dedim.
Sonra ondan, ayrı-ayrılıqda mərkəz müdafiəçisi və dayaq yarımmüdafiəçisi kimi özünü dəyərləndirməsini istədim. Erik yarımmüdafiəçi kimi daha yaxşı olduğunu düşünürdü. Bu mövzuda uzun müddət davam edən müzakirəmiz oldu, çünki mən razı deyildim. Sonda ona dedim: "Ok, fərq etməz. Harada oynayırsan oyna, 100%-ni ortaya qoyduğun müddətcə problem yoxdu".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Futbolçular bəzi şeyləri özləri kəşf etməlidilər. Zamanla Dayer diqqətini toplaya bildi. O, artıq limitlərini anlayır və daha doğru qərarlar qəbul edirdi. Yeni-yeni zirvəyə çatdığını unutmamalıyıq. Onu, trenajor zalında intensiv məşq edərkən gördüm, yanına yaxınlaşdım və dedim: "Erik qayıtdı".</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-28388130687318209842017-10-18T19:06:00.000+04:002017-11-04T19:06:39.870+04:00Sarri-ball<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="960" height="223" src="https://1.bp.blogspot.com/-YmbJMIBmzeg/Wf3XCoIBY1I/AAAAAAAABBU/WOtzc8PU1KY8tZo0_IGViz0f72VKCjuWACLcBGAs/s400/drond.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mauritsio Sarrinin "Napol"inin məşq sessiyalarında istifadə etdiyi dron</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-YmbJMIBmzeg/Wf3XCoIBY1I/AAAAAAAABBU/WOtzc8PU1KY8tZo0_IGViz0f72VKCjuWACLcBGAs/s1600/drond.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məqsəd sadədi. Yuxarıdan çəkiliş oyunçuların meydana səpələnməsi, bu zaman ortaya çıxan düzülüş xətaları barədə daha dəqiq fikir sahibi olmağa imkan verir. Hər halda, oyunları stadionlarda həm aşağı, həm yuxarı tribunalardan izlədiyiniz olub. Ortaya çıxan fərq bəllidi. Əlqərəz, Sarri sessiyadan sonra oyunçuları bir-bir otağına çağırır, dron-çəkiliş köməkliyilə səhvlərini görüntülü izah edir və çıxış yolunu göstərir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Roberto Martines dron texnologiyasını futbola ilk tətbiq edən məşqçilərdəndi. Eddi Hau isə bir müddət əvvəl İtaliyaya baş çəkərək Mauritsio Sarridən məsələnin incəliklərini öyrənmişdi.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-87545775445989726172017-10-11T19:01:00.000+04:002017-11-04T19:02:00.912+04:00Alman məşqçilik məktəbi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-M3qlyT6g-uU/Wf3UouEqtyI/AAAAAAAABBI/uFsnx2y2WcM7Se_Vi4e5skrK--UgA3RZgCLcBGAs/s1600/nagkl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="225" src="https://2.bp.blogspot.com/-M3qlyT6g-uU/Wf3UouEqtyI/AAAAAAAABBI/uFsnx2y2WcM7Se_Vi4e5skrK--UgA3RZgCLcBGAs/s400/nagkl.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Almaniyada məşqçilik, kursların strukturu, ümumiyyətlə, yaradılan sistemlə bağlı özüm üçün kiçik bir araşdırma aparırdım. Sevirəm bu tip şeyləri. Mövzunun diqqətimi çəkməsinin səbəbi də sadədi. Avropa daxilində təkcə futbol yox, voleybol, basketbol kimi idman növlərində də italyan çalışdırıcıların müəyyən dominantlığı olub/var. Son illərdə isə spesifik olaraq futbolda Almaniya bu mənada söz sahibi olmağa başlayıb. Burasına ilişdim, sonra da başlama səbəbini bir kənara atıb, detallarda boğuldum.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Professional futbolçu olmayanların işgəncə çəkməsi üçün dizayn edilən "ilk pilləkənlər"dən danışmayacam. Ən çox diqqətimi çəkən, bu işin "magistratura"sı hesab olunan A lisenziyası və oradan "PhD"yə, yəni Pro lisenziyaya gedən yolu təsvir edəcəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bildiyimiz "Pro" anlayışı almanlar üçün bir az yaddı. Onlar bütün mərhələləri tamamlayan məşqçiləri "futbol müəllimi" adlandırırlar. Bu ada sahib çıxmaq üçün məşhur Hennes Vaysvaylerin adını daşıyan akademiyaya üz tutmalı olursan. İldə 1 dəfə akademiya "müəllim" olmaq istəyən ən yaxşı 24 nəfərə qapılarını açır. Cəmi 24 nəfər! Məşqçi kimi bir neçə il təcrübəsi olan A lisenziya sahibləri kursa müraciət edə bilərlər. İlkin seçim mərhələsində müraciətlərə baxılır və aralarından kriteriyalara daha uyğun gələn 80-i 24 nəfərlik yekun heyətin müəyyən edilməsi məqsədilə imtahana dəvət olunur. Sonra ümumi 3 gün davam edən dəyərləndirmə başlayır. İlk növbədə hər namizəd təklikdə müsahibəyə çağırılır. Müsahibə bitər-bitməz futbol məntiqindən yazılı imtahana keçilir. Taktiki lövhədə süni vəziyyət yaradılır və namizəddən problemdən taktiki çıxış yolunu yazması istənilir. Və yaxud, hansısa real oyundan götürülmüş qısa bir fraqmenti göstərirlər, yenə eyni cür problemi həll etməsini istəyirlər. Bu da OK, amma namizədin günü bununla da bitmir. Yazılı imtahanın ardından meydançada praktiki imtahan başlayır. Məsələn, deyilir ki, skaut raportuna görə, rəqib komanda daha çox 4-3-3 düzülüşündən istifadə edir. Ondan bu təlimata uyğun öz komandasını formalaşdırması istənilir. Sonra konkret zonalar üzrə süni çətin vəziyyətlər yaradırlar və namizəddən dərhal yerindəcə çıxış yolunu komandasına öyrətməsini gözləyirlər. 1 nəfərin praktiki imtahanı 2 saat davam edir. İmtahanları akademiyanın heyəti ilə yanaşı, xüsusi psixoloqlar da izləyirlər. Onlar namizədlərin komanda ilə işini, tapşırıqlar zamanı düşdükləri vəziyyətləri diqqətlə müşahidə edirlər. Yekun qiymətləndirmə zamanı psixoloqların rəyləri də nəzərə alınır. Beləliklə, bu formatda keçən imtahanın ardından "futbol müəllimliyi", ya da UEFA dili ilə desək, Pro kursuna qəbul olan 24 nəfərin adı açıqlanır. Özünüz düşünün, bu, təkcə Pro kursuna qədər olan mərhələ idi, lisenziyanı qazanmaq üçün olan əsas proses isə hələ bundan sonra başlamalıdı.
UEFA-ya görə, Pro kursları heç olmasa 240 saatlıq müddəti əhatə etməlidi. Digər Avropa ölkələri bu rəqəmin azacıq üzərinə çıxmaqla işlərini bitmiş hesab edirlər: 256, 270... Almaniya? "Futbol müəllimliyi" kursu ümumilikdə 815 saat davam edir. Klublarda keçirilən təcrübənin bu müddətə aid edilmədiyini öyrənəndə işlər lap da mürəkkəb forma alır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İlk olaraq 24 namizəd birlikdə, gənclərin iştirakı ilə keçirilən hansısa beynəlxalq turniri - Dünya çempionatı, Avropa çempionatı - izləməyə yollanır. Məqsəd - skaut işlərini mənimsəmək. Onlardan, gözlərinə çarpan gənc istedadların videolarını çəkmək və bu barədə prezentasiya hazırlamaq tələb olunur. Belə-belə günlər keçir... Sonra dərs otaqlarında müəllimlər tərəfindən nəzəri mövzular - fizioterapiya, psixologiya, taktiki nəzəriyyə... - tədris olunur, keçilənə uyğun sual-cavab aparılır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Növbəti etap praktiki məşğələlərdi. İlk növbədə namizədlər iki-iki bölünür və müəyyən spesifik taktiki göstərişlərə uyğun məşq proqramları hazırlamaları istənilir. Təbii, meydanda baş verənlərin hamısı kameralar tərəfindən lentə alınır və hamılıqla müzakirəyə qoyulur. Bu zaman müəllimlər tərəfindən edilən tənqidlər/iradlar bir yana, xüsusilə namizədlərin bir-birlərini dəyərləndirməsi istənilir. Psixoloq məsələsinin niyə qiymətləndirmədə nəzərə alındığı yavaş-yavaş üzə çıxır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ardınca prosesin kənar parçalarının - fizoterapevtlərin, həkimlərin, fitness məşqçilərinin proqramlarına uyğun tədris aparılır. Məqsəd - təkcə özünüzün yox, komanda daxilində olan hər kəsin nəyi necə və niyə etdiyini bilməlisiz. Üzərinə media məsələsini də gəlin. Jurnalist təzyiqinin üzərindən necə gəlmək lazım olduğu öyrətmək üçün başlarına açılmayan oyun qalmır: simulyasiya dalınca simulyasiya... Bütün bunlar 815 saatlıq periodu əhatə edir. Sonra məşqçilər iki ay müddətinə təcrübə keçmək üçün Bundesliqa klublarının düşərgələrinə göndərilirlər. Yekun mərhələdə isə seçdikləri mövzu üzrə minimum 15 səhifəlik iş yazmaları tələb edilir. O işin dəyərləndirməsinə əsasən isə akademiyadan məzun olub, Pro lisenziyasına sahib çıxırlar, ya da almanların diliylə, "futbol müəllimi" olurlar. Bütün bu məşəqqətli proses həyatınızdan 10 ay alır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Düşünürəm ki, bütün bunları oxuduqdan sonra, son illərdə o 24-lükdən çıxanların - Tuxel, Klopp, Löv, Naqelsmann... - adlarının işin asları sırasında hallandığını gördükdə təəccüblənməzsiz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P.S.Yulian Naqelsmann adlanan qeyri-adi varlıq bu kursu 1-lə (ən yüksək qiymət) bitirib.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-64466919005184220752017-10-10T18:46:00.000+04:002017-11-04T18:47:16.900+04:00Qaydaları yıxan - Tomas Tuxel<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A6Oe-_cVu3k/Wf3SRThi5EI/AAAAAAAABA8/d_Am8fpoypQLy2x6pWvQEcc3AHWFIre2gCLcBGAs/s1600/tuxx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="369" data-original-width="656" height="225" src="https://4.bp.blogspot.com/-A6Oe-_cVu3k/Wf3SRThi5EI/AAAAAAAABA8/d_Am8fpoypQLy2x6pWvQEcc3AHWFIre2gCLcBGAs/s400/tuxx.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Şərhçilər/jurnalistlər hər oyunda fərqli düzülüşdən istifadə etdiyimizi deyirdilər. Bunun səbəbi nə idi? Düzülüş, qapıçı istisna olmaqla, digər 10 oyunçunun meydanda geometrik olaraq yerləşməsidi. Klassik 4-4-2, paxlava 4-4-2, 3-5-2, 4-3-3 və s. O dövrə qədər olan təxmini 7 illik məşqçilik karyeram ərzində mənə bir sistemi komandada oturtduqdan sonra zamanla onu maksimum avtomatikləşdirərək ən yaxşı səviyyəyə çatdırmalı olduğum öyrədilmişdi. Fərqli düzülüşlər və sistemlərdən istifadə etməyimiz sadəcə bir qərarın nəticəsi deyildi. Düzünü desəm, şərtlər bizi buna məcbur edirdi. Komandanın digərləri ilə rəqabət edəcək səviyyədə olmadığı, heyətin həm taktiki, həm də individual oyunçu keyfiyyətləri və komanda işi baxımından lazımı səviyyədə olmadığı mövzusunda məşqçilər korpusu ilə həmfikir idik. Qısası, oyunun hər nöqtəsində çatışmazlıqlarımız var idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vaxt yox idi, qısa bir zaman ərzində həll yolu tapmalıydıq. Rəqib analizi, rəqib analizi, yenə də rəqib analizi... Videoları qabağa ver, arxaya ver, orasını kəs, burasını kəs... Nəhayət rəqiblərin meydandakı düzülüşünün yansıması olmağa qərar verdik. Rəqib 4-4-2 oynamaq istəyirdisə, problem yoxdu, biz də eynisini oynayacaqdıq. Çünki top rəqibdə olanda müdafiə necə hərəkət etməli olduğunu asanlıqla anlaya bilirdi. Rəqibin düzülüşünün yansıması oyunçuların işini asanlaşdırırdı. Bu, bizim üçün meydanın daxilində çox düşünmədən doğru formada hərəkət etməyin bir yolu idi. Hər matça fərqli düzülüşlə çıxmaq instinktlə hərəkət edib, müdafiə olunmaq sisteminin bir nəticəsi idi. Rəqibi narahat etmək və düzgün şəkildə müdafiə olunmaq üçün bu yolu seçmişdik. Əslində, bu, bir konsept idi. Matçın onuncu saniyəsində kim filan nöqtəyə press tətbiq edəcək, filan kəs hara qaçmalıdı, ya da mən, yoxsa sən... - hoop, bunları düşünə-düşünə bir də görürsən ki, iş işdən keçib. Bundesliqada oyun sürəti çox yüksəkdi. Bu, belə dilemmalara düşmədən meydan daxilində doğruyu tapmaq üçün düşünülmüş bir yol idi. Bir yerdən sonra artıq müxtəlif sistemləri oynaya bildiyimizin fərqinə vardıq və mən də bunu lehimizə çevirdim. Artıq bunu bilmənin rahatlığı ilə planlar hazırlayırdım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əlbəttə, məşq prosesində çoxlu dəyişikliklər etmişdik. Bundesliqa oyunlarında əksər hallarda mərkəzdə daha çox adam olur, o zona daha yaxşı qorunur və komandalar mümkün olduğu qədər ən qısa müddət ərzində topu cinahlara daşımağa çalışırlar. Biz də istisna deyildik. Əslində isə, bu, bizim üçün doğru istiqamət deyildi. Asan bir məqsəd olduğunu deyə bilərik, yəni topu götürərəm, hücum oyunçusuna çatdıraram, gerisinə də qarışmaram, onun işidi, hə? Biz nə etdik? Diaqonal uzun oynamaq məcburiyyətində qalmaq üçün süni şərait yaratdıq. Necə? Məşq meydançalarında ölçüləri kiçildib beşbucaqlı meydançalar yaratdıq və komandanı orada məşq etməyə məcbur etdik. Yəni çizgiyə enən şəxsin diaqonal oynamağa məcbur edilməsi üçün meydanı fərqli formalara saldıq. Çünki bizim təməl məqsədimiz artıq irəliyə doğru diaqonal oynamaq idi. "Maynts" bu barədə o gündən bəri problem yaşamır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ancaq çox inadkar davranmırdıq. Məşqçilər korpusu ilə birlikdə, paxlava dilimi formasında olan meydançalarda oyunçulara necə həll yolu tapmaları mövzusunda yardımçı olurduq. Əslində, bütün bu baş verənlər mənim məşq metodlarıma da təsirsiz ötüşmədi. Məsələn, irəliyə doğru diaqonal pas olmayan kimi fiti çalıb oyunu dayandırmırdım. Nəyisə zorla diqtə etmirdik, əksinə, sadəcə, meydanı ölçüb-biçdikdən sonra orada futbolçulara həll yolunu tapmaqda kömək edirdik. Yəni oyunçunun bir şeyi daim edib-etmədiyinə nəzarət etmək əvəzinə onun tapşırılanı etdiyi zamanlarda yaşadığı problemi həll etməyə çalışırdıq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məşq sessiyalarında həddindən artıq təkrarlar olurdu. Düzü, ötürmə+ötürmə+ötürmə+kross tipli şeyləri heç etmirdik. Ancaq öz müəyyənləşdirdiyimiz planlar üzərində çalışırdıq. "3 ay bunu, 3 ay digərini edəcəyik" prinsipi də yox idi. Planlarımız daxilində olan hər şeyi hər gün, hər zaman məşq edirdik. Tez-tez mümkün olduğu qədər dar formaya salınmış və fərqliləşdirilmiş meydançalarda çalışırdıq. Dairə formasında olanlardan tutun, 18 m eni, 75 m uzunluğu olan meydançalara kimi müxtəlif geometrik formaları yoxlamışıq. Ancaq bu günə qədər bir dəfə də olsun normal meydançada 11v11 məşq etməmişik. Həmişə ilk fikrim şənbə günü keçiriləcək matçın eynisini əvvəlcədən futbolçularıma oynatmaq olub. Zamanla məşqçilərimlə birlikdə "qaydaları yıxan" fərdlər olmuşduq - həm də bunun fərqində belə olmadan. Çünki hədəfimiz həmişə bəlli idi: Çatışmazlıqları necə həll edə bilərik? Bizə nə kömək edə bilər?" - Tomas Tuxel.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-25861573366404813032017-10-04T23:20:00.000+04:002017-10-09T23:21:05.788+04:00Kum – Ku – Kun<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-TO4pUBAe1vE/WdvL2AezfpI/AAAAAAAAA8Y/QrPO0x7oFwksvWNe8ArolnFSPRz-5TqjwCLcBGAs/s1600/sergio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="645" data-original-width="638" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-TO4pUBAe1vE/WdvL2AezfpI/AAAAAAAAA8Y/QrPO0x7oFwksvWNe8ArolnFSPRz-5TqjwCLcBGAs/s400/sergio.jpg" width="395" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Serxio Aqueronun "Kun" ləqəbinin maraqlı hekayəsi var.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Argentinalı sevimli "Kum-Kum" adlı yapon cizgi filmini gecə-gündüz demədən, təkrar-təkrar izləyərmiş. Əsas obrazın - Kum-Kumun adını tam tələffüz edə bilmədiyindən, gah "Ku", gah da "Kun" deyərmiş. Babası, sözügedən cizgi filminə olan sevgisi və uşaq ikən Kum-Kumla arasında olan bənzərliyi səbəbindən Aqueronu belə çağırdıqlarını iddia edir. Əslində isə Kum-Kumun səhv tələffüz formasını eşidən qonşulardan biri ilk dəfə Serxioya "Kun" ləqəbini verib.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-90284880428118643712017-10-03T17:30:00.000+04:002017-10-09T23:25:43.481+04:00Zlatan–36<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-2CyVS0YkmkA/WdvMbQcXuWI/AAAAAAAAA8g/5X40QA3ueXIPe8vz5nX8asfMrOs2ZwBwwCLcBGAs/s1600/zlatan36.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="960" height="298" src="https://3.bp.blogspot.com/-2CyVS0YkmkA/WdvMbQcXuWI/AAAAAAAAA8g/5X40QA3ueXIPe8vz5nX8asfMrOs2ZwBwwCLcBGAs/s400/zlatan36.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Bir müddət öncə tanımadığım biri mənə Annelund körpüsünün şəklini göndərmişdi. Rusenqordun kənarında yerləşən körpünün üzərində yazılmışdı: "Bəlkə də nə vaxtsa Rusenqorddan uzaqlaşa bilərsən, ancaq Rusenqordu heç vaxt ürəyindən çıxarda bilməzsən". Sonda isə sitatın müəllifinin adı qeyd edilmişdi, yəni mənim - Zlatan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu barədə heç nə bilmirdim. Onda zədəliydim; ayağım burxulmuşdu. Fizioterapiya üçün bir neçə günlük Malmödəydim. Milandan olan fizioterapevtim də mənimlə birlikdəydi. Bir gün günorta onunla həmin körpünün altına getdik. Qəribə hisslər idi. Yay, hava isti, avtomobilimdən düşdüm, yazıya baxdım və özümü qəribə hiss elədim. O yer mənim üçün çox xüsusi idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məhz o körpünün altında atam yağmalanmış, nəticədə ağciyərindən yara almışdı. Gecələr anamın yanına - Kronmansa gedərkən təlaş içində, əlimdə lampa qaranlıqda qaçdığım tunel də uzaqlıqda deyildi. Bura mənim uşaqlığımın keçdiyi yerlər idi. Hər şey buradan başlamışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Artıq futbol ulduzu idim; qəhrəman olaraq geri dönmüşdüm. Ancaq həm də yenidən sürətlə qaçacağı təqdirdə tuneldəki qaranlıqdan yaxa qurtaracağını düşünən uşaq idim. Bir anda bütün xatirələr gözümün önündə canlanmışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Atamı yadıma saldım - qulaqlıqda, iş paltarında. Bir anlıq boş soyuducu və pivə butulkaları gözümün önünə gəldi. Eyni zamanda atamın yatağımı daşımağını, xəstəxanada necə qayğıma qaldığını xatırladım. Sonra anamın siması yadıma gəldi - təmizlik işindən qayıdarkən üzünün aldığı forma... Yaponiyaya - Dünya çempionatınına yollananda məni qucaqlamağı... Endirimlə 59,90 krona aldığım ilk futbol ayaqqabılarımı xatırladım. Dünyanın ən universal futbolçularından biri olacağıma dair xəyallar qurardım. O an anladım ki, artıq xəyallarım reallaşıb. Düzü, bütün bunları, birlikdə çalışdığım böyük oyunçular və məşqçilər olmadan bacara bilməzdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Rusenqord, həmin tunel... Birdən qatar səsi eşitdim. Mənə yaxınlaşan başörtülü bir qadın şəkil çəkdirmək istədi, gülümsədim və razılaşdım. İnsanlar ətrafıma toplaşdılar. Nağıla bənzəyirdi və mən Zlatan İbrahimoviç idim..."</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Zlatan İbrahimoviçin bioqrafiyasından götürülmüşdür.</i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><b>Tərcümə:</b> <b>Rüfət Məcid</b></i></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-53175475703977142142017-09-25T23:30:00.000+04:002017-10-09T23:30:23.383+04:00SƏDDAM<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-0F-TAEVoZdU/WdvNvNKPxTI/AAAAAAAAA8s/amZzQg_qGfQyxxZhwGujxzR0mjkp_XCcwCLcBGAs/s1600/fama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="620" height="266" src="https://1.bp.blogspot.com/-0F-TAEVoZdU/WdvNvNKPxTI/AAAAAAAAA8s/amZzQg_qGfQyxxZhwGujxzR0mjkp_XCcwCLcBGAs/s400/fama.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Feliks Maqatın qəribə məşqçilik metodlarını az qala bilməyən yoxdu. Bu yaxınlarda o məlum hekayələrdən birini eşitmişəm. Qısaca bölüşmək istədim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deməli, "Fulhem"də çalışdığı dönəmdə bir məğlubiyyətlə bitən oyun sonrası komandasına tapşırır ki, sabah səhər 8-də meydanda olun, məşqə çıxacağıq. Normalda matçlardan sonrakı gün futbolçulara istirahət verilirmiş. Amma söhbət Maqatdan gedir, qayda filan dinləməz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Danışıldığı kimi, 8-də futbolçular məşqə gəlir, ancaq ətrafda top yox. Maqat tapşırır ki, hamı dünənki oyundakı mövqeyinə keçsin. Qapıçı, 4 müdafiəçi, 4 yarımmüdafiəçi, 2 hücumçu... - hamı yerini alır. Əlavə edir: "Dünən qaçmaq istəmirdiz. Ona görə bu gün də qaçmayacaqsız". Yəni Maqat futbolçulardan, oynadıqları mövqelərə uyğun şəkildə meydanda düzülüb hərəkətsiz qalmalarını istəyir. Bu arada, hava da bumbuz, ətrafda futbolçulardan başqa demək olar ki, heç kim yox. Fiti çalır və "məşq" başlayır. Özü isə o baş-bu baş meydanı gəzir. Düz 40 dəqiqə futbolçular yerlərində hərəkətsiz qalırlar.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-24517415502187001052017-09-20T23:42:00.000+04:002017-10-09T23:56:33.217+04:00Rak&Rak – Sevgi hekayəsi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-x3EolVYwefw/WdvPAvVM2xI/AAAAAAAAA84/95xoH16-XeMt96ljGcrj3tU6Q8OvOGfPgCLcBGAs/s1600/rakit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="960" height="266" src="https://2.bp.blogspot.com/-x3EolVYwefw/WdvPAvVM2xI/AAAAAAAAA84/95xoH16-XeMt96ljGcrj3tU6Q8OvOGfPgCLcBGAs/s400/rakit.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bu dəfə mövzu fərqlidi. Sırada sevgi hekayəsi var. Yəqin, əksəriyyət İvan Rakitiçin sevgili Rakeliylə necə tanış olduğunu ucundan-qulağından bilir. Ancaq arzu edirsinizsə, tamamını bir də səbəbkardan oxuyaq:</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">"Tam da “Hollivud”luq hekayəm var. Romantik komediyadı, amma tamamilə həqiqəti əks etdirir. Hər şey xorvatiyalı birinin bara daxil olması ilə başlayır.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2011-ci il, 21 yaşım var… İspaniyaya çatanda axşam saat 10 idi. 4 illik “Şalke“ karyeramın ardından, “Sevilya“ ilə müqavilə imzalamaq üçün buradaydım. Tibbi baxışdan keçməli və kağızları imzalamalı idim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Böyük qardaşım Deyan da mənimlə birlikdə idi. Otelə çatanda bəzi klub rəsmiləri ilə yemək yedik. Yeməkdən sonra gərgin idim, gözümə yuxu getmirdi. Qardaşıma dedim: “Gəl, yatmamışdan öncə bir az içək“.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bu sözlər həyatımı dəyişdi. Çünki otelin barında işləyən qız… Vau… Bir anlıq hər şey “slow motion"a keçir. O, çox gözəl idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Öz-özümə dedim: “Sevilya. Vau. Bu yeri sevdim”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İspanca bilmədiyimdən, “hola”dan (salam) başqa heç nə deyə bilmədim. Alman, ingilis, italyan, fransız və serb-xorvat dillərini bilirdim, amma siyahımda ispan dili yox idi. Qorxunc anlar idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qardaşımla söhbətləşərkən telefonuna zəng gəldi. Bizim Sevilyada olduğumuzdan xəbərdar olan hansısa böyük Avropa klubunun rəsmiləri, “Sevilya” əvəzinə həmin klubla müqavilə imzalamağım üçün özəl təyyarə göndərməyə hazır olduqlarını dedilər.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Sevilya” ilə rəsmi anlaşmamız yox idi. İspaniyaya köçmək mənim üçün böyük addım idi, ancaq bir o qədər də riskli idi: yeni ölkə, yeni dil, heç kimi tanımırdım. Mənim üçün özəl təyyarə göndərməyə hazır olan bir klub… - fikrimi dəyişdirməyə dəyəcək səbəb deyildi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qardaşım soruşdu: “Nə etmək istəyirsən?”</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mən: “Artıq “Sevilya” prezidentinə “hə” demişəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Verdiyim söz atacağım imzadan dəyərlidir”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qardaşım tərəddüd etmədən razılaşdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Əlavə elədim: “Oradakı xanım ofisiantı görürsən? “Sevilya”da oynayacam və bu xanımla evlənəcəm”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qardaşım gülürdü: “Ok. Sən nə deyirsənsə, odur”. Zarafat elədiyimi düşünürdü.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ofisiant xanım bizə yenidən yaxınlaşdı və qalxıb-qalxmayacağımızı soruşdu. Qardaşıma dedim: “Hələ də gərginəm. İnanmıram ki, yata bilim. Birini də içək”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Səhər “Sevilya” ilə müqavilə imzaladım və ev axtarana qədər 3 ay boyunca həmin oteldə yaşadım. Hər gün səhər o gözəl ofisiant xanımı görmək üçün otelin barına yaxınlaşıb kofe və “Fanta” sifariş edirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Tək bildiyim adının Rakel olduğu idi. O, ingiliscə danışa bilmirdi, mən isə ispanca. Hər gün eyni şey: “Salam, Rakel. Bir kofe və “Fanta”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Necə izah edəcəyimi bilmirəm. Bəzən biriylə qarşılaşırsan, səni tamamilə başqa hisslərə qapılmağa məcbur edir. Onu hər görəndə içimdə sanki bomba partlayırdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zamanla yavaş-yavaş ispan dilini öyrənməyə başladım. Fikrimi çatdırmaqda çətinlik çəkəndə isə əllərimdən istifadə edirdim. Mən əl-qolla nəsə başa salmağa çalışanda gülürdü. Ceynlə Tarzan kimi bir şey idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Çox kofe içirdim, gülünc haldaydım. Bəlkə də 20-30 dəfə ona görüşmək təklifi etmişdim. “Yox” demirdi, ancaq "hə" də demirdi. Hər səfər bəhanə uydururdu. Üç ay sonra evə köçdüm. Hər şeyin bitdiyini düşündüyümdən, özümü pis hiss edirdim. Amma əl çəkmədim. Kofe içmək üçün yenə otelə getməyə başladım.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İşdə olmayanda dərhal başqa məkana üz tuturdum. Orada olanda isə... gün mənim günüm idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İspancam inkişaf edirdi. Artıq yavaş-yavaş danışa bilirdik. Özümü bütün gün ispan TV kanallarına baxmağa və ispan radiosu dinləməyə məcbur edirdim. Özümü şanslı sayıram, çünki Balkan zonasından olanlar dil öyrənməkdə bacarıqlı olurlar. Niyəsini bilmirəm, amma belədir.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bir gün Rakel mənimlə görüşməməsinin səbəbini açıqladı: “Sən futbolçusan. Növbəti il başqa ölkədə ola bilərsən. Bağışla məni, ancaq olmaz”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Öz-özümə düşündüm: “Bəlkə də yaxşı oynamayacağıma və “Sevilya”nın yayda məni satacağına inanır”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Artıq məşqlərə, buralarda daha çox qalmaq və bu qızı mənimlə yeməyə getməyə razı salmaq üçün xüsusi motivasiya ilə çıxırdım. Tam 7 ayımı aldı mənim: 27 yanvarda İspaniyaya gəlmişdim, 20 avqusta qədər gözləməli oldum. Həmin gün mənə mesaj gəldi: “Qız bu gün işdə deyil, hazırda bacısıyla birlikdə barda içir”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Görürsən, şəhərdə hamı mənim hekayəmi bilirdi, ona görə də həmin an barda olan biri məni olanlardan xəbərdar etmişdi. Mənbəmin adını verməyəcəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dostumla birlikdə otelə yollandıq. Rakelin yanına oturdum və dedim: “Bu gün işləmirsən. Artıq mənimlə yemək yemək üçün vaxtın var”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Təəccüblənmişdi. Nə edəcəyini bilmirdi.
Əlavə etdim: “Sənsiz bir yerə gedən deyiləm. Bacınla olduğunu bilirəm. Ancaq bu gün yeməyə çıxmalıyıq. Mənimlə gəl. Hətta hamımız bir yerdə gedək...”</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Birlikdə oradan ayrıldıq. Bir gün sonra da yemək yedik və o gündən bəri bərabərik. Birlikdə 6 il və iki gözəl qız uşağı...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həyatımda bacardığım ən çətin şey idi. Çempionlar Liqasını qazanmaqdan daha çətin idi. Açığı, elə bir o qədər vaxtımı aldı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ailəsi ilə ilk dəfə tanış olduğum an daha da komik idi. Artıq ispancam çox irəliləmişdi. Ancaq birdən-bir böyük bir ailənin ətrafında olanda... Allahım, çox sürətlə danışırdılar, özü də Sevilya ləhcəsi ilə.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Atası mənimlə zarafatlaşmağa çalışırdı, ancaq dediklərindən heç nə anlamırdım. Özümü başa düşürmüşəm kimi göstərib, yalandan gülürdüm. Ancaq danışılanlar haqqında heç bir fikrimin olmadığını başa düşürdü. Sonunda dilləndi: “Eybi yox. İki-üç ay sonra hər şeyi başa düşəcəksən”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sevilyalılar cana yaxın insanlardılar, onlar hər kəsi öz ailələrindən biri kimi qəbul edirlər. Həyat yoldaşımın futbol haqda heç bir anlayışı yoxdur, bu səbəbdən ailəsinin də elə olduğunu düşünürdüm. Amma sən demə, onlar əsil “Sevilya” azarkeşləri imiş. Rakelin babası, mən onunla tanış olmamışdan öncə dünyasını dəyişmişdi. Həyat yoldaşımın atası onun xəstəxanadakı son günlərindən bəhs edərdi. Deyərdi ki, tibb bacısı onu soyundurub xəstəxana paltarı geyindirirmiş, ancaq o, təkcə saatını çıxarmaqdan imtina edib.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Saat “Sevilya” atributlarını daşıyan özəl saat imiş...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Rakelin babası tibb bacısına deyib: “Olmaz, bu, sona qədər mənimlə qalacaq. Klubumla birlikdə bu dünyadan köçəcəm”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Məncə, insanlar futbolçuların həyatlarındakı insanlardan necə təsirləndiklərini anlamırlar. Həmişə müsahibə zamanı bizdən məşqçi, məşq prosesi və taktika haqda soruşurlar. Biri də çıxıb, meydandan kənar nələrin baş verdiyi barədə sual vermir. Məncə, bu da önəmlidir. 6 il ərzində İsveçrədən Almaniyaya, oradan isə İspaniyaya köçmüşdüm. Olduqca gərgin, bir o qədər də yalnızlığı hiss etdiyim təcrübə idi. “Bazel” və “Şalke”də olanda da yaxşı futbolçu idim, ancaq həmişə nəyinsə çatışmadığını düşünürdüm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həyat yoldaşımla qarşılaşanda uğrunda oynaycağım bir şeyə sahib olduğumu anladım. Düzü, elə ondan sonra karyeram yüksəlişə keçdi. “Sevilya”da çox özəl illərimiz olub. 2013-cü ildə, Maradonadan sonra komandanın kapitanı seçilən ilk legioner futbolçu oldum. Bu, mənim üçün şərəf idi - xüsusilə də klubun həyat yoldaşımın babası üçün nə anlama gəldiyini anladığım üçün...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Böyük qızımızın dörd yaşı var. Artıq Barselonada insanların futbolu necə önəmsədiklərini anlamağa başlayır. Rakellə proqnozlaşdırmağa çalışırıq: görəsən, mənim kimi futbol xəstəsi olacaq, yoxsa anası kimi futboldan heç nə anlamayacaq? Hələlik ikisinin ortasında bir yerlərdədi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bəzən onunla birlikdə evdə futbola baxırıq. Qol vurulanda və qolun müəllifi məndən qeyri biri olanda özündən çıxır: “Yox! Qolu sən vurmalısan!”</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Messi və ya Suarez, fərqi yoxdur, qolu ata vurmalıdı. O, assist edə bilməz, ancaq qol vurmalıdı. Mən də öz növbəmdə ən yaxşısını edirəm. Bəlkə də Leoyla bu barədə danışmalıyam".</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<b><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Tərcümə: Rüfət Məcid</span></i></b>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-60814909782300469362017-09-18T23:54:00.000+04:002017-10-09T23:55:13.096+04:00"Dadadu"nun həyatı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-F4rjLuzSUzk/WdvRpCJCtwI/AAAAAAAAA9E/9WRPeP5vqesprat93uHvof59BmFsnyOAACLcBGAs/s1600/dadado1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="640" height="232" src="https://4.bp.blogspot.com/-F4rjLuzSUzk/WdvRpCJCtwI/AAAAAAAAA9E/9WRPeP5vqesprat93uHvof59BmFsnyOAACLcBGAs/s400/dadado1.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">"Dünya çempionatı haqqında düşünəndə ağlıma ilk olaraq boyalar gəlir. Balaca boya qabları: mavi, yaşıl, sarı... – xəyal edə biləcəyiniz ən parlaq rənglər.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Çölə çıxırsan, şəhərin küçələrini boyayırsan – Braziliyada bu ənənə hər 4 ildən bir - turnir başlamamışdan öncə təkrarlanır. Görəsən, kimin divar rəsmləri və ya boyadığı səki ən gözəldir? Sanki yarışırdıq. 1982-ci ildə ölkədəki hər uşaq kimi, mən də küçədə idim. Qonşu uşaqlarla məhəlləmizi boyayırdıq. Bütün şəhər sakinləri ritualı yerinə yetirirdi. Rəsmləri hər yerdə görə bilərdiz: quşlar, Braziliya bayrağı, yığma komanda oyunçuları... - hər cür rəng və dizayn.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Boya işləri bitdikdən sonra, bir yaşlı qonşumuz vardı – cənab Renato, oyunları izləmək üçün onun evinə yığışardıq. Balaca idim, mənə nəzərən çox böyük idi – bunun xaricində haqqında çox şey xatırlamıram. Hə, deyəsən, Hava Qüvvələrindən təqaüdə çıxmışdı, ya da ona bənzər bir şey. Hamımız üçün kartof qızartması və qazlı su alardı. İndi bu, o qədər də önəmli bir şey kimi görünmür. Ancaq o zaman elə hey bu tip qidalarla bəslənmək imkanımız olmazdı. Buna bənzər balaca şeylər xatirələri daha da özəlləşdirir: kartof qızartması, sular, dostlarınla TV-nin önündə oturub futbola baxmaq... bir gün professional futbolçu ola biləcəyinin xəyalını qurmaq.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bento Ribeyruda – Rio-de-Janeyrunun şimalında böyümüşəm. Orta sinifin nisbətən aşağı təbəqəsinin yaşadığı bölgə idi. Nə xarabalıq idi, nə də TV-də gördüyünüz üst-üstə evlərə rast gələ bilərdin: adi evlər. Və elə bir gün olmazdı ki, futbol haqqında düşünməyək.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Düzü, 5 yaşım olanda artıq həyatımı futbolun ətrafında görürdüm. Necə izah edəcəyimi bilmirəm, amma idmana bağlı idim – bunu içimdə hiss edirdim. Cavan yaşlarda “Futbolçu olmaq istəyirəm” demək çox asandır. Ancaq uşaq yaşlarda bunun həqiqətdə nə anlama gəldiyini başa düşə bilmirsən. Reallıq balaca olarkən qavraya biləcəyin bir şey deyil. Beş yaşım olarkən, fırçamı boya dolu qaba batıranda, doğrudan da bunun nə demək olduğunu anlamırdım. Mavi boya biləyimə, qoluma axanda, futbolun məni haralara aparacağını bilmirdim. Sadəcə, həmişəki kimi, dostlarımla küçədə idik. Zikonun portreti bizə baxırdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hadisələrin sürətlə cərəyan edəcəyini, xəyalların tez bir zamanda həyata keçəcəyini bilmirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qəsəbəmizdə futbol oynaması ilə nam salan balaca uşaqlardan sadəcə biriydim. Futbol oynamaq dedikdə, sözün həqiqi mənasında bütün gün oynamaqdan bəhs edirəm. Bəzən o günləri yada salanda düşünürəm ki, bəlkə də bu, məni Braziliyada futbolçu olmaq istəyən uşaqlardan fərqləndirirdi. Mən təkcə ən böyük olmağın xəyalını qurmurdum, həm də ona həqiqətən inanırdım: gəlmiş-keçmiş ən yaxşılardan biri ola bilərəm...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bütün bunlar barədə düşünəndə gülümsəyirdim, çünki bu fikirlərin haradan, necə yaranması haqda heç bir fikrim yox idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həyat... Topa ilk dəfə toxunduğum andan başlayan həyat...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Düzünü desəm, atamla birlikdə “Marakana”da izlədiyim ilk “Flamenqo” matçını belə xatırlamıram. Qəribədir, amma futbola qarşı olan hisslərimlə müqayisə edəcəyim tək şey yeriməkdir. Hə, yeriməyə bənzəyirdi. Təbii, elə anlar olur ki, yeriməyi bacarmırsan, bunu edə bilmirsən. Ancaq həyatın anlamını yerimədən anlaya bilməzsən. Mən də futbolsuz həyatımı təsəvvür edə bilmərəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hətta ilk ləqəbimi də xatırlamaqda çətinlik çəkdiyim günlərdə almışdım. Böyük qardaşlarıma qol vuranda, qışqırardılar: “Dadaduuuuuuu!”</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Balaca olarkən “Ronaldu” sözünü tələffüz etməkdə çətinlik çəkirdim. Söz ağzımdan "Dadadu" kimi çıxardı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qardaşlarım evdə olanda belə, küçədə topla oynayardım: sol ayaq, sağ ayaq, sol ayaq. Bağçamızda oynamağı sevirdim. Evimiz elə də böyük deyildi. Çox vaxt da divanda yatardım. İşin yaxşı tərəfi həyətimiz var idi. Və bu, mənim əsil ehtiyacım olan şey idi: futbol oynamaq üçün ərazi. Evimiz meyvə ağacları ilə əhatələnmişdi: quava, manqo, jabotikaba ağacları... Qardaşlarım olmayanda ağacların arasında dribblinq edirdim. Orada olanda öz-özümə düşünərdim: mən tarixin ən böyük futbolçularından biri olacam.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Professional futbolçu olmaq üçün hər imkanı dəyərləndirməyə hazır idim. Düşüncə beynimi işğal edirdi. Valideynlərim bütün diqqətimi dərslərimə yönəltməyimi istəyirdilər. Mən isə başqa bir şey haqda düşünə bilmirdim. Futzal oynamağa başladıqdan sonra hər şey qaydasına düşdü. Təbii, bəxtim də gətirdi. Ancaq baş verənlərin əsas izahı fədakarlığım idi. Növbəti il “Sau Kriştavu” klubu ilə məşqlərə başladım. 13 yaşım var idi, ancaq klublar artıq məni gözardı etməyə başlamışdılar. Sonda “Kruzeyru”da oynamaq üçün Belu-Orizontiyə yollandım. 15 yaşım olanda milli komanda ilə birgə məşq etmək üçün dəvət aldım. 16 yaşım olanda isə “Kruzeyru” forması ilə professional debütümü elədim. Növbəti il – 1994-də isə Braziliya millisi ilə Dünya çempionatına yollandım. Dediyim kimi, hər şey bir göz qırpımında baş verdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Başından bəri bütün bunların həyata keçməsini nə qədər çox arzulasam da, yaşadığım hər an mənə sürpriz kimi gəlirdi. Professionallığa keçidin necə olacağı barədə heç bir təsəvvürüm yox idi. Nə plan var idi, nə də yol göstərən, rəhbər olacaq kitabça. Bəzən, məktəbdə, bağçada futbol oynayan uşağın Bebeto ilə məşqə çıxmasının bir andaca baş verdiyini düşünürdüm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sonra Dünya çempionatı başladı. 1994-cü il Dünya çempionatını necə təsvir edə bilərəm ki? O komandanı necə sözlə izah edim?</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Belə deyim. Harvard Amerikada çox önəmlidir, hə? O komanda ilə Dünya çempionatında oynamaq da futbolun “Sarmaşıq liqası”nda (ABŞ-ın şimal-şərqində yerləşən və yüksək səviyyəli təhsil verən 8 universitetin toplamı belə adlanır) olmaq kimi bir şey idi. Bu, ən üst səviyyə təhsil idi – sadəcə futbol oynamağı yox, necə futbolçu olmağı öyrədən... necə dünya çempionu olmağı öyrədən.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mundialda bir dəqiqə belə olsun meydana çıxmadım. Ancaq əvəzində bacardığım qədər izlədim, gördüm, götürdüm. Qeydlər aparırdım, bütün məlumatları toplayırdım, çünki bir gün bu səviyyəyə yenidən qayıdacağımı bilirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həmin yay həm həyatım, həm də karyeramın gedişatı dəyişdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İlk dəfə Romariuyla qarşılaşmışdım. 1994-cü ilin yayı həm də bu baxımdan əlamətdar idi. Onu izləyərək böyümüşdüm. Romariu və Zikuya tamaşa edəndə öz-özümə düşünərdim: “Meydanda və meydandan kənar... - bax, əsl oyunçu belə olmalıdır”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həmin yay Romariu komandanın düşərgəsindəki gənclərə qarşı çox diqqətcil idi – xüsusilə də mənimlə münasibətdə. Bəlkə də hər ikimiz hücumçu olduğumuz üçün, ya da eyni qətiyyət və fədakarlığı məndə də görmüşdü, bilmirəm. Çox olurdu ki, məşqdən sonra söhbət edirdik. Qəribədir, amma mənə elə gəlir ki, onun idmana yanaşması mənimkiylə üst-üstə düşürdü. Məncə, o da idmanı təkamül kimi görürdü, yəni növbəti mərhələyə keçmək üçün bir neçə addım atmalısan, addımlar, addımlar, növbəti mərhələ - belə-belə, ta ki ən yaxşı olana qədər.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mənə demişdi ki, növbəti mərhələ Avropadır. Romariu PSV-də oynamış, daha sonra isə “Barselona”nın sıralarına qoşulmuşdu. Mənimlə PSV-yə keçidim haqda danışardı. Gülməli səslənə bilər, ancaq haqqında danışdığımız şeylərdən biri də hava idi. Görəsən, Braziliyadan sonra Hollandiyadakı qarla örtülü meydanlarda oynamaq nəyə bənzəyirdi?</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ən böyük dəyişiklik rəqabət olacaqdı. Mənə La Liqanın qalibi olmaqdan, Çempionlar Liqasının finalında oynamaqdan bəhs edərdi. Sonra mən də anladım: əgər ən yaxşı olmaq istəyirəmsə, həmin addımları izləməliydim. Beləliklə, PSV ilə anlaşdım.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Corc Vea, Marko van Basten, Paolo Maldini – uşaq olarkən onlara heyran idim. Və artıq mən də Avropadayam. Mən də artıq futbolçular arasında seçilməli idim. Beləliklə, daha da cəsur addımlar atmağa başladım: özüm üçün hədəflər qoydum və onlara nail olmaq üçün yola çıxdım. İnsanların mənim nə etmək istədiyimi bildiyimdən əmin olmalarını istəyirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">PSV-yə keçəndə demişdim ki, ilk mövsümdə 30 qol vuracam. Dediyim kimi də oldu: 30 qol vurdum. Sonra dünyanın ən yaxşısı olacağıma dair hədəf qoydum. “Barselona”ya transferim reallaşdı və ardınca “Qızıl top” mükafatını qazandım.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Həmişə özümdən əmin olmuşam. Ancaq mükafatlarımı, vurduğum qolları anons etmək? Böyüyərkən izlədiyim digər oyunçuların etdiklərini təkrarlayırdım. Lovğalıq, şoumenlik... – bəlkə illərimi aldı, ancaq sonunda bu adamın mən olmadığını anladım. Özümdən razılıq edəndə şəxsiyyətimdən uzaqlaşırdım. Mən də sadəcə oyunumla sözümü deməyə başladım.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Təbii, qətiyyətimdə bir dəyişiklik olmamışdı. Hələ də özümə meydan oxuyurdum, yeni hədəflər müəyyənləşdirirdim, ancaq bütün bunlar məndə gizli idi. Ən yaxşı olmaq üçün manşetlərə ehtiyac yox idi. Ən yaxşı olmaq - idmanla bunun üçün məşğul olurdum. Daim öz üzərimdə çalışmaq... Daim limitlərimi müəyyənləşdirmək və həmin limitləri aşmaq... Məqsədim sərhədləri sınaqdan keçirmək idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Təcrübə etmədiyim yeganə şey Dünya çempionatında meydana çıxmaq idi. Bir gün bunun onsuz da reallaşacağından əmin idim. Hələ zamanım çox idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">DÇ-1998-də 21 yaşım var idi. Futbol mənim üçün sadəcə əyləncədən ibarət idi. Fransayla finala gedən yolda 4 qol vurmuşdum. Final günü isə izah etməkdə çətinlik çəkdiyim şeylər baş verdi. Çox xəstə idim, yatağa məhkum olmuşdum. Çox şeyi xatırlamıram. Sonra həkimlər bir neçə dəfə məni yoxladıqdan sonra oynamağıma icazə verdilər və mən də meydana çıxdım. Təbii ki, oyunum alınmadı və biz 0:3 hesabıyla məğlub olduq.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Məhv olmuşduq, amma hələ də gənc idim və daha bir neçə Dünya çempionatında oynayacağımı düşünürdüm. İrəlidə hələ çox imkanlar olacaqdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Əlbəttə, həyatda hər şey düşündüyünüz kimi olmur. Növbəti il dizimdən ağır zədələndim. Bəzi insanlar bir daha futbol oynaya bilməyəcəyimi deyirdilər. Bunları eşitmək çox üzücü idi. Hətta bəziləri bir daha yeriməyimə belə tərəddüdlə yanaşırdılar. Bax, o zaman mənim limitlərim həqiqətən də sınaqdan keçirdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Səmimi olacam, futbolda bəzi şeylər var ki, həmişə məni narahat edib. Məsələn, səyahət etmək, gözləmək... Amma meydanın daxilində olanlar... futbol oynamaq? Bax, bunu çox sevirdim. Bu duyğular heç vaxt əksilmədi. PSV, “Barselona”, “İnter” – harada olmağım fərq etməz, meydanda ikən eynən uşaqlıqdakı kimi özümü xoşbəxt hiss edirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mənim üçün həyat meydandan başlayır və elə orada da bitirdi. Normal olaraq, dizimdən zədə alanda, sanki həyatımı əlimdən almışdılar.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Geri qayıtmağım üçün lazım olanı etdim: həkimlər və cərrahlarla görüşmək üçün ABŞ-a yollandım. Dünyanın müxtəlif yerlərində oldum. Rehabilitasiya prosesi 3 il bu formada davam etdi. 2002-ci il Dünya çempionatının yaxınlaşdığının fərqində idim, amma məni motivasiya edən titullar və ya qollar deyildi. Təkcə o hiss barədə düşünürdüm – sadəcə meydanda, top ayağımda olarkən hiss etdiklərimi...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ən pis zədəmdən 3 il, 1998-ci ildəki final məğlubiyyətindən isə 4 il sonra, Cənubi Koreyada nəhayət top ayağımda idi. Mən Braziliya millisi üçün meydanda idim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Almaniya ilə final görüşündən öncə möhtəşəm bir şey baş verdi. Oyundan əvvəl paltardəyişmə otağında idik. Baş məşqçi Luis Felipe Skolari televizorda bizə nəsə göstərmək istəyirdi. Bir-birimizə baxırdıq, ancaq nə baş verdiyini anlamıdıq. Paltardəyişmə otağında televizor – bu, normal bir şey deyildi. Luis dilləndi: “Oturun. İzləmənizi istədiyim bir şey var”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Televizoru yandırdı və videonu başlatdı. Görüntülər Braziliya kanalı “Qlobu”dan idi. Yaponiyada olduğumuz gündən bəri ölkə xəbərlərini izləmək imkanımız olmamışdı. Yəni birinci dəfə idi ki, braziliyalıları görürdük/eşidirdik.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bu görüntülər adi deyildi. Bizim hər birimizin doğulub-böyüdüyü yerlərdən reportaj hazırlamışdılar. Həmin yerlər sırasında Bentu-Ribeyru da var idi. Futbol oynayaraq böyüdüyüm küçələri göstərirdilər. Topu vurduğum divarları görürdüm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Birdən uşaqları göstərdilər, rəngli divar rəsmlərinin önündə dayanmışdılar. Divarda bizim şəkillərimiz var idi – uşaq vaxtı necə biz yığma komanda futbolçularının rəsmini çəkirdiksə, bu səfər eynisini onlar etmişdi. Meydana çıxmamışdan öncə gördüyümüz son şey bu idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İlk yarı 0-0 hesabı ilə yekunlaşmışdı, ancaq komandada heç bir narahatlıq yox idi. Sizə düzünü deyəcəm, aramızda heç bir söhbət olmadı, paltardəyişmə otağında hər hansısa bir strategiyanı da müzakirə eləmədik. Nə etməli olduğumuzun fərqində idik. Bizə lazım olan qolları vuracağımızı bilirdik – eyniylə qalib gələcəyimizi də... Sadəcə, özümüzdən əmin idik.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bütün turnir boyunca belə hiss edirdik. Hər oyun bizim idi. Böyüklüyümüz haqda nəsə deməyə ehtiyac yox idi. Bunu onsuz da hiss edirdik. O komanda yəqin ki, birlikdə oynadığım ən yaxşı komanda idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mənim üçün təzyiq çoxalanda hadisələrin gedişatı asanlaşır. Baş verənləri anlaya bilirdim. Məncə, hücumçunu yaxşı hücumçu edən məhz bu xüsusiyyətdir: emosiyalara nəzarət etməyi bacarmaq.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Qol vurmaq isə orqazm kimi bir şeydir, bəlkə ondan da o tərəfə.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Almaniyanın qapısına iki qol vurduqdan sonra öz-özümə düşündüm: "Budur. Hər şey oradadır". Dünya kuboku bizdən sadəcə bir neçə dəqiqə uzaqlıqda idi. Meydanda özümü heç vaxt belə hiss etməmişdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">90-cı dəqiqədə əvəzləndim. Bu, Luisin (baş məşqçi) mənim üçün etdiyi ən yaxşı şey idi, çünki kənardan hər şeyi görə bilirdim. O zaman etdiklərimizin daha yaxşı fərqinə vardım. Meydandan çıxarkən, bir daha futbola qayıda bilməyəcəyimi deyən insanları düşünürdüm. Bir də oynaya bilməyəciyimi deyənlər, hətta yeriməyimə belə tərəddüdlə yanaşanlar var idi. Onları ağlımdan keçirirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2002-ci il idi, mobil telefonlar yeni-yeni məşhurlaşırdı. Stadiona nəzər salanda bütün o kvadrata bənzər balaca şeyləri gördüm. Nə baş verdiyini anlamağım bir dəqiqəmi aldı. İnsanlar əllərində telefon, şəklimi çəkirdilər. İşıqlar yanıb sönürdü – diskotekadakı kimi. O vaxt üçün belə şeylər yeni idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kənara gələndə isə milli komandanın mətbuat katibi Rodriqu Paivanı gördüm. Bərpa prosesimin hər anında bu adam mənimlə birlikdə olmuşdu. Tək edə bildiyim şey yerimək olanda, mənimlə yanaşı astaca yerimişdi. Onu görəndə özümü itirdim, ağlamağa başladım. Emosiyalar... Daha öncə özümü heç belə hiss etməmişdim. O an... sanki mənim üçün bir hədiyyə idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sonrası? Əlbəttə qələbəni qeyd etdik. Məncə, o gecə heç yatmamışdıq. Braziliyaya qayıdan təyyarəyə minənə kimi əylənmişdik. Təyyarədə oğlum – o zaman iki yaşı var idi – qucağımda oturmuşdu, mən isə gözlərimlə atamı süzürdüm. Həqiqətən də bir-birimizə heç nə demədik. Əslində bir şey deməyə ehtiyac da yox idi. Bir-birimizi anlayırdıq. Bizim aramızdakı münasibət belə idi. Hər ikimiz dünya çempionluğunun nə mənaya gəldiyini, bunun bizim ailəmiz və Braziliya üçün necə böyük anlamlar ifadə etdiyini bilirdi. Və təbii ki, Bentu-Ribeyru üçün də...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Təyyarə Braziliyanın müxtəlif şəhərlərində dayanırdı. Ölkədəki bütün insanları görmək, simalarındakı xoşbəxtliyi hiss etmək, divarlarda bizim şəkillərimiz... - həyatımın ən yaxşı günləri idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dünya çempionatının qalibi olmağımıza baxmayaraq, növbəti addımları, növbəti hədəfləri gözdən keçirdirdim. Ancaq zədələrdən sonra hər şey daha da çətinləşdi. Hələ də düşünürəm, əgər düzgün formada məşq edə bilsəydim, əgər o diz zədələri olmasaydı, mən haralarada ola bilərdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mənim üçün futbol həmişə nə qədər uzağa gedə biləcəyimi müəyyənləşdirən bir şey olub və məncə, bacardığım müddətcə bunun öhdəsindən layiqincə gəlmişəm. Daha bir diz zədəmi sağaltdıqdan sonra “Korintians”la anlaşdım. Ancaq digər sağlamlıq problemlərim təkcə oynamağıma yox, nəfəs almağıma, ayağa qalxmağıma və yeriməyimə maneə yaratmağa başladı, Bax, o zaman dayanmalı olduğumu anladım. Əgər meydanda olmaq istədiyim futbolçu kimi deyiləmsə, əgər eyni hissləri yaşamıramsa, o zaman meydanda olmağımın da mənası yoxdur.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2011-ci ildə qərar verməliydim. Futbolla sağollaşmalı olduğumu bilirdim. Ən azından meydandakı vaxtım artıq bitmişdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Futbol asılılıq yaradır, ona bağlanırsan. Oyunçular, fanatlar... – dediklərim hamıya aiddir. Bu səbəbdən futbol dünyada bu qədər adamı özünə cəlb edir. Karyeramı bitirdikdən sonra bu barədə çox düşünmüşəm. İdmanın mənə nə verdiyi haqda fikirləşmişəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Əmin olmaq istəyirdim ki, hazırda böyüyən uşaqlar – yaşadıqları məkan fərq etməz – futbolu mənim gördüyüm kimi görürlər. Ancaq şəhərlər dəyişir. Mən uşaq olarkən hər yerdə futbol meydançaları var idi. İndi isə onların yerində binalar və digər tikililər var. Artıq uşaqları küçələrdə futbol oynayarkən görmək olmur.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mənim üçün futbol meydançası dünyadakı ən mükəmməl şeydir; stadion, çimərlik, ya da ətrafında meyvə ağacları olan otluq – harada olması fərq etməz. Uşaq olanda o meydançalara baxarkən gələcəyini görürsən.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Messi, Neymar, Kriştianu Ronaldu, İbrahimoviç kimi futbolçular ümumi futbola və onların oyununa təsirimdən, xatirələri və futbolçu olmaqla bağlı qurduqları xəyallarındakı rolumdan danışanda çox sevinirəm. Bir düşünün... Braziliyada, divarlara şəkillər çəkən və Ziku kimi olmağın xəyalını quran bir uşaq idim. Onlar isə Argentinada, Braziliyada, Portuqaliyada və İsveçdə mənim kimi olmağı xəyal edirdilər. Bu hiss bizi birləşdirir. Mənim üçün futbol budur.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Yazını necə bitirəcəyim haqda çox fikirləşmişəm. Hekayələr danışmaqda yaxşıyam, amma heç vaxt bitirmək istəmirəm. Bu sözlərlə nöqtə qoyacam: mən xəyallarımı yaşamışam. Neçə insan həyatı haqda eynisini deyə bilər?"</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><b>Qeyd: Yazı Ronaldu tərəfindən qələmə alınmışdır.</b></i></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><b>Tərcümə: Rüfət Məcid</b></i></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-74284713317672166122017-09-14T01:14:00.000+04:002017-10-10T01:15:04.454+04:00Məşqçi: Rejissor+Ssenarist<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-KcTg2yM9DLY/WdvmQSf8nSI/AAAAAAAAA9U/B_ATK53Cg3kt6up5NBAjUoDpqSCZYpy_gCLcBGAs/s1600/arriqos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="349" data-original-width="620" height="225" src="https://2.bp.blogspot.com/-KcTg2yM9DLY/WdvmQSf8nSI/AAAAAAAAA9U/B_ATK53Cg3kt6up5NBAjUoDpqSCZYpy_gCLcBGAs/s400/arriqos.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Dövr, taktika fərq etməz, tarix boyunca böyük komandaların bir ortaq cəhəti olub: onlar meydanın sahibiydilər, onlar topun sahibiydilər. Top səndədirsə, oyunu diqtə edən tərəf də sənsən, müdafiə olunursansa, sadəcə müəyyən zonaya nəzarət edirsən.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Marko van Basten bir dəfə məndən, qələbə qazanmaqla yanaşı, bunu edərkən niyə həm də daha inandırıcı olmalı olduğumuz barədə soruşmuşdu. Bir neçə il əvvəl "France Football" gəlmiş-keçmiş ən yaxşı futbol komandalarının siyahısını hazırlamışdı. Mənim "Milan"ımın adı da orada var idi. "World Soccer" də bənzər bir siyahı tərtib etmişdi. Burada isə çalışdırdığım "Milan" dördüncü sırada qərarlaşmışdı. İlk üçlükdə yığma komandalar idi: Macarıstan-54, Braziliya-70 və Hollandiya-74. Həmin jurnalları Markoya göstərdim və dedim: "Bax, buna görə". Əslində tarix yazmaq niyyətində deyildim. Sadəcə, 90 dəqiqə boyunca insanlara həzz hissi yaşatmaq istəyirdim. Bu hissin təkcə qələbə qazanmaqla bağlı olduğunu düşünməyin. Məqsədim onların xüsusi anlara şahidlik etməsini təmin etmək idi. Nə "Milan"ı çalışdırmaq istəmişdim, nə də Avropa kubokunu qazanmaq. Bütün bunları etmə səbəbim oyuna qarşı olan hisslərim idi. Mən sadəcə ideyaları olan və öyrətməyi sevən biri idim. Unutmayın, yaxşı məşqçi həm ssenaristdir, həm də rejissor, komanda isə onun meydandakı əksi" - Arriqo Sakki.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-77712590190642615182017-08-17T01:28:00.000+04:002017-10-10T01:28:39.771+04:00Anri-40<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-MFXg_CGF784/WdvolJjQgTI/AAAAAAAAA9o/z2eqE5v8gQcSNMSFBiVjuHu8f4sbJfJ8gCLcBGAs/s1600/ta40.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="640" height="250" src="https://2.bp.blogspot.com/-MFXg_CGF784/WdvolJjQgTI/AAAAAAAAA9o/z2eqE5v8gQcSNMSFBiVjuHu8f4sbJfJ8gCLcBGAs/s400/ta40.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Titi həmişə ən sevdiklərim sırasında olub. Özəl günündə onu unutmaq olmazdı. Oxuyun, daha sonra isə cavablandırın - xüsusilə də "Arsenal" fanatları: o, sizin üçün "ən yaxşı" olmağı bacardımı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Futbol oynamaq üçün ot olan meydança tapmaq çox vaxtımızı alırdı. Biz də əvəzində beton üzərində oynayardıq. Böyüdükcə də situasiya dəyişmirdi. Bəzən futbol oynamaq üçün Parisin o biri başındakı gil rəngli meydançaya gedərdik. Futbol adına nə bacarığım varsa, orada qazanmışam. Atam həyatımda, bu gün gəldiyim nöqtəyə çatmağımda çox böyük rol oynayıb. Ancaq küçədə görüb-götürdüyün şeyləri – o arzunu, ehtirası kimdənsə öyrənə bilməzsən. “Ehtiras” sözünü pis mənada işlətmədim - qətiyyən. Ən yaxşı olmaq arzusunun gücünü nəzərdə tuturam. Çünki məhəllədə bəzən cəmi 1 top olurdu. Küçədə 50 nəfər futbol oynayardıq, ancaq cəmi bir topumuz olardı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Top sıçrayardı, hamı onun arxasınca qaçardı... Bacarıqlarımın əksəriyyəti məhz orada formalaşıb. Topu özündə saxlamaq, hamıdan birinci topa çatmaq, top uğrunda böyük arzu ilə mübarizə aparmaq – mən orada qələbə ehtirasını, arzulu oynamağı və topa sahib olmağın necə dəyərli olduğunu öyrənmişəm. Bəzən insanlar haradan gəldiyimi, meydandakı tərzimi başa düşmürlər. Mən 100 faizimlə oynayıram, ürəyimi qoyuram. Bəzən işlər qaydasında getməyəndə üzgün olduğumu görə bilərsiz. İşlər istədiyim kimi gedəndə isə həmişə üzüm gülür. Meydanda olarkən hiss etdiyimdən fərqli davranmaq - saxta olmaq məndə alınmır. İçimdəki futbol eşqi ilə oynayıram. Bacarmadıqda isə olanları qəbul etmək mənim üçün çətin olur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yadımdadı, uşaqlar arasında çempionat oyunu idi, birdən dava düşdü. Atamın meydana daxil olması gözümün önündədi. O zaman 11 yaşım var idi: təbii, onda bu baş verənlər bir az utandırıcı idi. Heç də yaxşı namı olmayan komandalardan biri ilə oynayırdıq. Rəqib oyunçu mənə qarşı təkcə qaydanı pozmadı, o sanki məni həm də davaya dəvət edirdi. Atam meydançaya daxil oldu... Yox, yox, sonunu danışmayacam. Çox utanmışdım, ancaq başa düşürəm ki, ailə övladını qorumalıdı. O zaman atamın hərəkətini heç də bəyənməmişdim. Ancaq indi başqa cür düşünürəm. Atamı sevirəm. O, məni qorumaq istəyirdi. Məncə, bütün valideynlər belədi, ancaq atam bu barədə digərlərindən bir az öndədi. Məsələn, adi öskürəyim tutanda elə həmin an həkimə getməliydik. Bədənimdə balaca bir yara görəndə o dəqiqə narahat olmağa başlayırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bəzən insanlar məndən daha çox gülümsəməyimi istəyirlər. Ancaq bu, mənəm. Atam mənə əlimdə olanlara görə xoşbəxt olmamağı, heç vaxt qane olmamağı öyrədib. Atamın necə biri olduğunu bilmək istəyirsiz? Ok. Deməli, het-trik etdiyim oyunlardan sonra deyərdi: “Dörd qol vura bilərdin”. Qol vurmayanda, ancaq komanda yoldaşıma assist edəndə isə deyirdi: “Ok, ancaq sən qol vurmamısan”. Həmişə edə bilmədiyim şeylərdən bəhs edərdi. Buna görə də meydanda olanda etmədiyim şeylər haqqında düşünürəm - bu sayədə bütün diqqətimi oyuna yönəldə bilirəm. Ancaq bu vasitə ilə inkişaf edə bilərsən. Bu, mənim yolumdu. Bir gün mən də uşaqlarıma deyəcəm: "Əlinizdə olanlarla heç vaxt kifayətlənməyin, çünki arxanızdakı insanlar sizin yerinizi tutmağa çalışırlar". Qəribə səslənə bilər. Bəzən - ən yaxşı oyunumu keçirdiyim günlərdə evə gedib, qaçırdığım asmaları düşünərdim. Bilirəm mükəmməl olmaq imkansızdı. Heç kim mükəmməl deyil, heç vaxt o nöqtəyə çata bilmərik. Ancaq mən vurduğum qollardan çox qaçırdıqlarım barədə düşünürəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Klerfonten akademiyasına gəlməmişdən öncə artıq özüm başımın çarəsinə baxa bilirdim. Bunu valideynlərim mənə öyrətmişdilər. Həqiqətən də yaxşı valideynlərim olub. Mənə deyərdilər: “Bir gün tək qalmalı olacaqsan və həyat çox çətindi”. Akademiyada telefonla danışkarən, “ana, sənin üçün darıxıram” deyən uşaqlardan olmamışam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Klerfontendə mənə öyrətdiyi şeyləri danmaq olmaz. 16 yaşımda “Monako”nun gənclərdən ibarət komandasına qoşulanda texnika cəhətdən oradakılardan çox öndə idim. Klerfontendə futbol, oyundan həzz almaq, gözəl ötürmə vermək və gözəl oynamaq demək idi. Gözəl futbol, futbol, futbol... Klerfontendə bir matçda belə uduzmamışam - heç vaxt. Parisdən, Oserdən, digər bölgələrdən olan gənclərlə futbol oynayardıq. Mən orada olarkən 12 oyun keçirmişdik, həmişə də 4:0 və ya buna bənzər hesablarla qalib gələrdik. “Monako”da isə əsil rəqabət başladı. Əla məşq sessiyalarımız olurdu, ancaq burada artıq uduzmaq önəm kəsb edirdi – səyahətimin artıq professional hissəsinə çatmışdım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Arsenal”da ilk matçımdan sonra özümü yaxşı hiss etmirdim, çünki əslində 2-3 dəfə fərqlənə bilərdim. Azarkeşlər məni əla qarşılamışdılar, mən də onun qarşılığını vermək istəyirdim. Ancaq onlar bir az daha gözləməli oldular. İlk dəfə “Sauthempton”la oyunda fərqləndim, sonra Çempionlar Liqasında bir daha qapıya yol tapdım, davamını bilirsiz. Ondan sonra elə mərkəz hücumçusu kimi oynadım. Arsen Venger üçün mövqeyimi dəyişmək asan məsələ idi, çünki “Monako”da işləyəndə məni mərkəz forvard kimi tanımışdı. O getdikdən sonra məni cinaha çəkmişdilər və orada oynamağa məcbur qalmışdım. Yığma komandada da vinqer kimi oynayırdım, amma Arsenlə növbəti dəfə - bu səfər "Arsenal"da görüşəndə mənə dedi: “Mərkəz hücumçusu olacaqsan. O mövqedə olanda tez-tez qol vurardın. Məncə, bu şansı qaçırmayacaqsan”. Ona inanırdım. Dəfələrlə təkrarlaya bilərəm: ona inanırdım...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Martin Kioun… Düzünü desəm, təkcə o da yox, elə Toni Adams da çox sərt idi. Sonra Li Dikson, Naycel Vinterbörn… Məşqdə mənə qarşı çox sərt oynayırdılar, amma bunun mənə çox faydası dəydi. Onlar sayəsində çox gözləmədən – dərhal ingilis futbolunun nə olduğunu öyrəndim. Bir çox hücumçudan onları soruşa bilərsiz. Hücumçu kimi arxanda Martinin, Adamsın, Diksonun, Vinterbörnün olduğunu bilmək asan deyil. Mənə doğrudan da çox köməkləri dəyib. Yanlış anlamayın, amma onlarla məşq sessiyaları heç də həmişə əyləncəli olmurdu. Bəzən məşqlər fiziki cəhətdən çox ağır olurdu. Ohh, xüsusilə də Martin Kioun. Fiziki mənada onunla birə-birə gəlmək… Özün üçün ayağa qalxıb mübarizə aparmalı idin. Onların istədiyi də bu idi. Başqalarına qarşı oynayanda artıq hazır idim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İngilis futbolu mənə çox şey verdi: ehtiras, istək, sədaqət… Sadaladıqlarımın lazım olanından da artığını İngiltərədə tapdım. O sədaqəti, ehtirası futbolçuların və azarkeşlərin simalarında görə bilərsən. Ancaq biz də öz növbəmizdə futbolumuzla kluba çox şeylər qatdıq: ötürmə təməlli futbolumuz, topu daha çox yerdə saxlamaq, gözqamaşdırıcı tərz - əla qarışıq idi. Hazırda əsas məsələ elə müxtəlif komponentləri düzgün miqdarda qarışdırmaqdan ibarətdi. Məsələn, bunsuz çayın nə olduğunu anlamazsan. Eynisi bizim üçün də keçərlidi. Londonu gözəlləşdirən də budu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Həqiqətən də Londonu çox sevirəm. Əsil kosmopolitan şəhərdi. Burada müxtəlif atmosferlərin dadına baxacağın çoxlu yerlər var. Nottinq-Hill Portobello ilə eyni deyil, öz növbəsində o da Kovent Qardenə bənzəmir, hansı ki Naytsbriclə heç bir oxşarlığı yoxdu. Dəbdəbə istəyirsənsə, Sohoya üz tuta bilərsən. Dincəlmək istəyirsənsə, Hampsted var. Londonun gözəlliyi bundadı. İdman da buna bənzəyir. Nə qədər çox komponenti özündə ehtiva edirsənsə, bir o qədər yaxşısan. Başqa fikirlərə açıq olmalısan. Bizim paltardəyişmə otağına nəzər salın: alman dilini öyrənmək istəsəm, Yens Lemannla danışa bilərəm, Sesk Fabreqas yanımda oturur, bəzən ondan katalanca "salam" və "sənin üçün darıxıram" ifadələrinin necə deyildiyini soruşuram, Aleksandr Qleb – ondan belarusca nəsə soruşa bilərəm. Adi şeylər, elə-belə. Kim bilir, bəlkə bir gün yolum ora da düşər…</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Buna görə də kluba ilk gəldiyimdə Deyvid Deyn mənə ingiliscə dərs almaqla bağlı sual ünvanlayanda "yox" cavabını verdim. Mən sadəcə dinləmək istəyirdim. İngiliscəm yaxşı idi. Məktəbdə çoxlu söz öyrənmişdim, ancaq onları cümlə halına gətirə bilmirdim. Əvvəl-əvvəl tez-tez soruşurdum: "Nə demək istəyirsən?" Çünki jarqonu, Kokni ləhcəsini və ya insanların şimalda necə danışdıqlarını məktəbdə öyrətmirlər. Bunları müəllimlə öyrənə bilməzsən. Öz-özümə öyrənmək istəyirdim, əsas yükün qulaqlarıma düşməsini istəyirdim. Mənim yolum bu idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məni yanlış anlamayın. Fransız olduğuma görə həddindən artıq fəxr edirəm. Ancaq sizi əmin edə bilərəm ki, evim barədə söhbət düşəndə Londondan bəhs edirəm. Həmçinin əmin ola bilərsiniz ki, Londonda yaşayacam – karyeramı bitirdikdən sonra belə. İngiltərə əyləncəlidi. Bura ilk dəfə gələndə "kriket" deyilən şeyin nə olduğunu anlamırdım. İdman barədə patriot olmaları çox xoşuma gəlir. Fransada belə deyil. Biz ancaq qələbə qazananda fransız oluruq. İngiltərə bu barədə inanılmazdı. İdman növü fərq etməz, ingilissənsə, hər kəs arxandadı. Qələbə qazanmaq və ya məğlub olmaq - heç bir fərqi yoxdu, insanlar ölkələrini dəstəkləyir. Bunu sevirəm. İngilis olmaları ilə fəxr edirlər. Bəlkə də adadan gəldiyim üçün onları daha yaxşı başa düşürəm. Çünki adalılar mühafizəkar olurlar və həmişə adalarının ən yaxşı olduğunu deyirlər. Valideynlərim Quadalupe və Martinikadandılar. Onlar üçün də eynisi keçərlidi. Bu, tarixlə bağlı məsələdi: kimsə torpağını işğal etmək istəyəndə özünü qorumağa məcbur olursan. Hisslər nəsildən nəsilə keçir. Sol Kempbelllə danışanda bəzən "Avropada" ifadəsini işlədir. Ona deyirəm ki, siz də Avropa sayılırsınız. Ancaq ingilislər sizə hər dəfə özlərinin necə xüsusi olduqlarını isbat edirlər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Arsenal" tarixinin ən məhsuldar futbolçusu olduğum matçdan sonra özümü qəribə hiss edirdim. Sadəcə bir şeyə görə məyus idim: mən İan Raytın rekordunu Praqada yox, "Hayböri"də qırmaq istəyirdim. Bax, o zaman daha da möhtəşəm olardı. Ancaq əminəm ki, bir gün kimsə o rekordu mənim əlimdən alacaq. Ola bilər ki, bir müddət bunun üçün gözləməli olacağıq. Bir zamanlar hamı Kliff Bastinin rekordunun qırılmayacağını düşünürdü, sonra Rayti bunu bacardı. Dünya belədi. Öz imzanı qoymaq möhtəşəmdi. "Mən burada olmuşam" anlamına gəlir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dennis? O, çox xüsusi biridi. Əslində, iki Dennis olduğunu düşünürəm: sizin gördüyünüz Berqkamp onlardan biridi, bir də başqa Dennis var – komanda yoldaşlarının gördüyü. "Buzdan adam" deyirik ona, çünki o gözəl üzü əslində olanı əks etdirmir. Çünki o baxışları ilə, gülüşü ilə bəzən sizi öldürə də bilər. Sənə baxanda düşünə bilərsən: "Necə de sevimlidi..." Ancaq sonra o baxışları ilə səni öldürər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onunla oynamaq ona qarşı oynamaqdan yaxşıdı. O, komandada olanda topu nə vaxtsa qəbul edəcəyimi bilirəm. Bu, kifayətdi. Topu sənə ötürməklə səni məmnun etmək istədiyini bilirsən. Futbol budu – kollektiv idman. Təkbaşına sən heçsən. İnsanlar bəzən "Oh, Anri belə, Anri elə" deyirlər. Amma komanda yoldaşlarım olmasa, mən Anri olmazdım. Bu, komanda işinin bəhrəsidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dəfələrlə mənə "Hayböri"nin kralı" olmaq barədə suallar ünvanlayıblar. İnandırım sizi, eyni sualı bir o qədər Dennis Berqkampa da veriblər. Bir daha deyirəm: komanda yoldaşlarını məmnun eləməlisən. Onlara ötürmə verməlisən, çünki kiməsə yaxşı ötürmə vermək hədiyyə vermək kimi bir şeydi. Bəzən qarşılığında yaxşı ötürmə almayanda narazı qalırsan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Futbol komandası ailədi – dəri ilə sümük kimi. Bəzən komanda yoldaşlarınla aranda mübahisə ola bilər, bəzən onlarla küs də ola bilərsən. Çox vaxt da bu mübahisələr axmaq, mənasız şeylər üzərində düşür. Çünki əksəriyyətimizin böyük eqoları var. Ancaq hər şey bitdikdən sonra ortada heç nə qalmır: hər şey unudulur. Dennislə də, digərləri ilə də çoxlu problemlərim olub. Ancaq həmişə əlaqədə qalacağıq. Baş məşqçi ilə də həmçinin. Arsen Arsendi. Onunla olan əlaqələrimi heç vaxt kəsməyəcəm. O, çox gözəl insandı. Bəzən insanlar onu anlamırlar. Məndən məsləhət: sətir aralarına nəzər salın. O bir şeyi deyəndə əslində başqa şeyləri nəzərdə tutur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ən yaxşı qolum? "Mançester Yunayted"ə - Bartezə vurduğum qolu hamı xatırlayır. "Hayböri"dəki ikinci ilim idi. "Çarlton"a dabanla vurduğum qol var. Sonra öz meydançamızdan hücuma başlayıb, "Tottenhem"ə vurduğum qol da yadımdadı. Ancaq mən "Liverpul"la oyundakı qolu seçərdim. FA kubokunda "Mançester Yunayted"ə uduzmuşduq, sonra həftəiçi Çempionlar Liqasında "Çelsi"yə də məğlub olduq. Ardından "Liverpul"la matçımız var idi, yadımdadı, hesabda 1:2 geri düşmüşdük. Rober Pires hesabı bərabərləşdirdi. Sonra mərkəz yaxınlığında topu qəbul elədim, bir neçə "Liverpul"lu futbolçunu keçdikdən sonra cərimə meydançasına daxil oldum və qol vurdum. O an elə bil stadiondakı hər kəs bunu gözləyirdi. Təkcə mən yox, hamı. Stadionda partlayış effekti yaratmışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məndən eqoist olub-olmadığımı soruşsan, deyərdim: məncə, insanlar bəzən özlərinə gerçəkləri deməkdən qorxurlar, nə istədiklərini deməkdən çəkinirlər. Mən ən yaxşı olmaq üçün gəlmişdim: özündən razılıq və ya başqa bir şey kimi yozmayın. Hekayəmi yazmaq istəyirdim, imzamı atmaq, formanı əynimə keçirmək… Həmişə demişəm: insanların məni yaxşı futbolçu kimi xatırlamasını istəyirəm. Etdiyim hər şey qələbə qazanmaq üçündü – hətta aldığım vərəqələr belə… İnsanların "Oh, Anri – "Arsenal"ın ikinci ən yaxşısı" demələrini istəmirəm".</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-38909501390841903052017-07-31T01:57:00.000+04:002017-10-10T01:57:31.511+04:00Tomas Tuxelin hekayəsi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-e0a6Cl_taqM/WdvwmHrqb8I/AAAAAAAAA-A/p8YY2CxfuOwW0gBNKbSV9IPCCVySc76vACLcBGAs/s1600/tuhel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="600" height="265" src="https://4.bp.blogspot.com/-e0a6Cl_taqM/WdvwmHrqb8I/AAAAAAAAA-A/p8YY2CxfuOwW0gBNKbSV9IPCCVySc76vACLcBGAs/s400/tuhel.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tomas Tuxelin məşqçiliyə başlamaq hekayəsi də Villaş-Boaş qədər diqqətçəkəndi. Deməli, Tuxel zədə səbəbiylə 25 yaşında futboldan ayrı düşür. Həmin zaman Ralf Ranqnikin rəhbərliyi altında "Ulm"da oynayırdı. İstiqaməti dəyişir və universitetdə iqtisadiyyat üzrə təhsil almağa başlayır. Eyni zamanda, təhsil xərclərini qarşılamaq üçün Ştuttqartdakı barlardan birində barmen işləyir. Ancaq iqtisadiyyat bəhanə, hələ də ürəyi futbol üçün döyünürdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Günlərin birində Ralf Ranqnik barda Tuxellə qarşılaşır. Söhbət əsnasında Tuxel ona barda işləmək istəmədiyini, lakin buna məcbur qaldığını, əslində planlarının yenidən futbola qayıtmaqla bağlı olduğunu deyir. "Professor" o zaman işlədiyi "Ştuttqart"da Tuxeli tibbi müayinədən keçirir. Məlum olur ki, Tomasın professional futbolla məşğul olması imkansızdı. Ancaq Ranqnik Tuxelin futbol sevgisini qarşılıqsız qoymur. Hələ "Ulm"da oynadığı dönəmlərdə, digərlərindən fərqli olaraq, hər taktiki detala görə uzun-uzadı müzakirələr aparan Tuxeldə məşqçilik potensialı görən Ralf, onu himayəsinə götürür. Qısa zaman ərzində Tuxel "Ştuttqart"ın U-14-də məşqçi kimi çalışmağa başlayır. Sonrası məlum məsələ...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maraqlısı budu ki, sonradan Tomas Tuxel onunla bənzər taleyi bölüşən və məhz zədə səbəbindən karyerasını erkən bitirən Yulian Naqelsmannın məşqçiliyə başlamasına yardımçı olur.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-36144928208094681372017-07-30T01:59:00.000+04:002017-10-10T02:00:59.735+04:00AVB: TRUE STORY<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-32FxsUU80oQ/WdvxGhABL5I/AAAAAAAAA-E/BjHXRVfegagHiraDjavCdtv2J0a1bWObgCLcBGAs/s1600/vba.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="266" src="https://2.bp.blogspot.com/-32FxsUU80oQ/WdvxGhABL5I/AAAAAAAAA-E/BjHXRVfegagHiraDjavCdtv2J0a1bWObgCLcBGAs/s400/vba.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Günlərin birində Bobbi Robson blokda 17 yaşlı qonşusu ilə qarşılaşır. "Portu" fanatı olan bu yeniyetmə əlinə fürsət düşmüşkən, "Dominquş Pasiensiya niyə oynamır?" adlı məktubunu ingilis məşqçiyə verir. Məktubda "Portu"nun hücumçusu Pasiensiyanın detallı analizi yer alırdı. 17 yaşlı oğlan bu yolla sevimli futbolçusunun niyə oynamalı olduğunu Robsona izah etməyə çalışırdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nə qədər təəccüblü səslənsə də, Bobbi Robson ona qulaq asır və hücumçuya heyətdə yer verir. Deyim ki, nəticələr heç də pis olmur. Sonradan Robson, "işıq" gördüyü yeniyetməni Şotlandiyada məşqçilik kursuna yazdırır. Və o, cəmi iki il ərzində - 19 yaşı olarkən A lisenziyasını alır. Sonrası? İrəlidəki illərdə Mourinyonun köməkçisi kimi "Portu", "Çelsi" və "İnter"in yolunu tutur. Artıq təxmin etdiyiniz kimi, söhbət Andre Villaş-Boaşdan gedir.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hekayənin ən sevdiyim qismi: 2011-ci ildə baş məşqçisi Boaş olan "Portu" Avropa Liqasının finalında məhz həmin Dominquş Pasiensiyanın çalışdırdığı "Braqa"nı məğlub edərək kuboku qazanır.</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-17458745261484541002017-07-10T02:13:00.000+04:002017-10-10T02:14:28.441+04:00İbrahimoviç və Quardiola arasında baş verənlər (II hissə)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Ms_qpbEljQ0/Wdvyu2PUtII/AAAAAAAAA-U/TeqxEauK_UQyxdqqsFYZMJFu6yQjA-saQCLcBGAs/s1600/quaib.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="634" height="272" src="https://4.bp.blogspot.com/-Ms_qpbEljQ0/Wdvyu2PUtII/AAAAAAAAA-U/TeqxEauK_UQyxdqqsFYZMJFu6yQjA-saQCLcBGAs/s400/quaib.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Daha öncə İbrahimoviçin, "Barça"dan gedişi və Quardiola ilə olan münasibətləri barədə fikirlərini paylaşmışdım. Yadınızdadırsa, qısaca qeyd etmişdim ki, bu mövzuda mənim üçün müəmmalar çoxdur və elə deməyimin səbəbi də oxuduqlarım nəticəsində fikir sahibi olduqlarım idi. Quardiolanın məsələyə yanaşma tərzi, hadisələri təsviri heç də İbranın dedikləri ilə üst-üstə düşmür və Zlatanın məlum xarakteri də mövzuya əlavə olunanda, yazılanlar məndə "şişirtmə" təsiri bağışlayırdı. Onun üçün də vaxt tapan kimi ikinci tərəfin fikirlərini də paylaşmaq istəyirdim. Bu günə qismət imiş...</i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Aşağıda oxuyacaqlarınız Quardiolanın bioqrafiyasındandır. Bu səfər olan-bitənləri Pepin nəzərindən öyrənəcəksiniz. Əvvəlcədən deyim ki, bioqrafiya yazar məhsuludur, yəni bəzən olur ki, həyatından danışılan şəxs özü fikirlərini yazıya tökür, redaktəyə ehtiyac duyulur, bəzən - əksər hallarda - isə fikirlər bölüşülür, yazar qələmə alır. Bu, ikincilərdəndir:</i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“İnter” və “Barselona” arasında baş tutan mübadilədən sonra İbrahimoviç “Barça”da Etodan boşalan mövqeni doldurdu. Meydana çıxdığı ilk 5 oyunun hamısında fərqlənmişdi - isveçli ulduz üçün bundan daha yaxşı başlanğıc ola bilməzdi. O, Quardiolaya önəmli alternativlər təklif edirdi. “Taktiki cəhətdən çox yaxşıdır, fiziki güclüdür, müdafiəçilərdən tez aralana bilir, arxası qapıya oynamağı da bacarır. Onun kimi birinə sahibik” – məşqçi mövsümün ilk mətbuat konfranslarından birində bu sözləri işlətmişdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mövsümün ilk yarısında hər şey qaydasında idi, ancaq ikinci yarı haqqında eynisini deyə bilmərik. İsveçli artıq əvvəlki qədər effektiv deyildi. Sanki klubdakı rolunu dərk etmirdi, hətta bəzən Messinin driblinq edərək keçməli olduğu rəqib müdafiəçilərdən biri kimi görünürdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tezliklə İbrahimoviçin güclü temperamentini və mövsümün ağır keçəcəyinə dair işartıları özündə təzahür edən anlaşılmazlıqlar silsiləsi başladı. “Barselona” – “Malyorka” matçında (4:2) hakim İbraya qarşı edilən qayda pozuntusuna görə penalti təyin etdi. İbrahimoviç həmin gün fantastik oynayırdı, ancaq buna rəğmən, qol vurmağa imkan tapmamışdı. 11 metrlik zərbəni Messi vurdu və qol oldu. İsveçlinin əsəbi reaksiyası təəccüblü idi. Məşqçiyə bağırırdı: “Penalti mənim idi”. Bu tip insidentlər bir-birini əvəzləyirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Liqa çərçivəsində “Kamp Nou”da “Real”la oynanılacaq matçdan öncə İbra zədəli idi və ultrasəs müayinəsinin nəticələri bərpa baxımından heç də qənaətbəxş görünmürdü. Pep risk almaq istəmirdi. Zlatan isə ilk “El Klasiko”sunda meydana çıxmaq üçün hər şeyi gözə almağa hazır idi. Tez-tez təkrarlayırdı: “Oyuna qədər sağalacam”. O qədər əsəbi idi ki, günlərin birində “Barça”nın fitness məşqçisi Lorenzo Buenaventuranın boğazından yapışmışdı. İbranın qulağına belə bir söhbət çatmışdı ki, guya Buenaventura onu sakitləşdirmək üçün oyuna yetişəcəyini deyir, əsl həqiqət barədə isə yalnız Pepi xəbərdar edir. “Mənimlə oyun oynama, yoxsa başını üzərəm” deyərək Buenaventuranın üzərinə qışqırmışdı. Oyuna gəlincə, İbra matça start heyətindən başlamasa da, meydana çıxdıqdan sonra qələbə qoluna imza atmışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Komanda Messini topla təmin etməkdə davam edirdi, İbrahimoviç isə nə edəcəyini bilmirdi. İsveçli ulduz təkəbbürlü, özündən başqa heç kimi önəmsəyən və təvazökarlıqdan məhrum biri kimi bilinirdi – hərəkətləri və “Mən Zlatanam” adlı bioqrafiyası da bu inancı dəstəkləyirdi. Əsil Zlatan isə ağla qara arasında bir şey idi. Miladdan öncə İbrahimoviç komandadakı rolunu Pep və futbol direktoru Çiki Beqiristaynla müzakirə etmək qərarına gəlmişdi: “Həm mən, həm də Messi komandadan eyni formada dəstək alsaq, daha yaxşı olar. Ancaq mən kiminsə mənə yardım etməyə çalışdığını görmürəm. Şavi və İnyestanın mənə də ötürmə verməsini istəyirəm, amma sanki onlar ancaq Messini görürlər və mən Leodan iki bədən iriyəm...”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep ilk öncə məsələni müzakirə etmək üçün sözügedən iki yarımmüdafiəçi ilə görüşmək istəyirdi. Ancaq böyük ehtimalla, bu, komandanın daha öncə nəzərdə tutulandan çox fərqli bir istiqamətə apara bilərdi. Buna baxmayaraq, Quardiola eyni zamanda İbra ilə harmoniyanı qorumağa da cəhd edirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Çiki Beqiristayn oyunçunun getdikcə daha da məyus olduğunu və daha da pisi – bunu oyunçuların önündə sərgiləməyə başladığını görürdü. Direktor günün səhəri bu barədə Peplə danışdı və elə günortadan sonra Quardiola məsələləri təklikdə müzakirə etmək üçün İbrahimoviçi yeməyə qonaq elədi. Məşqçi ondan nə istədiyini, komandanın ona nə qədər ehtiyacı olduğunu izah edirdi. Hətta İbradan ümidini itirməməsini, sona qədər çalışmasını istəmişdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ancaq isveçli oyunçu yanlış anlamanı ortadan qaldırmağa yardımçı olmaq niyyətində deyildi. Onun üçün məşqçi ilə yemək kifayət deyildi. Miladdan sonra isə dəyişiklik var idi və Pep bunun fərqində idi. Təvazökar və məsuliyyətli İbra “məktəb uşaqları”ndan (İbra “Barça”da yetişən yerli oyunçuları – Şavi, İnyesta... – kitabında belə adlandırır) biri olmaq üçün çalışırdı. “Bu, Zlatan deyil. O, başqa qılığa girib. Sadəcə gözlə...” – Pepə yaxın adamlar onu xəbərdar etməyə çalışırdılar.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yox, təbii ki, bu, o deyildi. Milad tətili zamanı – bioqrafiyasında etiraf etdiyi kimi – depressiyaya düşmüşdü. Hətta məşqçisi ilə arasında anlaşma probleminə görə futboldan uzaqlaşmaq belə istəyirmiş. Tətildən sonra oyunçunun təkəbbürü və içindəki kin yenidən ortaya çıxdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yeni il yaxşı başlamamışdı: İbra üzündə yanıqlarla qayıtmışdı. Klub olanların səbəbini müəyyənləşdirmişdi: o, tətil zamanı qar maşınını lazımı qoruyucular olmadan sürmüşdü və soyuqdan bu hala düşmüşdü. Klubun sərt qaydaları cəriməni qaçılmaz edirdi. Nəhayət fevralda hər şey dəyişdi. Pep Messini cinahdan mərkəzə keçirdi. İbra bu addımdan sonra Quardiolanın bir öncəki mövsüm Etodan tələb etdiklərini bu səfər ondan gözlədiyini düşünürdü və isveçlinin fikrincə, o, Eto deyildi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hücumçu, Messinin mövsümün ilk hissəsində onun parlamasını qəbul edə bilmədiyini və balaca argentinalının Pepə şikayət etdiyini düşünürdü. İsveçli futbolçuya inansaq, matçlardan birindən qayıdarkən Messi məhz bu barədə Pepə mesaj göndərib. Və əgər İbrahimoviç sizin onu incitdiyinizi düşünürsə, inanın, heç vaxt sizi bağışlamayacaq və unutmayacaq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Reallığa gəlincə, heç kimin İbranın altı boş arqumentlərini dinləməyə vaxtı yox idi, çünki komanda tamamilə başqa istiqamətdə yol almışdı. İbrahimoviç tez-tez məşq sessiyalarında taktiki müzakirələrə girirdi və həmişə məşqçinin göstərişlərini qəbul etmədiyini büruzə verirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pepin səbri tükənmək üzrə idi, geri dönüşü olmayan qırılma nöqtəsi o qədər də uzaq deyildi və bəzən o, bunu oyunçuların önündə də nümayiş etdirirdi. Futbolçu və məşqçi arasındakı münasibət nifrətə çevrilməyə başlayırdı. İbrahimoviç artıq Pepi düşmən kimi görürdü. “Mənə qarşı diqqətli olmalıdı. Ola bilər ki, məşqdə qoluma nəzarəti itirim və ona şillə vurum” – belə bir ifadə işlətmişdi. Kitabında isə yazır: “Paltardəyişmə otağında Quardiola gözlərini mənə zilləmişdi. Sanki yad cisim idim, onlardan biri deyildim. Özümü zibil kimi hiss edirdim. Divar idi, daş divar... Onda heç bir həyat işarəti görə bilmirdim və komandadan ayrı olmağı arzulayırdım”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sərhəd aşılmışdı. Növbədə soyuq müharibə var idi. Məşqçi və oyunçu arasındakı əlaqə tamamilə itmişdi və İbrahimoviçə heç nə motivasiya vermirdi. “Sonra Quardiola filosofluğa başladı. Qulağım demək olar ki, onda deyildi. Niyə mən? Mən otağa girəndə o çıxır. Hamıyla salamlaşır, amma məni gözardı edir. Adaptasiya olmaq üçün çox şey etmişdim. “Barça” futbolçuları məktəb uşaqları kimiydilər: kor-koranə məşqçi nə deyirdisə edirdilər. Mən isə “Niyə biz bunları etməliyik?” sualının cavabını axtarırdım”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yazdığına görə, Tyerri Anri ilə arasında belə bir dialoq yaşanıb:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anri: Bu gün sənə baxıb?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zlatan: Yox, amma mən onun arxasını görmüşəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anri: Onda hər şey yaxşıya doğru gedir ki...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aprel ayının əvvəllərində İbrada canlanma müşahidə olunurdu. Ancaq o, “Bernabeu”da “Real”la oynanılan matçdan öncə zədələndi. “El Klasiko”da Messi saxta 9 nömrə kimi əla oynadı və 2:0 hesablı qələbədə 1 qolla pay sahibi oldu. Zədə İbra üçün mövsümün sonunu yaxınlaşdırırdı. Buna rəğmən, Quardiola Çempionlar Liqasının yarımfinalında “İnter”lə görüşdə onun xidmətindən istifadə etdi. Bu qərar həm komandanı, həm oyunçunu, həm də məşqçini məhv elədi. Pep heç vaxt həmin qərara görə özünü bağışlamır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbranın yarımfinal oyunlarındakı bərbad töhfəsi bardaqdakı suyu daşıran sonuncu damla idi. 3-1 hesablı məğlubiyyətlə başa çatan ilk matçdan sonra Pep Messinin irəlidə azad hərəkət etməsini təmin etmək məqsədilə İbranı “Kamp Nou”da ehtiyatda oturtmaq istəyirdi. Ancaq ürəyi əvəzinə başının sözünü dinlədi. İbra start heyətində başladı, amma oyuna verdiyi minimal töhfə 63-cü dəqiqədə əvəzlənməsiylə nəticələndi. “Barselona” mərhələni keçə bilmədi və Quardiola beyninin instinktlərinin önünə keçməsinə izin verməyəcəyinə dair qərar verdi. İbranın “Barça” macərası bu iki matçdan sonra daha da sürətlə sona doğru yol almışdı. Pedro və Boyan heyətdə özlərinə yer tapmağa başladılar və Quardiolanın ikinci Liqa titulunu qazanmasında həlledici rol oynadılar.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Vilyarreal”la oyunda əvəzedicilər skamyasında oturması İbra üçün son oldu. Matçdan sonra özünə nəzarəti tamamilə itirdi. Bioqrafiyasında, “El Madriqal”ın paltardəyişmə otağında Pepi azarladığını və otağı yerlə bir etdiyini belə izah edir: “Quardiola gözlərini mənə zilləmişdi. Özümü itirdim. Elə düşünürdüm ki, önümdə düşmənim dayanıb və keçəl başını qaşıyır. Qışqırdım üzərinə: “Sən kişi deyilsən”. Və bundan da betərləri... Əlavə elədim: “Joze Mourinyo ilə başa çıxmaq üçün özünü nə hallara salırsan. Cəhənnəm ol”. Tamamilə özümdən çıxmışdım. Bir qutu dolu məşq ləvazimatlarını otağa səpələdim. Pep heç nə demədi, sadəcə onları yenidən qutuya qoydu. Zorakı biri deyiləm, ancaq mən Quardiolanın yerində olsaydım, özümdən çıxardım”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Çempionlar Liqasındakı məğlubiyyətdən sonra Quardiola növbəti mövsüm üçün “doqquz nömrə”sini növbəti dəfə dəyişmək qərarına gəlmişdi. Pep isveçlinin varlığının Messinin mərkəzdə “saxta 9” kimi oynaması prosesini gecikdirdiyini qəbul edirdi. Pep həmçinin öz ideyalarına xəyanət etdiyini də başa düşürdü – təkcə “İnter”lə oyunda yox, bütün mövsüm boyu... İsveçli və argentinalı futbolçunun birlikdə oynamasını təmin edə bilmək üçün mövsüm boyunca komandanı onlara uyğun tənzimləyirdi. Sanki “Barselona” bir öncəki mövsüm təməli qoyulan doğru yoldan uzaqlaşırdı. Nəhayət komanda hər şeyin Messi üzərindən qurulacağına dair inanc ətrafında birləşdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kluba çox baha başa gələn oyunçunu satmaq Quardiola üçün də çətin idi. Qərarında yanıla bilərdi, amma bu addım artıq atılmalı idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pepin komandadakı ikinci mövsümü sona yaxınlaşırdı. Artıq Quardiola və İbrahimoviçin səmimi söhbət etməsinin vaxtı yetişmişdi. Liqanın sonuncu matçından öncə Pep İbranı ofisinə çağırdı. Atmosfer gərgin idi. Vilyarrealda olanlardan sonra bir-birlərini dindirmirdilər. Kreslosunda fırlanan Quardiola əsəbi görünürdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiola: “Bundan sonra nə olacağı sənin və menecerin Minonun qərarından asılıdır. Sən İbrahimoviçsən, hər 3 oyundan 1-də meydana çıxan futbolçulardan deyilsən, elə deyil?”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İsveçli heç nə demədi. Ancaq mesajı yaxşı başa düşmüşdü: ondan klubu tərk etməsi tələb olunurdu. Pep əsəbi formada danışmağa davam edirdi: “Səninlə nə edəcəyimi bilmirəm. Nəsə demək istəyirsən? Fikrin nədir?”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbra: Bu qədər? Çox sağ ol.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbrahimoviç heç nə demədən otağı tərk etdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yay tətilindən sonra onlar daha bir dəfə danışdılar. Təəccüblüdür ki, yayda sakitləşən Zlatan daha bir şans istəmək qərarına gəlmişdi. Körpünün bərpasının mümkünsüz olduğunu başa düşməkdə çətinlik çəkirdi, həmçinin David Vilyanın onun əvəzinə transfer edildiyini də anlamırdı. Dünyanın ən önəmli klublarından birinin parçası olduğuna özünü inandırmışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mövsümöncəsi hazırlıqlarının hələ ilk günündə Peplə onun arasında növbəti danışıq baş tutmuşdu. İbrahimoviçə görə, aralarındakı söhbət belə olub:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep: Necəsən?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zlatan: Çox yaxşı, ancaq bir o qədər də narahat...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P: Əvəzedicilər skamyasında oturmağa hazır olmalısan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Z: Bilirəm, başa düşürəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P: Bildiyin kimi, Vilya ilə anlaşmışıq</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Z: Əla. Daha da çox çalışacam. Komandadakı yerimi tutmaq üçün hər şeyimi ortaya qoyacam. Səni kifayət qədər yaxşı olduğuma inandıracam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P: Bilirəm. Biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Z: Dediyim kimi - çox çalışacam. İstədiyin hər mövqedə oynayacam: Messinin arxasında, ya önündə - fərq etməz. Qərar sənindir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P: Biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Z: Messi üçün oynayacam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">P: Amma biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hücumçu başa düşmürdü ki, bu sual onun komandaya uyğun oyunçu olub-olmadığını sorğulamaq anlamına gəlirdi: “Bu, şəxsi məsələ idi. Xarakterimlə başa çıxa bilmədiyini demək əvəzinə əsl niyyətini bu anlaşılmaz sual ilə gizlədirdi. Və qərar verdim: bir də Quardiola üçün oynamayacam”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbrahimoviç “Barselona”da başına gələnlər barədə heç nəyi anlamır. Pep onunla müqavilə bağlayaraq səhv etmişdi, çünki İbranın xarakterini, yüksək özgüvənini gözardı etmişdi. İbranı kimsə narahat edirsə, reaksiyası sərt və qaçılmaz olur. Yox əgər kimsə Pepi incidirsə, onun üçün emosional əlaqə amili yoxa çıxır və oyunçuya qarşı sadəcə başqa professionallardan biri kimi davranır, bundan artıq heç nə. Münasibətlər bundan uzağa gedə bilməz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep “Biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?” deyə soruşanda, əslində, həmişə birbaşa yanaşma tələb edən İbrahimoviçə istədiyini verirdi: onun üçün qapıları açırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Milan”a transferi sual altında olanda İbrahimoviç vitse-prezidentə xəbərdarlıq etmişdi: “Əgər mən burada qalası olsam, məşqçi ilə birgə medianın önünə çıxana qədər gözləyəcəm, həmin an gələndə isə onu oradaca döyəcəm. Bunu edəcəm!” Həmin yay “Barselona”nın prezidenti təyin olunan Sandro Rozelin üzərinə düşən ilk iş isveçlinin transferini həll etmək idi. İbradan soruşmuşdu: “Hansı kluba getmək istəyirsən?” Zlatan “Real” cavabını verəndə Rozel dillənmişdi: “Bu, mümkün deyil. Başqa hara desən olar”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbrahimoviç “Milan”a transferini belə təsvir edir: “Rozel dedi: “Bilməyini istərdim ki, bu, həyatımın ən bərbad anlaşmasıdı. Səni çox aşağı məbləğə satıram”. Dərhal cavab verdim: “Görürsən, bərbad liderlik nələrə səbəb olur...”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbrahimoviç “Barselona”ya 66 milyon avroya (“İnter” hissə-hissə 46 milyon ödəmişdi və Etonun transfer dəyəri - 20 milyon avro) başa gəlmişdi. Zlatan “Barça”da 21 qol, 9 məhsuldar ötürmə ilə yadda qalaraq, ümumilikdə 4 titul qazandı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Transferindən sonra isveçli emosiyalarını saxlaya bilməmişdi: “Barça”dakı problemim filosofla bağlı idi. Pep “Barça”nın futbol tərzini kəşf etdiyini düşünür. Mourinyo məni daha çox cəlb edir. O, əsl qalibdir; Quardiola mükəmməl deyil. “Barselona”da idim – dünyanın ən yaxşı komandasında, ancaq xoşbəxt deyildim”. İbra Quardiolanı həmçinin problemləri həll etməyə cəhd göstərməməkdə günahlandırır: “Mənimlə problemin varsa, həll etməlisən. Komandanın lideri sənsən, məşqçi sənsən. 20 nəfərlə münasibətin yaxşı ola bilər, ancaq 21-ci ilə yad kimi davrana bilməzsən”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiolanın hakimiyyəti və ideyaları sorğulanırdı. İbrahimoviçin xarakteri nəticəsində aralarında yaranan emosional məsafə Pepin ona qarşı getməsini asanlaşdırdı, ancaq bu heç də ucuz başa gəlmədi: bəzən instinktlərini bir kənara atdı, bəzən də İbrahimoviçdən ən yaxşısını ala bilmədiyi üçün özünü günahlandırdı. Sadəcə, ümid edirdi ki, Messini komandanın mərkəzinə yerləşdirməsinə dair qərarı bir gün bəhrəsini verəcək".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><b>Qeyd: Pep Quardiolanın bioqrafiyasından götürülmüşdür.</b></i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><b>Tərcümə: Rüfət Məcid</b></i></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-46662549888951713332017-06-25T02:25:00.000+04:002017-10-10T02:25:41.722+04:00Messi-30<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-2t5QqFaylgg/Wdv1uXKPpWI/AAAAAAAAA-g/atE7txNLG1oxVCVWzLdkIk7E44kwsAjFgCLcBGAs/s1600/leom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="655" data-original-width="960" height="272" src="https://1.bp.blogspot.com/-2t5QqFaylgg/Wdv1uXKPpWI/AAAAAAAAA-g/atE7txNLG1oxVCVWzLdkIk7E44kwsAjFgCLcBGAs/s400/leom.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><b>Messinin 30-cu doğum gününə özəl</b></i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Leonun üstün bacarıqları, futbol sevgisi və sonda komandada söz sahibi olmasına gətirib çıxaran mini-hekayə - Pep Quardiolanın bioqrafiyasından:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Messi üçün futbol hər şeydir. Ən xoşbəxt anlarını soruşsanız, hələ balaca olarkən, keyfiyyətsiz meydançada 30 nəfərlə futbol oynamaqdan, driblinq edib onları keçməkdən danışar. Messi deyir: “Futbol olmasa, görəsən, nə edərdim? Uşaq olarkən necə oynayırdımsa, indi də eləyəm. Meydana çıxıram və əylənirəm – bu qədər. Bacarsam, hər gün bir oyunda meydana çıxardım”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">O, meydanda və meydandan kənarda eyni insandır. Həmişə kameralardan və diqqətdən uzaq olmağa çalışır. Bilin ki, onunla bağlı gördüyünüz hər şey elə olduğu kimidir. Klub ona evindəki kimi – Rosario, Argentina – yaşamaq imkanı yaradıb; ailəsi yanındadır. “Barselona”dakı digər oyunçulardan fərqli olaraq, klub heç vaxt onu katalanca danışmağa sövq etmir və ya önəmli tədbirlər istisna, heç vaxt ondan klubu meydandan kənarda tez-tez təmsil etmək tələb olunmur. Jurnalistlərlə demək olar ki, danışmır, zəng vuracağı meneceri belə yoxdur. O, həyatını xüsusi qayğı ilə idarə olunan PR kampaniyası kimi görmür. Hər şey sadəcə meydanda etdiklərindən ibarətdir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tokioda Klublararası Dünya çempionatı keçirilirdi. Finalda “Barselona” və "Santos" qarşılaşacaqdı. Həmin gün Pep Quardiola dostlarından birinə "ulduz" və "professional" anlayışları arasındakı fərqi izah etməyə çalışarkən Neymar bənzətməsindən istifadə etmişdi: "Məsələn, Neymarı götürək. Braziliyalı final matçına özəl saç düzümü ilə çıxır, bahalı saat alıb və butsuna yaponca nəsə yazdırıb. İndi isə Messiyə bax – dünyanın ən yaxşı futbolçusu, bəlkə də gəlmiş-keçmiş ən yaxşı oyunçu... Amma sadəcə Messidir”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep başqa bir açıqlamasında vurğulayır: “Messi jurnalların üz qabıqlarında, reklamlarda görünmək üçün və ya qızlara görə oynamır; qalib gəlmək, titul qazanmaq, yeni şəxsi uğurlar qazanmaq üçün bunu edir. O, rəqibə qarşı mübarizə aparır: Kriştiano Ronalduya, “Real”a, Mourinyoya qarşı. Nə olursa olsun, ona qarşı qaydanı pozurlar, ya yox, o həm də ən yaxşı olduğunu sübut etmək üçün özünə qarşı mübarizə aparır. Qalan şeylər isə onun üçün önəm kəsb etmir. Bizim öhdəmizə düşən şey isə topu ən uyğun şəraitdə ona ötürməkdir. Sonrası? Sadəcə oturmaq və onu izləmək".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Argentinalı ilə futbol haqqında danışkarən bir şeyi iki dəfə izah etməyə ehtiyac yoxdur, həmçinin Pepin tez-tez işlətdiyi hiyləyə - media vasitəsilə mesaj göndərmək - əl atmaq da lazımsızdır. O, Quardiolanın nə istədiyini yaxşı bilir və lazım olanı oyununa tətbiq edirdi. “Barça”nın zonada üstün olması üçün cinahları dəyişirdi, lazım olanda arxaya çəkilir, lazım olanda isə sürpriz etmək, birdən ortaya çıxmaq üçün yoxa çıxırdı. Pepin Argentina yığmasının baş məşqçisi Alexandro Sabelyaya dediyi kimi: “Onunla çox danışmağa ehtiyac yoxdur, sadəcə, onu qoru və dediklərinə qulaq as. Və onu mümkün qədər oyundan çıxarma, hətta alqışlatmaq üçün olsa belə...”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Müqavilə bağladığımız xarici ulduzlardan fərqli olaraq, o, "La Masiya"da - klubun içərisində böyüyüb. Ramon Besanın təsvir etdiyi kimi: “Şavi və İnyestanı müşayiət edərək, hər hansı musiqi əsərinin kənar parçası ola bilər. Bəzən finişi möhtəşəm solo ilə edənin də o olduğunu görə bilərsiz”. O, adətən ondan tələb olunanı edir. Göstərişli fəndlərini isə ancaq problemləri həll etmək üçün işə salır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İşlər mürəkkəb vəziyyət alanda ilk addımı atan da həmişə o olur. Messiyə nəsə deyə bilmək üçün çox ağıllı olmalısan. Pep bəzən oyundan öncə oyunçuları ilə danışır: “Leonun öndə press edəcəyini bilməlisiz və həmçinin bilin ki, biz irəlidə təzyiq etməyə qərar verəndə, o, məsuliyyəti üzərinə götürəcək”. Dolayı yolla demək istəyir ki, Leo, bu, sənin işindir. “Suonsi”də baş məşqçi işləyərkən Brendan Rocersin dediyi kimi: “Leo Messi özlərini yaxşı futbolçu adlandıranların işini çox çətinləşdirib. Onun kimi biri əgər topsuz pressinq edirsə, əminəm ki, dostum Neytan Dayer də edə bilər. Onu inandırmaq üçün çox dil tökməyə ehtiyac yoxdur”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hücumda Messiyə azadlıq verilirdi, amma o həmçinin müdafiədəki məsuliyyətinin də yaxşı fərqində idi. Diqqəti yayınsa belə, yarımmüdafiəçilər ona missiyasını xatırladırdılar. Çünki komanda işinin ən böyük uğuru vəzifələrin bölüşdürülməsidir. Argentinalı bilir ki, bir-iki müdafiə həmləsini qaçıra bilər, ancaq üçüncünü əsla... “Arsenal”la oyunlardan birində Şavi və İnyesta – onun qoruyucuları – bir anlıq yoxa çıxdığına, arxaya köməyə gəlmədiyinə görə, həmin gecə mərkəz hücumçusu kimi oynayan və iki dəfə fərqlənən İbrahimoviçin kölgəsində qalan Messini azarlamışdılar.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İlk gündən etibarən Quardiola komanda hazırlığının hər mərhələsinə - fiziki, tibbi, qida - nəzarət etmək üçün vahid yanaşma mənimsəmişdi. O, Messinin günlük qidasının əsasının mal ətindən təşkil olunduğunu və argentinalının heç vaxt balıq əti yemədiyini öyrəndikdən sonra, onun üçün kolanı, popkornu, pizzanı və Messinin favoriti - "conguitos"u qadağan edən xüsusi pəhriz proqramı hazırlatdırmışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Messini başa düşmək, ona istədiyini vermək istəyi təkcə onun istedadı ilə əlaqədar deyildi; bu həm də birbaşa onun davranışları ilə bağlı idi. Leo hər məşq sessiyasında həddindən artıq çox çalışırdı. Komanda yoldaşları da bunu görürdülər. “Mən Messiyəm, bunu mənim üçün etməlisiz” – dediyini görə bilməzdiz. Komandada “mən” deyə bir şeyin olmadığını başa düşürdü. Ona görə də bəzən Quardiola onu hamıdan əvvəl tətilə göndərir, ya da hamıdan gec məşqlərə qayıtmasına icazə verirdi. Məntiq başadüşüləndir: o, digərlərindən çox çalışır, çox oynayır, çox qol vurur və çox matç qazandırırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiola Messinin hücumdakı ideal partnerini müəyyənlişdirərkən, bir sıra önəmli qərarlar vermişdi. Eyni zamanda, onun komanda ilə nə etmək istədiyinə dair bəzi şübhələri də var idi. “Barselona” bənzəri görülməmiş uğurlar əldə edirdi, ancaq Pep oyun kriteriyalarını ildən-ilə dəyişirdi və o, Eto və İbrahimoviçin düzgün addım olmadığını anladıqdan sonra növbəti dəfə doğru yolu tapmalı idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əvvəl Pep Eto kimi bir “punta” ilə - cəld, tez düşünüb, tez qərar verən və daim müdafiə arxasına açılan hücumçu - oynamaq niyyətində idi. Daha sonra o, başa düşdü ki, qısa yarımmüdafiəçilər və Eto ilə oynamaq hava toplarının müdafiəsində problemlər yaradır. İbrahimoviçin - dərinə uzun top oynanılmasına imkan yaradan, ikinci xəttdən irəli çıxan forvard - gəlişi ilə başqa imkanlar təklif edən digər bir sistemə keçid başlandı. Ancaq yeni ideya bir mövsümün ardından iflasa uğradı və üçüncü bir istiqamət tapıldı. Bəlkə də elə birinciyə qayıtdılar. O, forvardın işlətdiyi müəyyən boşluğu azad buraxmaq qərarına gəldi: heç kim dəyişməz "doqquz nömrə" olmayacaqdı. Messi nə vaxt uyğun hesab etsə, o vaxt orada peyda ola bilərdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Saxta hücumçu” rolu daha öncə rast gəlinməmiş bir şey deyildi. Alfredo Relanyonun AS qəzetində yazdığı kimi, siyahıda Sinkleyrin "Möcüzəvi komanda"sı, Laudrupun “Barça”sı, Pederneranın “River Pleyt”i, Hideqkutinin Macarıstanı, Di Stefanonun “Real”ı, Tostaolu Braziliya və Krayflı “Ayaks” da var idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İrəlidəki dəyişikliklər şübhələri bərabərində gətirmişdi, ancaq heyətin keyfiyyəti və əlavə olaraq, təməlində topa sahib olmaq və mövqe oyunu duran tərz, komandanın, hücum futbolu haqqında müzakirələrin aparılmağa başladığı bir dönəmdə titullar qazanmasına imkan yaratdı. İbranın gedişi, David Vilyanın gəlişi ilə formul yenidən kəşf edilmişdi. Messi "saxta 9", Vilya sol vinqer kimi oynayırdı. Nəticələr və uğurlar özünü çox gözlətmədi: Leo "Qızıl top"u və "Qızıl buts" mükafatlarını qazandı. O, artıq özünü bənzəri olmayan "qol maşını", unikal ötürmə verən və lazım gələndə müdafiəni yaran futbolçu kimi təsdiqləmişdi. Təsadüfi deyil ki, Quardiolanın rəhbərliyi altında çıxdığı son səkkiz finalın altısında fərqlənmişdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep onun prosesdəki rolunu belə izah edir: “Messidən yoxdur. Ümid edirik ki, canı sıxılmır. Özünü rahat hiss etməsi, əhvalının pozulmaması üçün klub onun üçün oyunçular transfer edir. Əgər o, yaxşı oynamırsa, bunun bir səbəbi ola bilər: ətrafında nəsə yanlış bir şey baş verir. Klub onun ətrafını düzgün transferlərlə doldura biləcək qədər ağıllıdır". Xose Manuel Pintonun - Messinin paltardəyişmə otağındakı ən yaxşı dostu - “Barselona”ya transferinin əsas səbəbi də elə budur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əgər tarixin ən güclü komandalarını müqayisə etsələr, “Barselona” liderlər siyahısında olar. Komanda təkcə baxımlı futbol oynamırdı, həm də bir o qədər rəqabətcil idi. Oyunçular despot deyildilər; onlar həmişə qələbəyə acıydılar. Pepin dediyi kimi, onları idarə etmək asandır, çünki rəftarları hər şeyin özəyidir. Onların arasında ən yaxşı şəkildə ruhu xarakterizə edən isə Messi idi. Bəli, uduzduqdan sonra ağlayan futbol ikonu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Barselona” 2010-cu ildə Kral kubokunun 1/16 finalında mübarizəni dayandırdıqdan sonra, Sevilyada Messini ağladan tək bir səbəb var idi: o, uğurlardan hələ də doymamışdı. Sözügedən titul önəminə görə komanda üçün üçüncü prioritet idi və Pep komandadakı ilk iki ili ərzində ilk dəfə idi ki, hansısa kuboku qazana bilmirdi. Messi həmin gecə möhtəşəm oynamışdı, hətta het-trik də edə bilərdi - təbii, əgər Palopun qapı önündəki sensasional performansı olmasaydı...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Final fitindən sonra argentinalı emosiyalarına hakim ola bilmədi. Yerə çöküb – gözlərdən uzaq – balaca oğlan uşağı kimi ağlamağa başladı – eynən klubdakı ilk aylarında özünü tək və balaca hiss edəndə, o cümlədən vurulan böyümə hormonlarının yan təsirlərinin səbəb olduğu artan ağrılara dözmədiyi üçün ağladığı kimi...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiola o zaman anlamışdı ki, argentinalının həyatda futbol oynamaq qədər zövq aldığı heç nə yoxdur (hərçənd günorta yuxusunu müqayisə edə bilərik). Messi ilə bəzi məsələləri müzakirə etmək üçün ayrılıqda yemək yeməyə ehtiyac yox idi. Onların münasibətləri meydan, matçlar və məşq sessiyaları üzərində qurulmuşdu. Jestlər və hərdən isə susmaqla ünsiyyət qururdular. Qucaqlaşmalar, qısa danışıqlar, bəzən sadəcə “Hər şey yaxşıdır?”, bəzən isə baş barmaq işarətləri və gülümsəmə...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ancaq dünyanın ən yaxşı futbolçusunun özünü pis hiss etdiyi anlar da olurdu. Pep Leonun 100 faizini meydanda qoymadığını görəndə, oyundan sonra sadəcə onun gözlərinin içinə yaxşıca baxırdı və bu, kifayət edirdi. Oyunçunun diqqəti yayınıbsa, Pep onu geri gətirməyə fokuslanırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Həmin məyusedici oyunlar əsəbi Messini ortaya çıxarırdı - gülməyən, susqun, heç kimlə danışmayan və sadəcə yerə baxan Messini. Mələk kimi görünüşün, günahsız olmasının altında həmçinin bir yırtıcı yatırdı: ambisiyaların, rekord qıran uğurların arxasında bir uşaq gizlənmişdi. Və o uşaq tez-tez hisslərini gizlədə bilmirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir dəfə Messi ağzında çay qaşığı ilə məşq meydançasına gəlmişdi və sessiyanın böyük bir hissəsini də o vəziyyətdə keçirdi. Normalda məşqdən əvvəl ya kofe, ya da "yerba mate" (Argentinaya məxsus bitki mənşəli çay) içir. Meydançaya çatana kimi qaşığı ağzında oynatmağı sevir, məşq başlayan kimi isə onu bir kənara atır. Həmin gün isə istisna idi: “işlətdi”də isinərkən qaşığı çeynəyirdi. Səbəbi məşqdən bir gün öncəki matçda əvəzlənməsi idi. Ona istirahət veriləndə, ya da əvəzlənəndə günlərlə məşqçini dindirmədiyi olurdu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İbra klubdakı ilk aylarındakı oyununa görə təriflər eşidəndə, Messi Pepə yaxınlaşıb, ondan ya “doqquz nömrə” kimi oynadılmasını, ya da ümumiyyətlə meydana buraxılmamasını istəmişdi. Pep: “Bəs İbrahimoviçi necə edim?” Messi fikrindən dönmək niyyətində deyildi: “Ya orada oynayacam, ya da heç oynamayacam”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2010-11 mövsümünün sonunda “Barselona” “Kamp Nou”da “Deportivo” ilə qolsuz heç-heçəyə razılaşdı. Ancaq çempionluq artıq qazanılmışdı. Oyundan sonra şənliklər başladı. Messi həmin gün əvəzedicilər siyahısında olsa da, meydana çıxmamışdı. Qarşıda “Mançester Yunayted”lə oynanılacaq Çempionlar Liqası finalı var idi. Argentinalı özünü şənliklərdən uzaq tutmaq istəyirdi, halbuki titula ən layiq oyunçu bəlkə də özü idi. Ronaldunun “Vilyarreal”a iki qol vurması nəticəsində “Piçiçi” mükafatını qazanmaq şansının olmadığını anladığı üçün məyus idi, evə getmək istəyirdi. Xuanyo Brau – komandanın fizioterapevti – onu güclə yanımıza gətirdi. Ancaq komanda fotosu onsuz çəkilmişdi. Məcburiyyətdən geri qayıtdıqdan sonra bir də şəkil çəkdirdik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pepin sonuncu ilində “Sosyedad”la oynanılan matçın son otuz dəqiqəsində meydana çıxan Messi ən pis performansını göstərmişdi. Bunun davamı olaraq növbəti gün məşqə gəlmədi. Leo əsas heyətdə meydana çıxmadığı üçün hirsini üstündən ata bilmirdi. Ancaq sentyabrın əvvəlində ikili arasında baş tutan görüşdən sonra hər şey yoluna düşdü. Həmin gündən etibarən Messi mövsümün hər dəqiqəsində meydanda oldu. Onu futboldan uzaq tutanda bütün həyat motivasiyasını itirir. Elə bil ki, onu yeməksiz və yuxusuz qoymusuz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiola Messidən canavar yaratmışdımı? Məşqçinin sonuncu ilində argentinalı artıq komandada açıq-aşkar söz sahibinə çevrilmişdi. Bəzən bu, yersiz hal alırdı. Kuenka və Telyo kimi gənclər ona ötürmə verməyəndə əsəbləşirdi. Hətta David Vilyanı belə, ötürmə vermək imkanı ola-ola qapıya zərbə vurduğunu görəndə bağışlamırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Messi hər oyunun tələbinə uyğun qərarlar qəbul etməyi öyrənmişdi”, - deyə Sesar Luis Menotti vurğulayır. Haqlıdır, amma onun təsir gücü artıq meydanı da aşmışdı. Klub Neymarı transfer etmək istəyəndə Messi və ətrafının fikrini öyrənirdi. Messi gənc ulduzu Dani Alvesin sayəsində tanımışdı. Onlar tez-tez birlikdə “PlayStation” oynayırdılar. Sonda klub istədiyi cavabı aldı: “Onunla müqavilə imzalayın”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep Messiyə həddindən çox səlahiyyət verdiyini düşünürdümü? O, “heç kimi incitməmək” adına klubdan ayrılmaq barədə danışanda, əksəriyyət bunu Messi və digər oyunçular arasındakı seçim məsələsi ilə əlaqələndirirdi. Pep üçün qalmaq həqiqətənmi gücün kimdə olduğunu sorğulamaq anlamına gəlirdi?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Belə bir arqument irəli sürülə bilər ki, Pep “Barselona”da məşqçilik karyerasına komanda oyununu inkişaf etdirərək başlamışdı, ancaq sonuncu mövsümündə individual keyfiyyətlərə daha çox önəm verdi. Bu, bütün məşqçilərin etdiyi bir şeydir, çünki futbolçular oyunun taleyini həll edən şəxslərdir. Burada isə söhbət Messi kimi bir individualdan gedirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Üstün bacarıqlara sahib oyunçu ilə komanda etikası arasında balans yaratmaq çox çətindir və Pep bunu məşqçi kimi karyerasının böyük bir hissəsində bacara bilib. Ancaq Pep üçün Messinin xüsusi biri olduğunu açıq şəkildə və tez-tez demək zəruriydimi? Quardiolanın klubdan ayrılmasına gətirib çıxaran şeyin başlanğıcı bu – yaradılan qeyri-balansın fərqində olmaq – idi? Məşqçi balansı yaradan adamdır və əgər o, avtoriteti oyunçuya verirsə, futbolun yazılmayan qanunlarına görə, yüklər yenidən tərəziyə qoyulmalıdır..."</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i>Pep Quardiolanın bioqrafiyasından götürülmüşdür.</i></b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i>Tərcümə: Rüfət Məcid</i></b></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-72939790477225866862017-06-14T02:43:00.000+04:002017-10-10T02:44:06.854+04:00Mourinyunun "Ayaks" planı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-VGtJpF8gsog/Wdv7SPXTzXI/AAAAAAAAA_A/N0-mgJu3b0QCdITDofTntK5iRp5OWTB6ACLcBGAs/s1600/jozm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="615" height="260" src="https://2.bp.blogspot.com/-VGtJpF8gsog/Wdv7SPXTzXI/AAAAAAAAA_A/N0-mgJu3b0QCdITDofTntK5iRp5OWTB6ACLcBGAs/s400/jozm.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Joze Mourinyu "Ayaks"a qarşı Avropa Liqasının finalını necə planladığı barədə danışıb:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Ayaks"ın 8 oyununa baxmışdım. Adətən İngiltərədə rəqibləri yaxşı tanıdığımdan, 2-3 matçlarını izləyirəm. Avropa barədə eynisini deyə bilmərəm. Mənim üçün rəqib analizi önəmlidir, çünki oyunumuz bunun üzərində qurulur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Qeyri-stabillik yaratmaq istəyirdik. Əslində, arxadan oyun qurmalarına izin vermişdik, ancaq sağ mərkəz müdafiəçisi De Liqti bağlamışdıq. Məcburən bu mənada problemləri olan Davinson Sançes üzərindən oyun qurmağa çalışırdılar. Yarımmüdafiə triomuzun yerdəyişmələri rəqibin arxadan oyun qurmasını pozmağa hesablanmışdı. Belə olan halda, Sançes məcbur olub uzun oynayırdı. İstədiyim də bu idi. Topun göndərildiyi yerlərdə daha uzun və daha dominant idik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Ayaks" oyunun istiqamətini dəyişməyə çalışanda Poqbanın mövqeyindən kənarda Klasseni izləməsinə icazə vermirdim. Cinah müdafiəçilərimizi mərkəz dairəsinə yaxın zonada yerləşdirmişdik. Vinqerləri topu geniş ərazidə qəbul edəndə isə cinah müdafiəçilərimiz onlara yaxın oynayırdı, həmin an mərkəzdə cinah müdafiəçilərindən boşalan zonanı isə Errera doldururdu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Öz zəif cəhətlərimizi biləndə oyunlara daha yaxşı hazırlaşırıq. Hamı deyirdi ki, "Ayaks" gözəl futbol oynayır, əsas gözəl oyundur... Oyunçularıma dedim ki, gözəl oyun rəqibə istədiyini verməməkdir. "Təbii ki, sən olan yerdə arxadan oyun qurası deyilik" - Smollinqlə zarafatlaşmaq üçün hətta belə bir ifadə də işlətdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Oyun quruculuğunun ilk fazasında mərkəz müdafiəçilərimiz topu birbaşa yarımmüdafiəçilərə ötürmürdülər, çünki onların irəlidə təzyiq edib, topu rahatlıqla ələ keçirəcəklərini yaxşı bilirdik. Oyunu elə burada udduq. Yarımmüdafiədə bir dəfə də olsun topu ələ keçirə bilmədilər. Əgər top orada deyilsə, harada pressinq edə bilərlər ki?"</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-34166814044554435802017-06-07T03:00:00.000+04:002017-10-10T03:01:22.411+04:00İbrahimoviç və Quardiola arasında baş verənlər (I hissə)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-DUlr-YxP4eI/Wdv9XQ_GUMI/AAAAAAAAA_Q/tRtlfSoOQ7EzkWTzx84IkfXflP28PeC_ACLcBGAs/s1600/zlatpe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="768" height="225" src="https://2.bp.blogspot.com/-DUlr-YxP4eI/Wdv9XQ_GUMI/AAAAAAAAA_Q/tRtlfSoOQ7EzkWTzx84IkfXflP28PeC_ACLcBGAs/s400/zlatpe.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zlatan İbrahimoviçin qısamüddətli "Barselona" macərası, "Milan"a transfer olunmaq üçün oynadığı oyunlar və bütün bunların başında duran Pep Quardiola ilə münasibətləri... - İbranın nəzərindən:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Xəyallarımın asanlıqla puç olmasını istəmirdim. Qərara almışdım ki, məşqlərdə daha çox çalışıb, daha da yaxşı olacam. Heç kim məni dayandıra bilməz. Onlara göstərəcəm. Amma nə baş verdiyini bilirsiz? Özümü göstərmək üçün şansım belə olmadı. Quardiola mənə bir daha zəng elədi. İyulun 19-u idi. Oyunçuların əksəriyyəti Dünya çempionatından qayıtmamışdı. Pep mini-dialoqa cəhd elədi. Aydın məsələdi ki, həll etməli olduğu bəzi önəmli mövzular var idi. Əsəbi və bir o qədər də yöndəmsiz idi. Əvvəlcə nələrinsə xatirinə bir az xoş davranmaq istədi:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- İstirahətin necə keçir?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Yaxşı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Yeni mövsüm öncəsi nə düşünürsən?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Hazıram. 100 faizimi ortaya qoymağa hazıram.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Dinlə...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Eşidirəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Əvəzedicilər skamyasında oturmağa hazır olmalısan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mövsüm hazırlıqları heç başlamamışdı. Quardiola bir dəqiqə belə olsun məni oyun zamanı izləməmişdi. Şəxsimə yeni hücum dalğası idi – bunu başqa cür başa düşmək olmazdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Yaxşı. Anladım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Bildiyin kimi, “Valensiya”dan David Vilyanı transfer etmişik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vilya əla investisiya idi – buna şübhə yox. Dünya çempionatını qazanan İspaniya millisinin əsas ulduzlarından biri idi, amma o, vinqerdi, mən isə mərkəz oyunçusuyam. Mənimlə nə əlaqəsi?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Bu haqda nə deyə bilərsən?”, - deyə davam etdi. Heç nə. İlk öncə təbrik etmək istəyirdim. Amma sonra düşündüm: bəlkə Quardiolanı test edim? Onun bütün bu addımları sadəcə futbolla əlaqədardı, yoxsa tək dərdi məni komandadan göndərməkdi? Niyə də öyrənməyim?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cavab verdim: “Çox çalışacam. Komandadakı yerimi tutmaq üçün dəlilər kimi çalışacam. Səni kifayət qədər yaxşı olduğuma inandıracam”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Düzünü desəm, öz dediklərimə özüm də inanmırdım. Heç vaxt bir məşqçini xoşbəxt etmək üçün belə dil tökməmişdim. Həmişə oyunumla sözümü demişdim. Yüz faizimi ortaya qoymağa hazıram? Dediklərim axmaqlıqdan başqa bir şey deyildi. Ancaq onun əsil niyyətini anlamaq üçün tək seçimim bu idi. Nə deyəcəyini gözləyirdim. Razılaşsa, bir məna ifadə edərdi. Amma...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bilirəm. Amma biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Dediyim kimi, çox çalışacam və əgər sən kifayət qədər yaxşı olduğumu düşünsən, istədiyin mövqedə oynamağa razı olacam – fərq etməz, Messinin önündə ya arxasında, necə istəyirsən, qərar sənindi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Bilirəm. Amma biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eyni sözləri təkrarlayırdı. Bir dəfə də olsun mənalı bir şey demədi. Bacarıqsız idi. Amma deməyə məcbur da deyildi. Anlamışdım. Məsələ şəxsi zəmində idi. Kişi kimi xarakterimi sevmədiyini demək əvəzinə, ört-basdır eləməyə çalışırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Biz birlikdə necə davam edə bilərik axı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Hamı kimi çalışacam. Messi üçün oynayacam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Bilirəm. Amma biz birlikdə necə davam edə bilərik?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Axmaqlıq idi. Yəqin ki, özümdən çıxmağımı, dediklərini qəbul etməməyimi və nəticədə klubdan ayrılacağıma dair ifadələr işlətməyimi istəyirdi. Belə olan halda, çıxıb rahatla deyəcəkdi ki, getmək istəyən Zlatandı, bu, mənim qərarım deyil. Bəlkə də mən aqressiv biri idim – tez-tez konfliktlərdə adı hallanan vəhşi. Amma özümü nə zaman cilovlamaq lazım olduğunu da yaxşı bilirdim. Satışa çıxarılacağımı açıqlamaqla heç nə qazanmayacaqdım. Mənimlə danışdığına görə təşəkkür edib, onunla sağollaşdım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Təbii ki, qəzəblənmişdim. Çox əsəbi idim. Amma danışığımızı məhsuldar hesab etmək olar. Ən azından vəziyyətin nə yerdə olduğunu dərk etmişdim. Məni oynatmaq niyyəti yox idi. Əsas suallar burada yaranır: bununla başa çıxa bilərəmmi? Bunları bilə-bilə məşqə gedib, hər gün bu adamı görməyə dəyərmi? Şübhələrim var idi. Bəlkə də problemə yanaşmamı dəyişməliyəm - bütün gün bu barədə düşünürdüm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yeni mövsüm hazırlıqları üçün Cənubi Koreyaya, ardınca isə Çinə yollandıq. Oradakı bəzi matçlarda meydana çıxdım, amma bu, bir məna ifadə etmirdi. Əsas oyunçular hələ Dünya çempionatından qayıtmamışdılar. Mən hələ də ailəyə yad biri idim və Quardiola məsafəni qoruyurdu. Nəsə lazım olanda mənimlə danışmaları üçün başqalarını yollayırdı. Media nəzarətdən çıxmışdı. Bütün yay boyu belə idi: Zlatanla aranızda nə baş verir? Zlatan transfer olunacaq? Zlatan komandada qalacaq? Daim bu tip suallar ünvanlanırdı – mənə və Quardiolaya. Sizcə, o suallara necə cavab verirdi? Zlatanı sevmirəm və onu burada istəmirəm – belə? Əlbəttə yox. Rahat deyildi və mənasız cavablarla kifayətlənirdi – “Zlatan gələcəyi ilə bağlı qərarını özü verəcək”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İçim içimi yeyirdi. Tənqid olunurdum və qəzəbli idim. Birdən-birə “partlamaq” istəyirdim. İçimdə qığılcım yaranırdı. Hadisələrin yeni mərhələyə qədəm qoyduğunu anlayırdım. Bu, sadəcə müharibə deyildi. Artıq transfer bazarında da qarşıdurma başlamışdı və mən bu oyunu sevirdim. Bu işləri ən yaxşı bacaran adam mənim tərəfimdə idi – Mino Rayola (meneceri). Bütün gün danışırdıq və oyun oynamaq qərarına gəlmişdik. Quardiola heç nəyə layiq deyildi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cənubi Koreyada klubun yeni vitse-prezidenti Josep Bartomeu ilə görüşdüm. Oteldə danışdıq. Ən azından o daha açıq danışırdı:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Zlatan, əgər təkliflər varsa, onlar barədə düşünə bilərsən.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Heç hara getmirəm. “Barselona”nın futbolçusuyam, “Barça”da da qalacam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Bunu necə həll edə bilərik?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Bir ideyam var: “Real”a zəng edə bilərsən.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Niyə onlara zəng etməliyik ki?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Çünki “Barça”dan ayrılacağım təqdirdə “Real”da oynamaq istəyirəm. “Real”a transferimi həll edə bilərsən.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Zarafat edirsən.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bartomeu qorxmuşdu. Mən isə ciddi görünürdüm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Davam etdim: “Problemimiz var. Məni burada istəmədiyini kişi kimi üzümə deyə bilməyən məşqçiyə sahibik. Mən qalmaq istəyirəm. O, məni satmaq istəyirsə, önümə çıxsın və açıq-aydın bunu desin. Bilmək istəyirsizsə, getmək istədiyim yeganə klub “Real”dı”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Otağı tərk etdim. Artıq situasiya daha aydın idi. Oyun oynayırdıq. “Real” demişdim. Bu, hələ başlanğıc idi – provakasiya, stratejik jest. Həqiqətə gəlincə, “Mançester Siti” və “Milan”la danışıqlar aparırdıq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ərəblər klubu aldıqdan sonra “Mançester Siti”dəki irəliləyişin fərqində idim. “Siti”nin bir neçə il ərzində böyük klub olacağından əmin idim. Amma mənim tezliklə 29 yaşım olacaqdı. Uzunmüddətli planlara ayırmağa vaxtım yox idi və pul heç də önəmli faktor deyildi. Sadəcə, yaxşı formada olan klubda oynamaq istəyirdim və onların arasında tarixi “Milan” kimi böyük olan klub yox idi. Odur ki, "Milan"ı seçdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiolanın zəng edib, mənə əvəzedicilər skamyasında yer verəcəyini dediyi gündən bəri oyun oynayırdıq. Quardiola və idarə heyətini stressə saldığımızı anlayırdıq. Onları demotivasiya edib transferimi aşağı qiymətə bitirəcəkdik, ki bu, mənə əla şərtlərlə müqavilə bağlamaq imkanı verəcəkdi - hər şey plana uyğun davam edirdi. Sandro Rozellə görüşümüz var idi. Yeni prezident seçilmişdi və biz bundan da istifadə etmək fikrində idik. O, çətin vəziyyətdə idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiolayla aramdakı problemi tam olaraq bilmirdi. Tək bildiyi o idi ki, baş verənlərin müdafiə ediləsi tərəfi qalmamışdı: ya məni satmalı, ya da məşqçini qovmalıydı. Amma klubun qazandığı uğurlardan sonra ikincini edə bilməzdi. Bu, mümkünsüz idi. Rozelin şansı qalmamışdı. Məni sevsin, ya sevməsin, mənə qarşı getmək məcburiyyətində idi:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Hadisələr bildiyin kimidi. Səninlə maraqlanan klub var?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mino və mən Bartomeu qarşı oynadığımız oyunu təkrarladıq:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Var.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Əla. Hansı klub?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- “Real”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Birdən-birə rəngi soldu. “Barça”nın ulduzunu “Real”a göndərmək? Xəyanət kimi bir şey idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Mümkün deyil.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Qorxmuşdu və həm mən, həm də Mino oyunun plana uyğun getdiyini yaxşı bilirdik. Sakitcə davam etdim: “Sual verdin, mən də cavablandırdım. Bunu təkrarlamaqdan şadam: getmək istədiyim yeganə klub “Real”dı. Mourinyonu bəyənirəm. Amma sən onlara zəng etməlisən və özün bu barədə danışmalısan. Oldu?”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sandro Rozelin qorxuya düşdüyünü görürdük. Klub məni 700 milyon İsveç kronası ekvivalenti müqabilində transfer etmişdi. Sandro təbii ki, transferə xərclənən pulu qaytarmaq niyyətində idi, ancaq digər tərəfdən, məni “Real”a – Mourinyonun yeni klubuna satacağı təqdirdə azarkeşlər tərəfindən linç ediləcəkdi. Onun üçün belə bir qarışıq vəziyyətin öhdəsindən gəlmək çətin idi. Məşqçiyə görə mənim qalmağıma razılıq verə bilmirdi, eyni zamanda, məni əbədi düşmənə sata bilməzdi. Üstünlük bizim tərəfimizdə idi və biz təzyiq etməyə davam edirdik: “Məsələni problemsiz həll etmək lazımdı. Mourinyo məni nə qədər çox istədiyini özü deyib”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əslində, belə bir şey yox idi, sadəcə, bu yolu seçmişdik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Rozel: Yox. Olmaz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Biz: Utancvericidi. Həqiqətən! Ağlımızda olan tək klub “Real”dı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Otağı gülə-gülə tərk etdik. Əslində isə həmin zaman “Real” yox, “Milan” məsələsi üzərində işləyirdik. Ümidsiz bir Rozel “Barça” üçün yaxşı deyildi, amma “Milan” üçün əla idi. Rozel ucuz qiymətə “Milan”a keçməyimə razılıq verəcəkdi və sonda bu işdən qazanclı çıxan tərəf mən olacaqdım. Təbii ki, bu, oyun idi – hamının önündə və yeri gələndə pərdə arxasında davam edən oyun. Amma saat əleyhimizə işləyirdi. “Transfer pəncərəsi” avqustun 31-də bağlanacaqdı. Avqustun 26-da isə bizim “Kamp Nou”da “Milan”la yoldaşlıq görüşümüz var idi. Heç bir şey dəqiqləşməmişdi, amma mediada bəzi işartıları görə bilərdiz. Fərziyyələr hər yerdə idi və “Milan”ın vitse-prezidenti Adriano Qalliani formal olsa da, mənsiz Barselonanı tərk etməyəcəyini açıqlamışdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stadionda azarkeşlər üzərində “İbra, qal” yazılmış plakatlar açmışdılar. Diqqətlər üzərimdə idi. Amma bu, daha çox Ronaldinyonun matçı idi. Ronaldinyo Barselonada Allah kimi bir şeydi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Milan"da oynayırdı. Ancaq əvvəllər “Barça”da forma geymiş və hətta o zamanlarda ardıcıl iki il dünyanın ən yaxşı futbolçusu seçilmişdi. Oyundan öncə stadiondakı böyük ekranda onun ən yaxşı anlarından ibarət video yayımlanırdı. Meydanda şərəf turu atırdı, ürəyi istədiyini edirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Biz isə meydana çıxmaq üçün gözləyirdik. Qəribə hisslər idi. Azarkeşlərin səsi içəriyə kimi gəlirdi. Təbii ki, Quardiolanın diqqəti yenə məndə deyildi. Mənə isə maraqlı idi: görəsən, bu, “Barça”dakı sonuncu oyunumdu? Ümumiyyətlə, nə baş verir? Heç bir fikrim yox idi. Sonra hamı yerinə oturdu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“İbra” – paltardəyişmə otağımıza səssizcə gələn Ronaldinyo gülərək səsləndi. “Çantanı toplamısan? Səni Milana aparmaq üçün gəlmişəm”, - deyə davam etdi. Ronaldinyonun bunları deməsi hamının gülüşünə səbəb oldu. Təbii, diqqətlər bir anlıq mənə yönəldi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hamının şübhələri var idi, amma heç kim bu barədə birbaşa, belə formada eşitməmişdi. İndi bu söhbət dəfələrcə təkrarlanacaqdı. Oyuna yenidən başlamalı idim. Matç isə mənim üçün həqiqətən də bir məna ifadə etmirdi. Start fiti səslənməmiş meydanda Ronaldinyo ilə bu barədə zarafatlaşdıq da. “Sən dəlisən?” – belə bir şey dedim. Meydanda gülüşməyimiz hər yerdə yayımlandı. Amma daha pisi fasilədə oldu. “Milan”ın böyük oyunçuları məni çağırırdılar: Pirlo, Nesta, Qattuzo və Ambrozini... “İbra, “Milan”a gəlməlisən. Sənə ehtiyacımız var” – dedilər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Milan” yaxşı günlərini yaşamırdı. “İnter” son illərdə İtaliya A Seriyasında dominantlıq edirdi və təbii ki, “Milan”da hər kəs yeni uğurlarla dolu eranı səbirsizliklə gözləyirdi. Oyunçuların, xüsusilə də Qattuzonun klub idarəçilərini təzyiq altında saxladığını bilirdim: “İbranı alın. Komandada əsil qalib zehniyyətli birinə ehtiyac var”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Amma hər şey bu qədər bəsit deyildi. “Milan” maliyyə cəhətdən əvvəlki qədər əzəmətli deyildi və nə qədər pis vəziyyətdə olursa-olsun, Sandro Rozel mümkün qədər çox pul qopartmaq istəyirdi. Ən azından 40-50 milyon avro tələb edirdi. Amma Mino oyuna davam edirdi:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- İbra “Real”a keçəcək. “Milan”ı istəmirik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- 30 milyon avroya da?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vaxt keçdikcə Rozel qiyməti düşürməyə davam edirdi. Bu arada Qalliani məni və Helenanı ziyarət etmək üçün evimizə gəldi. Qalliani güclü insandı. O, Berluskoninin keçmiş dostu və biznes ortağıdı. Danışıqlar aparmaqda, vasitəçilikdə ondan yaxşısı yoxdu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Yuventus”dan ayrılanda da onunla danışıqlar aparmalı olmuşdum. O zaman demişdi: “Təklifim budu. Ya bu, ya da heç nə”. “Yuventus” böhranda idi və üstünlük onun tərəfində idi. Amma indi isə vəziyyət tərsinə idi. Təzyiq altında olan tərəf o idi. İndi o, verdiyi sözlərə görə, azarkeşlərin və futbolçuların təzyiqinə görə məni almadan geri qayıda bilməzdi. Əlavə olaraq, biz də ona bu səfər kömək etdik. Transfer məbləğini aşağı salmağa çalışırdıq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən: Bu, mənim şərtlərimdi. Ya bunlar, ya da heç nə.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dəfərlərlə məsələlərin üzərindən keçdiyini düşüncəli halından təxmin edirdim. Əslində, orada bəzi çox sərt maddələr var idi, amma qəbul etdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əl sıxışdıq, transfer məbləği ilə bağlı danışıqlar isə davam edirdi. Qalan məsələlər klublar arasında idi – mənlik bir şey deyildi. Amma bir az drama bənzəyirdi və bir çox faktor araya qarışmışdı. Satan tərəfin narahatlığı onlardan biri idi. Həmçinin fakt bu idi ki, məşqçi mənlə yola getmirdi. Hər saat Rozel daha da gərginləşirdi. Nəhayət 20 milyon avroya razı oldu. 20 milyon! Bir adam sayəsində qiymətim 50 milyon avro aşağı düşmüşdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quardiola problemi klubu bərbad anlaşmaya məcbur etdi. Dəlilik idi, bunları Rozelin özünə də dedim. O da gözəl bilirdi, əminəm ki, bütün gecəni hadisələrin gedişatını izləmək üçün oyaq olub. “Barselona”dakı ilk mövsümümdə 22 qol, 15 məhsuldar öyürmə ilə yadda qalmışdım. Buna baxmayaraq, dəyərim 70 faiz aşağı düşmüşdü. Bu, kimin səhvi idi? Sualın cavabını Sandro Rozel də yaxşı bilirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Kamp Nou"nun ofisindəki halımız indi də yadımdadı: o, Mino, mən, Qalliani, hüquqşünas və Josep Maria Bartomeu. Müqavilə önümüzdə dururdu. Geriyə tək bir şey qalırdı: onu imzalamaq və sağollaşmaq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Rozel dilləndi: “Bilməyini istərdim ki, bu, həyatımın ən bərbad anlaşmasıdı. Səni çox aşağı məbləğə satıram”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dərhal cavab verdim: “Görürsən, bərbad liderlik nələrə səbəb olur...”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Bilirəm, vəziyyət düzgün idarə olunmadı” – dedi və müqaviləni imzaladı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sonra sıra mənə çatdı. Qələmi götürdüm, hamı məni izləyirdi, nəsə deməli olduğumu hiss etdim. Sonra düşündüm: bəlkə yox, bəlkə sakit durum? Amma içimdən atmaq istədiyim bəzi şeylər var idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Quardiolaya mesajım var”. Təbii, bir anlıq gərginlik oldu. Görəsən, nə baş verir? Yetərincə müzakirə olmadımı? Təkcə imza atmalı deyilmi?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Ona demək istərdim ki...” – başladım və ona demək istədiklərimi bir-bir dedim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Otağa sükut çökmüşdü. Amma inanın, deməli idim. Birdən-birə beynimdə nəsə oldu. Motivasiyamı geri qazandım. Yenidən özüm olmaq məni həvəsləndirdi – həqiqətdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Müqaviləyə imza atanda həmin sözləri dedim və yenidən özüm oldum. Kabusdan oyanmaq kimi idi. Uzun müddət idi ki, ilk dəfə o an yenidən futbol oynamaq üçün alışıb yanırdım. Hər şey bir anda getdi və mən sevinclə dolu yeni mərhələyə qədəm qoydum. Ya da, sevinc və qəzəb dolu – “Barça”dan ayrıldığım üçün sevinirdim, həmçinin eyni anda bir insanın xəyalımı məhv etdiyi üçün qəzəblənirdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sanki yenidən azadlıqda idim və hər şeyi daha aydın görməyə başladım. Baş verənlərin ortasında pozitiv hiss etməyə çalışırdım: çox da pis deyil vəziyyət, mən onlara göstərəcəm... Ancaq hər şey bitdikdən sonra həmin günlərin nə qədər ağır olduğunun fərqinə vardım. Böyük təzyiq altında olduğunuz anlarda məşqçinin yardımına ehtiyacınız olur. Mənim əlimdə nə var idi? Məndən qaçan adam, mənlə sanki yoxmuşam kimi davranan adam... Ulduz olacaqdım, amma əvəzində istənməyən adam oldum.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mourinyo və Kapello kimi iki ən intizamlı məşqçi ilə çalışmışam və onlarla heç vaxt problemim olmayıb, amma Quardiola... Bu barədə düşünəndə əsəbiləşirəm və Minoya dediklərimi heç vaxt unutmayacam: “O, hər şeyi məhv etdi”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mino: “Zlatan, xəyallar gerçəkləşə bilər və onlar səni bir gün xoşbəxt edə bilər. Amma eyni zamanda xəyallar reallaşaraq səni öldürə də bilər” – bir anda dediklərinin doğru olduğunu anladım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Barça”da xəyallar həm gerçəkləşdi, həm də məhv oldu. Çöldə jurnalistlər məni gözləyirdilər. O an onun adını çəkmək istəmirdim, başqa bir sözə ehtiyacım var idi. Danışdığı bütün cəfəngiyatları xatırladım və birdən ağlıma bir söz gəldi: Filosof!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onu “filosof” adlandıracam. İçimdəki bütün qəzəb və iftixarla dedim: “Problemin nə olduğunu filosofdan soruşun”.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i>Tərcümə: Rüfət Məcid</i></b></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-90218569868561152102017-06-02T03:05:00.000+04:002017-10-10T03:18:52.869+04:00Dani Alvesin hekayəsi: Sirr<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-RdtU_ias9rA/WdwBJYTTkfI/AAAAAAAAA_k/x4w1wJCMsA82ffvauegcq_h4L_WwC7yYwCLcBGAs/s1600/danial.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="900" height="266" src="https://4.bp.blogspot.com/-RdtU_ias9rA/WdwBJYTTkfI/AAAAAAAAA_k/x4w1wJCMsA82ffvauegcq_h4L_WwC7yYwCLcBGAs/s400/danial.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Son günlərdə oxuduğum ən gözəl yazıdı bu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dani Alvesin sirlərlə dolu - "Barça" sevgisindən tutun, Quardiola, Messi, "Sevilya", ta uşaqlığına kimi bilmədiklərimiz - 34 illik həyat hekayəsi, öz qələmindən, həm də ÇL finalı öncəsi:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Sirlə başlayacam. Bu hekayədə sirləri öyrənəcəksiz, çünki bəzi insanlar tərəfindən yanlış anlaşıldığımı düşünürəm. Gəlin, birincidən başlayaq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Üç ay əvvəl, “Barselona” Çempionlar Liqasında PSJ-yə qarşı inanılmaz geridönüşü reallaşdırdığı zaman - o anların hamısını divanımdan izləyirdim - köhnə klubumun məğlubiyyətini arzuladığımı düşünə bilərsiz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Amma Neymar o gözəl cərimə zərbəsini qola çevirəndə divanımdan atıldım və televizorun önündə qışqırmağa başladım: Vamoooooooos!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Serci Roberto 95-ci dəqiqədə möcüzəyə imza atanda dünyadakı hər “Barça” azarkeşi kimi, mən də özümdə deyildim, çünki “Barselona” hələ də qanımdadı - həqiqət budu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Keçən yay klubdan ayrılmamışdan öncə idarə heyəti mənə qarşı hörmətsizlik eləmişdimi? Şübhəsiz. Mən belə düşünürəm və bu mövzuda başqa bir şey deyə bilməzsiz. 8 il bir klub üçün oynayıb, biz kimi mümkün olan hər şeyi qazansan, sən də o klubu ürəyindən çıxarda bilməzsən. Məşqçilər, oyunçular və idarə heyətinin üzvləri – hamısı gəlir və gedir. “Barça” isə daimidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Yuventus”a keçməmişdən öncə “Barselona” idarə heyətinə sonuncu sözümü dedim: “Mənim üçün darıxacaqsız”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Futbolçu profilini nəzərdə tutmamışdım. “Barça” möhtəşəm oyunçulara sahibdi. Onlar mənim ruhum üçün darıxacaqlar. Paltardəyişmə otağındakı qayğı üçün darıxacaqlar. Hər dəfə formanı geyəndə axıtdığım qan üçün darıxacaqlar.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Növbəti mərhələdə “Barça” ilə qarşılaşmaq qəribə hiss idi. Xüsusilə də ikinci matçda - “Kamp Nou”da olanda özümü yenidən evimdə hiss edirdim. Oyun başlamamışdan köhnə dostlarımla görüşmək üçün “Barça”nın əvəzedicilərinə yaxınlaşdım. “Dani, gəl bizimlə otur. Sənin yerini saxlamışıq”, - deyə dilləndilər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hamısının əlini sıxdım. Qəflətən fit səsini eşitdim. Arxaya çevriləndə gördüm ki, hakimi artıq oyunu başladıb. Qaçaraq meydana qayıdanda köhnə məşqçim Luis Enrikenin qəhqəhəsi qulağıma çatdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gülməlidi, hə? Amma o matç zarafat deyildi, xüsusilə də mənim üçün. İnsanlar məni görəndə deyirlər: “Dani həmişə zarafat edir. O, həmişə gülümsəyir. O, ciddi deyil”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dinləyin, sizə daha bir sirrimi deyəcəm. Dünyanın ən yaxşı forvardlarına – Messi, Neymar, Kriştiano – qarşı oynayanda onların güclü və zəif tərəflərini öyrənirəm, onlara qarşı necə hücum edəcəyimi planlaşdırıram. Bu, məndə xəstəlik halını alıb. Hədəfim Dani Alvesin eyni səviyyədə olduğunu dünyaya göstərməkdi. Bəlkə də driblinq edib, məni keçə bilərlər – bir dəfə, iki dəfə. Əlbəttə. Amma mən də onlara qarşı hücum edəcəm. Görünməz olmaq istəmirəm. Mən səhnəni istəyirəm. Hətta 34 yaşdan, 34 tituldan sonra belə, hər dəfə bunu sübut etməli olduğumu hiss edirəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hər oyundan öncə eyni rutini təkrarlayıram: təxminən 5 dəqiqə aynanın önündə dayanıram, hər şeyi bir kənara atıram, sonra beynimdə film canlanır. Bu, mənim həyatımın filmidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İlk səhnə - 10 yaşım var. Juazeyrudakı balaca evimizdəki beton yataqda yatıram. Döşək çeçələ barmaq qalınlığındadı. Evdən nəm torpaq iyi gəlir. Hava hələ də qaranlıqdı. Səhər saat 5, günəş hələ çıxmayıb. Məktəbə getməmişdən öncə fermamızda atama kömək eləməliyəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Qardaşım və mən sahəyə çatırıq, atam isə artıq orada işlə məşğuldu. Böyük bidonu belində, bakteriyaları öldürmək üçün meyvələrə və bitkilərə kimyəvi maddələr səpir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yəqin ki, toksinlərə toxunmaq üçün yaşımız az idi, amma ona yenə də kömək edirdik. Bu, sadəcə, bizim xilas olmaq üçün çıxış yolumuz idi. Saatlarla qardaşımla birlikdə kimin daha yaxşı işçi olduğunu nümayiş elətdirmək üçün yarışırdıq. Çünki atamızın qərarına əsasən, sonda ona ən çox kömək edən evdəki yeganə velosipedi sürmək haqqı qazanırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əgər velosipedi qazanmasam, fermadan məktəbə 12 mil yolu yeriyərək getməli idim. Məktəbdən qayıdış daha da betər idi, çünki məhəllədəki futbol mənsiz başlayacaqdı. Ona görə də 12 mil geriyə doğru qaçırdım, sonra da meydanda qaçmağa davam edirdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bəs velosipedi qazansam? Qızları velosipedimlə apara bilərdim. Onlardan birinə məktəbə kimi birgə getməyi təklif edə bilərdim. Mən kişiyəm – sadəcə 12 mil üçün.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Var gücümlə çalışırdım...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məktəbdən qayıdanda görürdüm ki, atam hələ də arxasında bidon, oradadı. Bütün günü sahədə olurdu, sonra da əlavə pul qazanmaq üçün kiçik bara üz tuturdu. Cavanlığında yaxşı futbolçu olub, ancaq pulu olmadığından, böyük şəhərlərə gedə bilməyib. Nəticədə skautların diqqətindən kənarda qalıb. Mənim o şansı əldə eləməyimi istəyirdi, ölümü bahasına olsa belə...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bazar günüdü. Ağ-qara televizorumuzda futbola baxırıq. Antenin ətrafında tel süngər var. Onun köməkliyilə şəhərdən siqnalı ala bilirik. Evdə sevinc hakimdi. Bizim üçün həftənin ən yaxşı günüdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Atam köhnə maşını ilə məni şəhərə aparır – skautların önündə özümü göstərməyə çalışacam. Mexanikadı, maksimum ikiyə ata bilir: yavaş və daha da yavaş. Tüstü qoxusu...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Artıq 13 yaşım var. Ailəmdən uzaqdayam. Böyük şəhərdə, gənc futbolçular üçün olan akademiyadayam. 100 uşaq kiçik yataqxanada - həbsxanaya bənzəyir. Evi tərk etməmişdən öncə atam mənə şəhərdən yeni forma almışdı. Sayəsində qarderobum böyüyüb, çünki o günə kimi sadəcə bir formam var idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İlk məşq günündən sonra yeni formamı ciyədən asdım ki, qurusun. Sabahsı gün artıq orada yox idi; kimsə götürmüşdü. O zaman anladım ki, ora ferma deyil, əsl dünyadı – belə adlandırıram, çünki orada başını bəlaya salmaq an məsələsi idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Otağıma qayıtdım, acından ölürdüm. Bütün gün məşq edirdik, ancaq buna baxmayaraq, düşərgədə kifayət qədər yemək yox idi. Kimsə paltarlarımı oğurlamışdı, ailəm üçün darıxırdım və mən oradakı ən yaxşı futbolçu deyildim. Bacarığıma görə oradakı 100 nəfər arasında 51-ci olardım. Mən də özümə söz verdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Özümə dedim: “Atanı qürurlandırana qədər fermaya qayıtmayacaqsan. Bacarığına görə 51-ci ola bilərsən, ancaq əzminə görə 1 və ya 2-ci olmalısan. Döyüşəcəksən. Nə olursa-olsun, evə qayıtmayacaqsan”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Artıq 18 yaşım var. Futbol həyatımdakı nadir yalanlarımdan birini danışıram.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Braziliya liqasında “Baiya” forması geyinirdim. Skautlardan biri gəldi və mənə dedi: </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Sevilya” səninlə müqavilə imzalamaq istəyir”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən: “Sevilya”! Möhtəşəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Skaut: Bilirsən ora haradı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən: Əlbəttə, Sevilyanın hara olduğunu bilirəm. Seviiiiilya.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Əslində, Sevilyanın harada olduğu barədə heç bir ideyam yox idi. Göylərdə ola bilərdi. Ancaq deyiliş formasından hiss edirdim ki, önəmlidi. Beləliklə, mən yalan danışdım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir neçə gün sonra ətrafdakılardan öyrəndim ki, “Sevilya” “Barselona” və “Real”a qarşı oynayır. Portuqalca belə anlarda işlətdiyimiz bir söz var. Öz-özümü onu dedim: “Agora”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sevilyadayam. Aclıqdan o qədər arıqlamışdım ki, komanda yoldaşlarım və məşqçilər mənə sanki gənclərdən ibarət komandada oynamalıyam kimi baxırdılar. Həyatımın ən ağır 6 ayının ortasında idim. Dillərini bilmirdim. Məşqçi mənə inanmırdı və ilk dəfə ciddi-ciddi evə qayıtmaq barədə düşünürdüm. Sonra niyəsə atamın 13 yaşım olanda mənə aldığı formanı xatırladım – oğurlanan formanı. Atamı belində bidonla düşündüm – kimyəvi maddələri səpərkən. Və birdən qalmaq qərarına gəldim; dili öyrənəcəkdim, yeni dostlar tapmağa çalışacaqdım. Beləliklə, ən pis ehtimalla Braziliyaya qayıdanda paylaşmağa təcrübəm olacaqdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məşqçi hamıya göstərişlər verirdi: “Sevilya”da müdafiəçilər mərkəz xəttini keçməyəcəklər. Olmaz”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir neçə oyun deyilənə əməl elədim: topu sadəcə irəli atırdım, xəttə baxa-baxa - hasarı aşmağa qorxan it kimi. Sonra bir oyunda, özüm də səbəbini bilmədən xətti keçdim. Özüm olmalı idim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Öz-özümə dedim: "Agora".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İrəlilədim. Hücum, hücum, hücum.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məşqçi dilləndi: “OK, Dani. Yeni planımız: “Sevilya”da hücuma çıxa bilərsən".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sadəcə bir neçə mövsüm ərzində, düşmə xəttində mübarizə aparan klub iki dəfə UEFA kubokunu qazandı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ekran qaralır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Telefonum zəng çalır. Menecerimdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Dani, “Barselona” səninlə maraqlanır”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu dəfə yalan danışa bilməzdim. Barselonanın harada olduğunu bilirdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu, hər oyundan əvvəl aynanın önündə duranda beynimdə canlanan filmdi. Sonda həmişə eyni şeyi özümə deyirəm:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən heçdən bura gəlmişəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən buradayam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Qeyri-realdı, amma mən buradayam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">18 yaşım olanda sadəcə “Barselona”ya qarşı oynayan komandada çıxış eləmək ümidi ilə okeanın digər tərəfinə keçdim. “Barça”da oynadığıma görə qürur hissi keçirmək? İnanılmaz idi. Əsl dahinin şahidi olmuşdum.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məşq sessiyalarından birini xatırlayıram. Messi topla məntiq çərçivəsinə sığmayan hərəkətlər edirdi. Təbii, hər gün elədiklərindən biri idi. Ancaq bu dəfə nəsə fərqli görünürdü.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Xatırlatmaq istəyirəm. Olduqca gərgin məşq sessiyası idi, yəni ortalıqda boş-boş gəzişmirdik. Messi müdafiənin arasında driblinq edib, tamamlayırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Budu, yanımdan keçir. Mən isə onun butslarına baxa-baxa düşünürəm: Bu, zarafatdı?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yenə yanımdan keçir, düşünürəm: Bu, imkansızdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir daha... Artıq gördüklərimdən əminəm. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Butsları bağlı deyil – hər ikisi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tamamilə açıq idilər. Bu adam dünyanın ən yaxşı müdafiəçilərinə qarşı meydan boyu süzürdü, sanki bazar günü parkdadı - elə hərəkət edirdi. Həmin an başa düşdüm ki, həyatım boyunca bir də onun kimi biriylə oynamayacam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Və təbii ki, Pep Quardiola.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kompyuter dedikdə Stiv Cobs, futbol dedikdə isə Pep başa düşülür. O, dahidi. Bir də deyirəm: dahi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep oyunda nələrin baş verəcəyini dəqiqliyi ilə sənə deyə bilər. Məsələn, 2010-cu ildə “Real”a qarşı oynayıb, 5:0 hesabı ilə qələbə qazandığımız matç. Pep oyundan əvvəl bizə demişdi: “Bu gün topla atəş topu kimi davranın. Ayağınızda saxlamayın. Saniyənin yarısı belə olsa, saxlamayın. Buna əməl eləsəz, onların təzyiq eləmək üçün vaxtı olmayacaq. Asanlıqla qələbə qazanacağıq”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onun oyunöncəsi nitqlərindən birini dinləyib, meydana çıxanda hesabda 3:0 öndə imiş kimi hiss edirdik. Özgüvənimiz yüksək, hazırlıqlı, sanki qələbə qazanırmış kimi...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gülməli tərəfi: oyunumuz alınmayan günlərdə fasilədə Pep alnını ovuşdurardı. Bilirsiz də necə? Yəqin ki, görmüsüz, hə? Elə bil beynini masaj edir - dahiyanə fikirlərdən birini axtarırmış kimi...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bunu paltardəyişmə otağında önümüzdə edirdi. Və birdən ideya gəlirdi: “Tapdım”. Sonra göstərişlər verməyə başlayırdı – lövhədə riyazi qeydlər aparıb, fiqurlar çəkərək. “Biz bunu, bunu və bunu edəcəyik. Və bu da necə qol vuracağımız..."</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Meydana çıxırdıq və bunu, bunu və bunu edirdik, sonra da qol vururduq. Dəlilik idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pep mənə topsuz oynamağı öyrədən ilk məşqçidi. O, bizdən sadəcə oyunu dəyişməyi tələb eləmirdi. Bizə niyə dəyişməli olduğumuzu video və statistikalarla izah edirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Həmin “Barça” məğlubedilməz idi. Sanki əzbərdən futbol oynayırdıq. Nə edəcəyimizi əvvəldən bilirdik. Düşünməyə ehtiyacımız yox idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bax buna görə də “Barça” bu günə kimi qəlbimdədi. Buna görə Çempionlar Liqasının ¼ finalında “Barça”nı mübarizədən kənarlaşdırdıqdan sonra Neymara yaxınlaşıb, onu qucaqladım. Ağlayırdı, o an sanki mənim də bir hissəm ağlayırdı.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İnsanlar bu hekayəni oxuduqca sirləri niyə paylaşdığımı düşünürlər – təsəvvür edə bilirəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Həqiqət budu ki, mənim 34 yaşım var. Bundan sonra daha nə qədər oynayacağımı bilmirəm. Bəlkə iki, ya da üç il. Ancaq hiss edirəm ki, insanlar sanki məni və hekayəmi başa düşmürlər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu mövsüm “Yuventus”a keçməyim evimi tərk eləməyə bənzəyirdi – 13 yaşımda akademiyaya getdiyim kimi. 18 yaşımda İspaniyaya köçərək yenidən eynisini təkrarlamışdım. Və 33 yaşımda bir daha – bu səfər İtaliya.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İlk günlərdə “Yuve” tamamilə yeni məktəb kimi idi. Həyatım boyunca hücuma çıxmağı sevmişəm. Amma bu səfər müdafiənin hər şeydən daha üstün olduğu bir yerdə idim. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yenidən bağçadakı it idim. Hasara gözümü zilləmişdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Getməliyəm?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Amma getmədim. Mövsümün əvvəlində “Yuve”li oyunçuların, onların fəlsəfələrinə və tarixlərinə hörmətlə yanaşdığımı bilmələrini istəyirdim. Əmin olduqdan sonra güclü tərəflərimi göstərməyə cəhd elədim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir gün mərkəz xəttinə baxdım və öz-özümə dedim: “Getməliyəm?”</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">...Agora.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hücum, hücum, hücum. (Hə, bəlkə bu səfər bir az da müdafiə, yoxsa Buffon üstümə qışqıracaq)</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bəzən düşünürəm ki, həyat dairəyə bənzəyir. Bax, argentinalılardan canımı qurtara bilmirəm. “Barça”da Messi var idi, “Yuve”də Dibala. Dahilər hər yerdə məni izləyir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir gün məşq zamanı daha öncə Messidə gördüyüm bir şeyi Dibalada gördüm. Sadəcə istedadın təcəssümü deyildi. Onu həyatım boyunca dəfələrlə görmüşəm. O istedadın təcəssümü ilə dünyanı fəth eləmək istəyinin qarışığı idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Barça”da biz əzbərdən oynayırdıq.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Yuve”də başqadı. Kollektiv zehniyyəti bizi Çempionlar Liqasının finalına daşıdı. Fit çalınanda, situasiyadan asılı olmayaraq, qələbə qazanmağın bir yolunu tapırıq. “Yuve”də qələbə qazanmaq təkcə qol demək deyil, burada qalib gəlmək xəstəlik kimi bir şeydi. Bəhanələrə yer yoxdu.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu şənbə günü 34 yaşımda 35-ci titulumu qazanmaq şansım var. Bu, mənim üçün xüsusi şansdı. “Barselona” idarə heyətinə məni göndərməklə səhvə yol verdiklərini sübut eləmək kimi bir dərdim yoxdu. Bilirəm ki, onlar heç vaxt bunu qəbul eləməyəcəklər. Mövzu bu deyil.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Braziliyada akademiyada olan zaman, atamı qürurlandırmadıqca fermaya qayıtmayacağımı dediyimi xatırlayırsız?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Atam çox emosional adam deyil. Onu nə vaxt doğrudan da qürurlandırdığımı heç bilmirəm. Karyeramın böyük bir hissəsində Braziliyada olub. Amma 2015-ci ildə Berlində idi; ilk dəfə məni Çempionlar Liqasının finalını qazanarkən görürdü. “Barça” həmin vaxt futbolçuların ailələri üçün xüsusi parti təşkil eləmişdi. Kuboku xəyallarımıza çatmaqda bizə yardımçı olan insanlara verirdik. Sıra mənə gələndə, onu atama təqdim elədim. Bir qulpundan o, digərindən mən tutdum və şəkil çəkdirdik.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Portuqalca bir ifadə işlətdi, ancaq tərcümə eləməyim etik cəhətdən düzgün olmaz.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sadəcə, belə bir şey idi: “Oğlum artıq kişidi”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Uşaq kimi ağlayırdı. Həyatımın ən böyük anı idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Şənbə günü növbəti Çempionlar Liqası titulu üçün oynamaq şansım olacaq – tanış rəqibə qarşı. Həmişəki kimi yenə Kriştianonu analiz edəcəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Həmişəki kimi oyundan öncə yenə aynanın önünə keçəcəm və eyni filmi beynimdə canlandıracam. Ekran qaralacaq və mən xatırlayacam:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Betondan yataq...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nəm torpağın iyi...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Atam - belində bidon dolusu kimyəvi maddələrlə...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Məktəbə velosipedlə 12 mil yol...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yeni forma...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Boş ciyə...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Əlbəttə, Sevilyanın harada olduğunu bilirəm".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən heçdən gəlmişəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mən indi buradayam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Qeyri-realdı, amma mən buradayam".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i>Tərcümə: Rüfət Məcid</i></b></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-7242652375657851632017-04-24T03:43:00.000+04:002017-10-10T03:44:31.397+04:00#TBT<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-hqaxwHr9OZ8/WdwJbNlON0I/AAAAAAAABAM/l6Oh8AqrR5owb8hu7dNotMN7b38Xj57NwCLcBGAs/s1600/kante.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-hqaxwHr9OZ8/WdwJbNlON0I/AAAAAAAABAM/l6Oh8AqrR5owb8hu7dNotMN7b38Xj57NwCLcBGAs/s400/kante.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bu gözəl adamla bağlı balaca bir anekdot danışım. PFA tərəfindən "İlin futbolçusu" mükafatına layiq görülməsi bəhanəmiz olsun.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Lester"ə yenicə transfer olubmuş. Hansısa təkərli vasitənin artıq olduğunu düşünürmüş, israr edirmiş ki, məşqə qaça-qaça gəlmək istəyirəm. Güc-bəla başa salıblar ki, bəs Premyer Liqada belə yaxşı çıxmaz, maşın var filan. Sonradan öyrəniblər ki, Kante "Kan"da oynadığı dövrdə məşqə skuterlə gedirmiş.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İndi siz deyin, adamın "Çelsi" məşqinə "Mini Cooper"lə gəlməsi niyə xəbər dəyəri daşısın ki? </span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-65057817441930160202017-04-15T03:51:00.000+04:002017-10-10T03:52:05.285+04:00İthaf: Sənin üçün...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-nD56c3935gM/WdwK1SzV7xI/AAAAAAAABAc/br5m4VnKN9obxDqpZg9k7a975H5SiW2ugCLcBGAs/s1600/fory.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="631" data-original-width="960" height="262" src="https://1.bp.blogspot.com/-nD56c3935gM/WdwK1SzV7xI/AAAAAAAABAc/br5m4VnKN9obxDqpZg9k7a975H5SiW2ugCLcBGAs/s400/fory.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İstər Cerrard, istər "Liverpul" haqqında yazanda, istərsə də "Hillsboro"da olanlardan bəhs edəndə Con-Pol məsələsini həmişə səthi keçmişəm. Stivi və Polun birgə hekayəsini bu gün - faciənin 28-ci ildönümündə paylaşmağı uyğun bildim:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Hər dəfə “Ənfild”ə yolum düşəndə Şenkli darvazasının yanından keçərkən sürəti azaldıram. "Hillsboro" memorialı diqqətimi çəkir. 1989-cu ildə FA kubokunun yarımfinalını izləməyə gedən, amma bir daha geri qayıtmayan 96 “Liverpul” fanatının xatirəsinə etimadı görürəm. Rəqib komanda azarkeşlərinin hörmət əlaməti olaraq qoyduqları şərflərlə yanaşı, göz yaşları heç vaxt qurumayan ailələrin çələnglərini görürəm. Həmişə yanan, 96 nəfərin unudulmayacağını dünyaya xatırladan alovu görürəm...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maşınımla memoriala yaxınlaşdıqda “Leppinqs Leyn End”də yıxıldıqdan sonra bir daha ayağa qalxmayanların adlarına nəzər salıram. Bir ad xüsusi diqqətimi çəkir, tərəddüd edirəm: Con-Pol Qilhuli, 10 yaş, Şeffilddən qayıtmayan ən azyaşlı azarkeş. Sevdiyi komanda uğrunda ölən fanat, daha başında ikən həyatı əlindən alınan oğlan... insanlar üçün yararsız olan tribunalarda əzilərək can verdi. Con-Polu tanıyırdım. O, mənim dayım oğludu. Birdən-birə canıma vəlvələ düşür, xaç işarəti və yoluma davam edirəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maşınımı park etdikdən sonra “Ənfild”ə daxil oluram. Hələ də Con-Polu, valideynlərini və nə qədər şanslı olduğumu düşünürəm. “Hillsboro” Con-Polu bizdən ayıranda 9 yaşım olardı. Aramızdakı yaş fərqi 1-dən bir az çox idi, amma futbol məsələsində eyni hiss edirdik. Con Polun “Liverpul” sevgisi çox güclü idi – mən qırmızı formanı əynimə geyinəndə nə hisslər keçirirəmsə, eynisini o da hiss edirdi. Bənzərliklərimiz saymaqla bitməz. Mersisayd sayağı evlərimiz, üst-üstə düşən maraqlar... Con-Pol qürurla “Liverpul” formasını geyinər, Haytondakı küçəmizdə bizimlə futbol oynayardı. Klub onun üçün dünyaları ifadə edirdi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Digər mersisaydlılar kimi, 15 aprel, 1989 tarixi mənim beynimdə də silinməz izlər buraxıb. Böyüdüyüm evdə bir din hakim idi - "Liverpul". Stadionda baş verənləri eşidən kimi mən, atam Pol, anam Culi və qardaşım Pol televizorun önünə keçdik və xəbərləri izləməyə başladıq. TV-də fotoları göstərirdilər, titrəyə-titrəyə dinləyirdik, gözlərimizə inanmırdıq. Heç birimiz qətliama anlam verə bilmirdik. Niyə? Necə? Kim? - çoxlu suallar var idi. Həmin gecə evdə vəziyyət həqiqətən də çox pis idi. Hamımız eyni formada narahatlığımızı dilə gətirirdik: “Görəsən tanışlardan kimsə oyuna gedib? Allahım, nə olar orada kimsə olmasın”. Bir müddət keçdikdən sonra yatmağa getdim. Pilləkənləri qalxdım və özümü yatağa atdım, düşüncələrimi qovmaq üçün yuxunun ümidinə qalmışdım... Alınmırdı. “Hillsboro”dakı fotolar məni yatmağa qoymurdu. Nəhayət səhərə yaxın çətinliklə olsa da, yuxuya getdim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Səhər tezdən 9-un yarısı qapı döyüldü. Aşağı düşdüm və qapını açdım. Babam Toni idi, heç bir söz demədən içəri keçdi. Hamımız nə deyəcəyini gözləyirdik. Əslində, nəyinsə qaydasında olmadığını anlamışdıq. Babam yolun digər tərəfində yaşayırdı və bazar səhəri saat 8.30-da çölə çıxacaq biri deyildi. Üzündən hər şey məlum idi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Birdən dilləndi: “Pis xəbərlərim var. Con-Pol ölüb”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Göz yaşları, qəzəb, çaşqınlıq – məhv olmuşduq. Con-Polun oyunda olduğunu bilmirdik. Həmişə “Ənfild”ə gedərdi, ancaq FA kubokunun yarımfinalı xüsusi situasiya idi. Babam izah elədi. Con-Polun anası Cəki bilet tapıbmış. O, qəhrəmanlarını belə bir önəmli matçda görməyin Con-Pol üçün nə anlama gəldiyini çox yaxşı bilirdi. Oyun Şeffilddə idi - təxminən 70 mil uzaqda. Orada olmağa can atırdı. Ailə dostlarından biri Con-Polu Şeffildə aparıbmış. Şənbə səhəri böyük həyəcanla Liverpuldan ayrılıblar. Gediş o gediş: Con-Pol heç vaxt qayıtmadı. Heç vaxt qayıtmadı – bu sözlər həmişə məni ruh kimi təqib edəcək.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Meyiti yardıqları üçün Con-Polun dəfn mərasimi bir az gecikdi. Məktəbə getməli olduğumdan, mərasimə qatıla bilmədim. Təbii ki, bu, bir bəhanə idi. Əminəm ki, atam dəfndə iştirakımı istəmirdi. Valideynlərim məni qorumaq niyyətində idilər. Çünki mən, dayım oğlunun sevimli klubunu dəstəkləyərkən öldüyünü anlamaqda çətinlik çəkən bir uşaq idim.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yenicə “Liverpul”da çalışmalara başlamışdım. “Hillsboro” faciəsindən sonra məşqlərə fasilə verildi. Fasilə bitdikdən sonra, məşqçilərin üzündəki kədərdən faciənin şəhərə və kluba necə təsir etdiyini anlayırdım. Hadisədən uzun müddət keçməsinə baxmayaraq, ailəm baş verənləri unuda bilmirdi. İndi də vəziyyət fərqli deyil. 17 il keçib, amma hələ də o ağrılı mövzu bizə toxunur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hər dəfə Con-Polun valideynlərini “Ənfild”də görəndə qətiyyətim daha da artırdı. “Liverpul” forması ilə debüt etməmişdən bir az əvvəl mənə “Con-Pol səninlə fəxr edərdi” demişdilər. Həmin oyun boyu Con-Polun məni izlədiyini düşünürdüm. İkimizin ortaq xəyalını reallaşdırdığım üçün sevinirdim. Həmişə qələbə qazananda Con-Polun qalibiyyəti necə qeyd etdiyini xəyal edərdim. Hər gün Con-Polun aramızda olmadığını anlamaq məni incidir.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Liverpul” Con-Polun ailəsinə qarşı əla münasibət bəsləyirdi. Onlar “Hillsboro”da sevdiklərini itirən hamıya qarşı çox qayğıkeşdilər. İndi də belədi. “Liverpul” şəfqətli klubdur. Yadımdadı, bir dəfə Cəki atama klubun onlarla necə gözəl davrandığından bəhs edirdi. Hər il “Hillsboro” faciəsinin ildönümündə “Liverpul” “Ənfild”də xüsusi mərasim təşkil edir. Oyunçuların mərasimdə iştirakı məcburidi. Düzgün olan da elə budu. Komanda 96 nəfərə olan hörmətini nümayiş etdirməlidi. 2005-ci ildə qrip idim, özümü yaxşı hiss etmirdim, amma getmişdim. "Hillsboro" mərasimini qaçıra bilmərəm. Bu, həyatımın bir hissəsidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Oyunçular adətən "Melvud"da görüşürlər, daha sonra avtobus onları “Ənfild”ə aparır. Səfər zamanı xüsusilə də nə baş verdiyini anlamayan legioner futbolçularla söhbət edirəm. “Hara gedirik? Biz nə edirik?” tərzində suallar verirlər. "Hillsboro" faciəsi haqda eşidiblər, amma hekayənin tamamını bilmirlər. Başa salıram, şoka düşürlər. Onlara "Hillsboro" haqda yazılanlardan danışıram, niyə "Melvud"da, “Ənfild”də və mənim evimdə "The Sun"a rastlamağın mümkünsüz olduğunu izah edirəm. Bütün “Liverpul” fanatları “The Sun”a qarşıdılar. Bir “Liverpul” azarkeşi kimi mən də onların fikirlərinə hörmət edirəm, həm mən də ailə üzvlərimdən birini "Hillsboro" faciəsində itirmişəm. Legionerlər də bu məsələdə həssasdılar. Aralarından kiminsə hörmətsizlik etdiyinin şahidi olmamışam, həmişə mərasimə qatılırlar. Bu, onların, yeni oyunçular da daxil olmaqla, kluba qarşı hiss etdiyi dərin hörmətin göstəricisidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Səfər həmişə mənim üçün qəribə alınır. Ora çatanda ailəmi görürəm və Con-Polla bağlı bütün xatirələr yenidən canlanır. Mənim üçün "Hillsboro" mərasimində iştirak etmək professionallıqdan irəli gələn bir vəzifə deyil, sadəcə şəxsi məsələdi. Orada dayanıb boynumu bükürəm, həm kapitan olaraq, həm də qohum kimi. Adətən həmin günlər "Kop" – Con-Pol və həmin gün can verən digər azarkeşlərin şənbə günlərini keçirdikləri yer – açıq olur. Mərasim 2-3 saat davam edir. İlahilər oxuyur, duamızı edir, yas saxlayırıq. Mərasimlərdən birində təsadüfən “Liverpul”un ehtiyat qapıçısı Pol Harrisonla qarşılaşmışdım, söhbətləşmişdik. O, atasını Hillsboroda itirib. Qorxuncdu. Valideynlərimi itirməyi ağlıma belə gətirə bilmirəm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ailələr həmişə bir-birlərini dəstəkləyirlər. You'll Never Walk Alone - sloqan Liverpulda həmişə aktualdı. Bizim məşhur mahnımız təkcə söz yığınından və gözəl musiqidən ibarət deyil, o, həm də insanlar arasında bağdır. Biz həm yaxşı, həm də pis gündə birlikdəyik. Onlar sadəcə ədalət istəyirlər. Tələblərində tamamilə haqlıdılar. Heç vaxt da geri addım atmayacaqlar, bunu da bilirəm. Onlar masa başında boş stulları, yuxarı mərtəbədə toxunulmayan yataq otaqları olan liverpullulardılar. Bu ailələr ədaləti haqq edirlər. Mən kampaniyanı tamamilə dəstəkləyirəm, çünki özüm də onlardan biriyəm. Biz detallarıyla “Hillsboro”da baş verənləri araşdırmalı, kimlərin günahkar olduğunu öyrənməliyik. 96 günahsız insanın ölümünə səbəb olan hökumət nümayəndələrinə qarşı tədbir görülməlidi. Dayım oğlu “Hillsboro”da ölüb və hələ də onun ədaləti yerini tapmayıb. “Ənfild”də isinəndə, nə zaman “Justice for the 96” bannerini görsəm, razılıq əlaməti olaraq bütün səmimiyyətimlə başımı yelləyirəm. Hökumət lazım olan araşdırmanı aparmalıdı. Ancaq ondan sonra 96 nəfərin ailəsi evdə oturub, ədalətin yerini tapdığını bilə-bilə yas tutar... Ancaq hadisənin səbəbkarları cəzalarını çəkdikdən sonra, 96 nəfərin ailəsi sevdiklərinin məzarlarını rahatlıqla ziyarət edə bilər.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İkinci bir “Hillsboro” faciəsinin baş verməsinə icazə verilməməlidi. Heç kimi həyatını və yaxınlarının həyatını hansısa futbol oyununda itirməməlidi. Hər dəfə Şenkli darvazasının kənarındakı soyuq mərmərin üzərində Con-Polun adını görəndə kədərlənirəm. Bunu heç kimə bildirməmişəm, amma həqiqətdi: mən Con-Pol üçün oynayıram".</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><i>Tərcümə: Rüfət Məcid</i></b></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-25595337707619702442017-04-14T03:55:00.000+04:002017-10-10T03:55:26.999+04:00Sooner or Later<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-99luzOWd1As/WdwL4ZJP5HI/AAAAAAAABAo/zyvuY3gX1tkt08hImFauco5YFE0Sns_fQCLcBGAs/s1600/krayffa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="585" data-original-width="960" height="243" src="https://2.bp.blogspot.com/-99luzOWd1As/WdwL4ZJP5HI/AAAAAAAABAo/zyvuY3gX1tkt08hImFauco5YFE0Sns_fQCLcBGAs/s400/krayffa.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Holland futbolu beynəlxalq səviyyədə çox irəli gedəcək. Bunu deyəndə mənə gülürlər, eybi yox. O, dünyanın ən gözəl futbolu ola biləcək potensiala sahibdi. 20 yaşlı bir lovğanın özündən razı-razı danışmasına bənzəyir, ancaq niyə optimist olduğumu izah edə bilərəm. Çünki holland futbolu həm intizamlıdı, həm də kreativ - digərlərində isə bu yoxdu. Bizim oyunumuzda fantaziya var. 5-10 il sonra Krayf adlı bu oğlanın həqiqəti dediyini görəcəksiz" - Yohan Krayf, 20 yaş (il 1968).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sonrakı 10 il ərzində baş verənlər:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1969 - "Ayaks" Avropa kubokunun finalına çıxan ilk Hollandiya təmsilçisi kimi tarixə düşür.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1970 - Hollandiya tarixində ilk dəfə bir klub Avropa kubokunun qalibi olur. Söhbət "Feyenoord"dan gedir. Rotterdamlılar həm də Qitələrarası kuboku qazanır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1971 - "Ayaks" Avropa kubokunun qalibi olur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1972 - Yenə "Ayaks": Avropa kuboku + Qitələrarası kubok.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1973 - UEFA Superkuboku (1971-72) "Ayaks"ındı + növbəti Avropa kuboku Amsterdam klubunun kolleksiyasına əlavə olunur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1974 - "Ayaks" UEFA Superkubokunun (1972-73) qalibidi.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1974 - "Feyenoord" UEFA kubokunu qazanır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1974 - Hollandiya millisi tarixində ilk dəfə Dünya çempionatının finalına çıxır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1975 - "Tvente" UEFA kubokunun finalında...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1976 - Hollandiya yığması Avropa çempionatında üçüncü olur.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1978 - PSV UEFA kubokunu qazanır.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1978 - Hollandiya millisi ikinci dəfə mundialın finalında...</span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2325321911221386176.post-38963131402347621192017-03-18T23:13:00.000+04:002017-03-20T16:56:05.778+04:00Born to be Red<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-1e2hE2QI1ug/WM_JiN57MvI/AAAAAAAAA40/17IZgLkG6dAc79GW2GxxmKUHUgOUBAX1gCLcB/s1600/stivida.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-1e2hE2QI1ug/WM_JiN57MvI/AAAAAAAAA40/17IZgLkG6dAc79GW2GxxmKUHUgOUBAX1gCLcB/s400/stivida.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Stiven Cerrardı futbola bağlayan, "Liverpul" vasitəsilə xəyallarına sarılmasını şərtləndirən iki önəmli hadisə var: Con Polun Hillsboroda ölümü və... Ya da ən yaxşısı, öz dilindən:</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Damarlarımı kəssəniz, “Liverpul” qırmızısı axar. Bütün ürəyimlə "Liverpul"a bağlıyam. Con Polun vəfatı təsirsiz ötüşməmişdi. Artıq “Ənfild”də zirvələri fəth edəcəyimə dair fikirlərimdə daha qəti idim. Digər tərəfdən, məktəb illərində başıma gələn bir hadisə məni, məqsədimə çatmaq üçün daha çox səy göstərməyin vacib olduğuna inandırmışdı. 9 yaşım olanda karyeram başlamamış bitə bilərdi. Bütün xəyallarımın gerçəkləşməsi – “Liverpul” və İngiltərə forması geyinmək, Avropa kuboklarını qaldırmaq, Dünya çempionatlarında parlamaq – bir cərrahdan asılı idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Ənfild” - mənim ilk sevgim, ikinci evim. Gələcəyimi təhlükəyə atan fəlakət baş verən zaman artıq bir il idi ki, orada idim. Maykl Ovenlə Vernon Sanqster mərkəzində məşq edə-edə işimi öyrənməyə çalışırdım. İndi belə, Mersisayddakı evimizin yanındakı kolluqda başıma gələnlər yadıma düşəndə lərzəyə gəlirəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kollarla örtülü bir yer idi. İnsanlar zibilləri heç düşünmədən oraya atardılar, amma mən və dostlarım üçün bu, böyük önəm kəsb etmirdi. Bizim üçün otun ayaq oyunları üçün yararlı olması yetərli idi. Gecə-gündüz, yay-qış demədən ora toplaşardıq. O balaca, tullantılarla dolu sahə bizim üçün həm "Ənfild" idi, həm "Qudison", həm də "Vembli". Yer üzünün cənnəti... Günlərdən şənbə, sübh tezdən, həmin dar ərazidə idik - mən və məhəllədən dostum Mark Hannan. Stadion məsələsini birtəhər həll etdik. "Bernabeu"yə bənzəməyə bilərdi, amma ora bizim evimiz idi. Dostum Sandey liqasında oynayan komandasından tor oğurlamışdı, onu yarıdan kəsdik və iki qapı düzəltdik.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Markla futbol oynayırdıq, birdən top gicitkən kollarının arasına getdi. Götürmək üçün qaçdım. Əlimi vurmağa çəkinirdim, incidər deyə qorxurdum. Topu heç tam görə də bilmirdim, kollar çox qalın idi. Corablarımı yuxarı qaldırdım və ayağımı kolların arasına saldım. Götürə bilmirdim, sonra əsas işlək ayağımla - sağla güclü zərbə vurdum ki, top uzaqlaşsın.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">İztirab... Əzab çəkirdim. Ağrı aman vermirdi. Az qala ürəyim gedəcəkdi. Yerə yıxılmışdım, yardım etmələri üçün qışqırırdım. Karyeram boyunca çoxlu zədələr almışam, metatarsalım (topuqdan barmağa doğru gedən sümük) çıxıb, qasığımı yırtmışam, amma heç vaxt belə hiss etməmişəm. Mark qaçaraq gəldi. Nə baş verdiyini anlamırdım. Ona dedim: “Görə bilmirəm. Ayağım gicitkən kollarının arasından çıxmır”. Mark baxdı. Bir anda qorxudan sifəti ağardı. Qusacağını düşünürdüm. Nə qədər pis ola bilərdi ki? Baxanda gözlərimə inana bilmədim. Dırmıq barmağıma batmışdı. Hansısa əli-ayağı olmayan biri paslı dırmığı ora atmışdı və o, gicitkən kollarının arasında ilişib qalmışdı. Heç tutacaq hissəsi də yox idi, təkcə dişlər... Hər şey aydın idi: mən dırmığın o sivri uc hissəsinə zərbə endirmişdim. Dişlərin içəriyə doğru irəlilədiyini hiss edirdim, sanki sümüyin içində oyuq açılırdı.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Get və kimisə çağır”, - deyə qışqırdım. Mark valideynlərimi çağırmaq üçün qaçdı. Qonşumuz Nil Veston qışqırığımı eşidən kimi gəldi. Məni kolluqdan çıxartdı. Dırmıq isə əlavə ayağım kimi ardımca gəlirdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Veston: Bunu çıxara bilərəm?</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mən: Yox, bacarmazsan.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Veston: Cəhd eləməliyəm.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dırmıq tərpənmirdi. Tibbi yardım çağıracağını deyib, getdi. Otluqda uzanmışdım, gözümdən yaş gəlirdi, beynimi isə qorxu hissi bürümüşdü: yenidən topa vura biləcəm?</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Valideynlərim xəbəri eşidən kimi gəldilər. Atam vəziyyətin ciddi olduğunu bilirdi. “Ayağını itirəcək” – anama bunu deyəndə eşitdim. Amputasiya? Yox, ola bilməz. “Liverpul” karyeramı o kolluqdaca basdıracaqlar.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nəhayət Alder Heydən gələn təcili tibbi yardım maşını yolunu bizim küçədən salmışdı. On dəqiqə çəkdi, amma mənə on il kimi gəlirdi. Həkimlər ayağıma baxdılar. Hətta onlar da dırmığı çıxara bilməyəcəklərini başa düşmüşdülər. Aralarından biri dilləndi: “Bunu xəstəxanada həll etməliyik”. Dörd nəfər məni tibbi yardım maşınına mindirdi: sirena, işıqlar...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Yol boyu işgəncə çəkirdim. Liverpul yollarında nə qədər çala olduğunu da məhz onda anladım. Hər dəfə tibbi yardım maşını çuxura düşəndə sürücüyə qışqırırdım. Tərpənən kimi dırmıq sümüyümə batırdı. Ağırlığı barmağımı əymişdi. Hər dəfə göz yaşı. Yellənirdim. Həkimlərdən biri daha da dərinə getməməsi üçün dırmığı əli ilə bərk-bərk tutub saxladı. Ağrı qorxunc idi. Mən isə sürücüyə qışqırmağa davam edirdim. “Bu, onun səhvi deyil” – valideynlərim dilləndilər. Sadəcə ağrının bitməsini istəyirdim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Alder Heyə (uşaq hospitalı) çatan kimi məni "təcili şöbə"yə yerləşdirdilər. Hər kəs vəziyyətin pis olduğunu görür, həmçinin eşidirdi. Anam çox əsəbi idi, hisslərinə nəzarət edə bilmirdi. Mən? Hospitalda da qışqırırdım.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ancaq ağrıkəsici iynə vurulduqdan sonra iniltim kəsildi. Şokda idim, gücdən düşmüşdüm, amma huşumu tam itirməmişdim. Həkimlərin danışdıqlarını eşidirdim: “Dırmıq paslıdır. Qanqren ola bilər. Qanqrenin yayılmasının qarşısını almaq üçün barmağını kəsməliyik”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Atam müdaxilə elədi: "Gözləyin. Stiven futbol oynayır. Əməliyyatdan öncə “Liverpul”la danışmalısız. Onları olanlardan xəbərdar etmək lazımdır”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Atam tez "Liverpul"un akademiyasının direktoru Stiv Hayveyə zəng elədi. Çox keçməmiş özünü yetirdi. Stivin güclü xarakteri var, gələr-gəlməz nəzarəti ələ aldı: “Yox, onun barmağını kəsməyəcəksiz”. Həkim isə israr edirdi: “Əməliyyat eləməliyik. Qərar cərrahındı”.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dediyindən dönməyən Stiv müzakirədən qalib ayrıldı. Tanrıya şükürlər olsun. Cərrah bütün ayağımı keyitdi və dırmığı çıxartdı. Dəlik böyük idi, 20 peni qədər, dərinliyi isə 1,5 inç olardı. Çətin olsa da, cərrah barmağımı, dolayısı ilə karyeramı xilas eləmişdi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Stiv çox şanslı olduğumu deyirdi. Həkimlər də həmfikir idilər: “Daha öncə belə bir şey görməmişdik”. Hətta hər situasiyada mənimlə məzələnən qardaşım Pol belə, narahat idi.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hadisənin tək müsbət tərəfi var idi: 3 həftə məktəbə getmədim. Həkimlər israr etdikdən sonra mən kiməm ki? Ev tapşırıqlarını göndərirdilər, amma eləmirdim. Başqa cür ola da bilməzdi. Zədəmin mənə yaratdığı fürsətlərdən yararlanmaqla məşğul idim.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sanki xəstə idim. Ailəm o dərəcə qayğıma qalırdı. Taxtda uzanıb, sarğımı gözləyərkən “Liverpul”un videolarını izləyirdim. Fantastika! Bütün qəhrəmanlarım ekranda öz bacarıqlarını nümayiş etdirirlər: Con Barns, Kenni Dalqliş və İan Raş - mənim dərmanlarım. Ən azından daha tez sağalacağıma dair zəmanət verirdilər. Hər gün tibb bacısı dəliyi antiseptiklərlə təmizləyir, pambıq topaları yerləşdirir, ətrafına ilgək qoyur, daha sonra isə topuğuma qədər olan hissəni sarırdı. Yara sağaldıqca pambıq topalarının da sayı azalırdı. Tezliklə qoltuqağacının köməkliyilə məktəbə gedəcəkdim. Ancaq evin önündə oynaya bilməzdim. “Liverpul”la məşqlərə davam etmək üçün Vernon Sanqsterə də gedə bilmirdim. Həyatımda ilk dəfə çox sevdiyim şeylərdən məhrum olmuşdum.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bu qəza və bərpa müddəti futbolun mənim üçün nə dərəcə önəmli olduğunu bir daha xatırlatdı. Daha ciddi şəkildə futbola baxmağa başladım. Taxtda oturanda belə, topu başımla və ya ayağımla atıb tuturdum. İçimi rahatlatmaq üçün onu yanımdan ayırmırdım. Arada ağrı hiss edirdim, ancaq beş həftə sonra rahatlıqla topa zərbə vuracağımı bilirdim. Tanrıya şükür. Futbolsuz həyatım çox mənasız olardı. Topdan ayrı qalmağın səbəb olduğu o yalnızlıq hissini heç vaxt unutmayacam...</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><i>Tərcümə: Rüfət Məcid</i></b></span>rufatmajid.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/10831185023280144270noreply@blogger.com0