Ayrılıq da sevgiyə daxildi

2015-ci il 2014-dən estafeti qəbul edib və elə ilin ilk günlərində birinci “bomba”sını partlatdı: “Cerrard mövsümün sonunda “Liverpul”u tərk edəcək” - dedi. “Giqqssiz “Mançester Yunayted”i, Puyolsuz “Barselona”nı, Lempardsız “Çelsi”ni izləmisiz. Buna da alışarsız” – dedi. Sadəcə zaman tanıdı, 4-5 ay vaxt verdi. Əsərləri əsas qəhrəmanları olmadan, filmləri baş rollarsız düşünmək nə qədər çətindisə, “Liverpul”u da Stiven Cerrardsız təsəvvür etmək bir o qədər çətindi. Bunu görmədi, görməzdən gəldi. 

Həyatı bizim üçün yadda qalan edən zövq aldığımız şeylərdi və futbol da bizim üçün onlardan biridisə, əsas olan nəfəs aldığımız deyil, nəfəsimi tutduğumuz anlardısa, bunu illərdi futbolsevərlər üçün edən “sevgililər”in ayrılışına sevinə bilməzdik. Totti, Xavi, Kasilyas və Cerrardla təsəlli tapardıq – biz, sadiq və bir o qədər də romantik futbol azarkeşləri. Onlardan daha biri bayrağı təhvil verdi. İllər keçir, uşaqlığımın futboluna olan həsrətim artır. Ancaq illər qərarlıdı, bir-bir o günlərin qəhrəmanların dartır, çəkir, bizdən alır. Ya o vaxtlar futbol daha gözəl idi, ya da mən uşaqlığımdakı hər şey kimi, futbol üçün də darıxıram. Cerrard və Cerrardlı “Liverpul” üçün də darıxacağam. Bir Zidan, Skouls və ya Giqqs deyildi, amma “öldüyüm zaman məni “Enfild”də dəfn edin, orda doğuldum, orda öləcəm” deyən, oyundan sonra kuboku yanından ayırmayan, bütün diqqətini "Liverpul"a fokuslamaq üçün sevgilisini İstanbula aparmayan, son damlasına kimi vuruşan döyüşçü idi, o. “Çelsi” və “Real”ın fantastik təkliflərinə yox deyib, “Liverpul” deyən adam da o idi. 

Bəziləri ona “loser” deyir. Yəqin ki, Cerrard tək-tük “loser”lərdəndir ki, klub tarixində ondan əvvəl və sonrası olacaq. "Box to box”un necə oynanılmalı olduğunu göstərən adamı, 30-40 metrdən vurduğu o möhtəşəm zərbələri, hər şeyini ortaya qoymasını, çətin anlarda komanda yoldaşlarının arxalarında onun olduğunu düşünmələrini, liderlik qabiliyyətlərini, motivatorluğunu nə tez unutdular? Əgər bu tip özəlliklər bir “loser”ə aiddirsə, mən də “loser” olmaq istərdim. Premyer Liqanı qazanmayıb? Olsun, NBA-da liqanın tarixinə damğasını vuran, ancaq çempion ola bilməyən adamların siyahısına baxın. Premyer Liqa yox, digər kuboklar olmasa da, Cerrard əfsanə olaraq qalacaq. Ən azından "kapitan" sözünü eşidəndə, gözünüz önünə gələn 4-5 nəfərdən biri o olacaq.

Cerrardı “Liverpul”a bağlayan ən böyük qüvvə 1989-cu ildə “Hillsboro” faciəsində həyatını itirən xalası oğlu Con-Pol Gilhulidi. O zaman Cerrardın 8, Gilhulinin isə 10 yaşı var idi və o, “Hillsboro”da ölən ən azyaşlı azarkeş idi. “Con-Pol üçün oynayıram” – deyirdi Cerrard. Hər dəfə “Enfild”ə ayaq basanda onu görürdü, qol vurduqdan sonra ona doğru qaçdığını xəyal edirdi.

1998-ci il, 28 noyabr, Cerrard Veqqard Heqqemin əvəzinə meydana daxil olan zaman Polla birgə qurduğu arzuları təkbaşına reallaşdırmışdı. Con-Polun valideynlərinin Cerrard “Liverpul”da debüt etdikdən sonra işlətdikləri ifadə Stivinin yaddaşına əbədi hək olunmuşdu: “Con-Pol səninlə fəxr edərdi”. Çox deyil, üç il sonra “böyük qardaş”ı Makallisterin ulduzlaşdığı matçda o da fərqlənəcəkdi və UEFA kuboku tarixinin ən maraqlı finalında baş rollardan birini oynayacaqdı. Nə təsadüfsə, o finallar da həmişə “captain fantastic”ə qismət oldu.

2004-05 ÇL finalı ayrı bir məqalə mövzusu olar, amma bilən bilir. Həmin il Çempionlar Liqasının qrup mərhələsinin son turunda olanlar da sonluq qədər həyəcanverici idi. “Olimpiakos” 10 xalla qrup lideri idi, “Monako” 9 xalla ikinci, “Liverpul” isə 7 xalla üçüncü idi. Mersisayd klubunun mərhələ adlaması üçün “Monako” “Deportivo”nu məğlub etməliydi, “Liverpul” isə “Olimpiakos”u iki top fərqi ilə udmalıydı. “Monako” “Depor”un qapısından 5 cavabsız qol keçirmişdi. “Enfild”dəki matçda isə hesab 2-1 “qırmızılar”ın xeyrinəydi. Ancaq “Liverpul”un bir qola daha ehtiyacı var idi. Son dəqiqələrdə ortaya məlum şəxs çıxdı. "Raket"i göndərdi, “fairy tale”i yazmağa başladı. 1998-ci ildəki dəyişiklik təkcə Polun deyil, milyonların arzusunu reallaşdırdı.

                                       

Nəyi dəyişdirmək istiyərdin desələr, keçən ilə qayıdardım - “Çelsi” ilə oyuna... Yəqin, Stivi də o anı dəyişmək istəyərdi. EPL tituluna layiq idi, amma tale son oyununu oynamışdı. 

Cerrardın qərarına gəlincə isə, fikrimcə, bu qərarı ilə belə klubu nə qədər çox sevdiyini göstərdi. Bəzən sevdiyinin yaxşılığı üçün özünü fəda edirsən, ona bənzər bir şey idi. Onu da klubun yaxşılığı üçün etdiyindən əminəm, artıq SG alışdığımız kimi deyildi. Mövqe dəyişikliyi və s. deyil, yaş amili sözünü deyirdi. Son illərdə meydanın ön cəbhəsinə nisbətdə arxaya çəkilmişdi. Müdafiədən götürdüyü topu komanda yoldaşlarına paylamaq əsas missiyası idi. Uzun topları sevməsi səbəbi ilə yeni mövqesi onu bir o qədər də narahat etmirdi. İlk toxunuş, kreativlik, oyunu oxumaq və s. kimi xüsusiyyətləri onun işini asanlaşdırırdı. Onsuz karyerası ərzində oynamadığı mövqe qalmamışdı. Sadəcə yaş... O, həmin Cerrard deyildi, qərarının necə qarşılanmasından asılı olamayaraq, Stivi bunu seçdi. 

Mümkün ABŞ karyerası? İnanmıram kiminsə xatirində Cerrard MLS-də edəcəkləri ilə qalsın, onun professional futbol karyerası mövsümün sonunda bitəcək. O, həmişə “Liverpul”lu kimi xatırlanıb, elə də qalacaq, ABŞ-a yox, Okeaniyaya belə getsə, tək qalmayacaq. “Enfild” isə onun adına yazılan bəstələr üçün darıxacaq, yenidən oxumaq istəyəcək: “Steven Gerrard, Gerrard, he will pass the ball 40 yards, he’s big and he’s fucking hard, Stiven Gerrard, Gerrard”. 

Bu yerdə “The wolf of Wall Street” filmindən bir səhnə yadıma düşdü. Kaş Cerrard da bizi yanıldıb, bir anlıq, filmdə Cordan Belfort rolunu ifa edən Leonardo DiKaprio olardı və deyərdi:

                                       

Könül istərdi ki, gəmini ən son kapitan tərk etsin, ancaq Cerrard bu addımı atıbsa, bir bildiyi var. “Kop” bəlkə də sadəcə Şenkli, Peysli və Dalqlişi bu qədər çox sevmişdi. Təəssüf ki, ayrılıqlar da sevgiyə daxildi. Səslənsin musiqi, bu səfər Ceyms Blant sussun, “Enfild” oxusun: “Goodbye my lover, goodbye my friend”.